Ίσκρα

Η Ίσκρα (Ρωσικά: И́скра, Σπίθα) ήταν η πολιτική εφημερίδα των Ρώσων σοσιαλιστών φυγάδων,^[1] που καθιερώθηκε σαν το επίσημο όργανο του Ρωσικού Σοσιαλ-Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (ΡΣΔΕΚ). Αρχικά, την διηύθυνε ο Βλαντιμίρ Λένιν, μετακινούμενη όπου μετακινούταν αυτός.

Ίσκρα

Τύπος	περιοδική έκδοση
Ιδρυτής	Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν
Ίδρυση	1900
Γλώσσα	Ρωσικά
Διακοπή έκδοσης	1905
δεδομένα

Η πρώτη έκδοση της Ίσκρα

Ακόμη στην εξορία ο Β.Ι. Λένιν είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία μαρξιστικού κόμματος θα παίξει μια πανρωσική πολιτική εφημερίδα. Ο Λένιν το 1900, μόλις τελείωσε η εξορία του, καταπιάστηκε δραστήρια με την οργάνωση της εφημερίδας. Γύρισε μια σειρά πόλεις και συνομίλησε με πολλούς σοσιαλδημοκράτες, προσελκύοντας και συσπειρώνοντας οπαδούς για τη μελλοντική εφημερίδα. Ο Λένιν αφού προετοίμασε το έδαφος στη Ρωσία έφυγε στο εξωτερικό για να οργανώσει εκεί την έκδοση της εφημερίδας.^[2]

Μέλη της σύνταξής της ήταν οι εκπρόσωποι των σοσιαλδημοκρατικών οργανώσεων της Ρωσίας: Λένιν, Μάρτοφ, Πότρεσοφ, και τα μέλη της ομάδας “Απελευθέρωση της Εργασίας”: Πλεχάνοφ, Αξελρόντ και Ζασούλιτς. Πραγματικός εμπνευστής, οργανωτής και καθοδηγητής της Ίσκρα ήταν ο Λένιν.^[2]

Η πρώτη έκδοση έγινε στην Λειψία,^[3] της Γερμανίας, την 1η Δεκεμβρίου 1900.^[4] Στο κύριο άρθρο του πρώτου φύλλου της Ίσκρα, Επιτακτικά καθήκοντα του κινήματός μας, που το έγραψε ο Β.Ι. Λένιν, καθοριζόταν σαν κύριο καθήκον της εφημερίδας η δημιουργία μαρξιστικού κόμματος στη Ρωσία.^[2] Άλλες εκδόσεις έγιναν στο Μόναχο (1900 – 1902) και στη Γενεύη από το 1903. Όταν ο Λένιν ήταν στο Λονδίνο (1902 – 1903) η εφημερίδα ετοιμαζόταν σε ένα μικρό γραφείο στο 37a Clerkenwell Green, EC1,^[5] με τον Χένρι Κουέλτς να προετοιμάζει τις αναγκαίες εκτυπωτικές εργασίες.^[6]

Το 1903, μετά την διάσπαση του ΡΣΔΕΚ, ο Λένιν έφυγε (αφού η αρχική του πρόταση να μειωθεί η συντακτική επιτροπή σε τρεις – τον ίδιο, τον Γιούλι Μάρτοφ και τον Γκεόργκι Πλεχάνοφ – βρήκε σφοδρή αντίθεση),^[7] η εφημερίδα ήρθε υπό τον έλεγχο των Μενσεβίκων και την εξέδιδε ο Πλεχάνοφ μέχρι το 1905. Η μέση κυκλοφορία ήταν 8.000.

Το επίγραμμα της Ίσκρα ήταν "Из искры возгорится пламя" (Ιζ ίσκρι βαζγκορίτσια πλαμιά, σε ελεύθερη απόδοση Από τη σπίθα να ανάψει η φλόγα) – ένας στίχος από την απάντηση που ο Αλεξάντερ Οντοέφσκι έγραψε σε ένα ποίημα του Αλεξάντερ Πούσκιν, που απευθύνεται στους φυλακισμένους στη Σιβηρία αντι-τσαρικούς Δεκεμβριστές.

Κάποιοι από το προσωπικό αργότερα συμμετείχαν στην Επανάσταση των Μπολσεβίκων τον Οκτώβριο του 1917.

Αρχικά μέλη του προσωπικού ήταν:

• Βλαντιμίρ Λένιν (Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ)
• Ντμίτρι Ίλιτς Ουλιάνοφ, ο μικρότερος αδελφός του
• Γκεόργκι Πλεχάνοφ
• Βέρα Ζασούλιτς
• Πάβελ Αξελρόντ (Pinchas Borutsch)
• Γιούλι Μάρτοφ (Ilija Cederbaum)
• Αλεξάντρ Πότρεσοφ

Και αργότερα:

• Λέον Τρότσκι (Lev Davidovich Bronstein)

Εκτύπωση: Μπλούμενφελντ.

Ένας από τους ανθρώπους που χρηματοδότησαν οικονομικά την εφημερίδα ήταν ο Σάββα Μοροζόφ.

Παραπομπές

1. Τέτοια εφημερίδα έγινε η Ίσκρα: η πρώτη παράνομη πανρωσική πολιτική εφημερίδα των επαναστατών μαρξιστών. Ιστορία του ΚΚΣΕ, 4η έκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1976, σελ. 49.
2. Ιστορία του ΚΚΣΕ, 4η έκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1976, σελ. 49.
3. Helen Rappaport (2012). Conspirator: Lenin in Exile. New York. ISBN 978-0-465-02859-7.
4. Το Δεκέμβρη του 1900 βγήκε το πρώτο φύλλο της Ίσκρα. Ιστορία του ΚΚΣΕ, 4η έκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1976, σελ. 49.
5. Glancey, Jonathan. G2: Architecture, The Guardian, 21 June 2004
6. John Saville, "Quelch, Henry [Harry] (1858–1913)", rev. Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
7. The Prophet Armed Isaac Deutscher (1957)

Δείτε επίσης

• Allan K. Wildman (Sep., 1964). «Lenin's Battle with Kustarnichestvo: The Iskra Organization in Russia». Slavic Review 23 (3): 479-503. doi:10.2307/2492685. http://www.jstor.org/stable/2492685?seq=1#page_scan_tab_contents.