βιντεοπαιχνίδι From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Sonic the Hedgehog είναι βιντεοπαιχνίδι πλατφόρμας που αναπτύχθηκε από τη Sonic Team και διανεμήθηκε από τη Sega για το Sega Mega Drive. Ήταν ο πρώτος τίτλος της σειράς Sonic και κυκλοφόρησε στις 23 Ιουνίου 1991 σε Ευρώπη και ΗΠΑ, με την ιαπωνική κυκλοφορία να καθυστερεί μέχρι τις 26 Ιουλίου του ίδιου έτους. Ο συγκεκριμένος τίτλος αναφέρεται συχνά και ως Sonic the Hedgehog 1 (ή απλά σαν Sonic 1) για να ξεχωρίζει από τυχόν αναφορές στο σύνολο της σειράς Sonic the Hedgehog, αλλά και στον ομώνυμο χαρακτήρα.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Sonic the Hedgehog | |
|---|---|
 Το εξώφυλλο της κασέτας | |
| Δημιουργός | Sonic Team |
| Εκδότης | Sega |
| Σχεδιαστής | Rieko Kodama και Jina Ishiwatari |
| Πλατφόρμα | Sega Mega Drive, Nintendo Wii, Gamecube, Android, Microsoft Windows, PlayStation 3, Xbox 360, IOS, μηχανή arcade, κινητό τηλέφωνο, Game Boy Advance, Java Platform, Micro Edition, BlackBerry, Nintendo 3DS, Nintendo Switch, Sega Saturn, Dreamcast, PlayStation 2, Xbox, PlayStation Portable, Nintendo DS, Playstation 4, Xbox One, Amazon Fire TV, Apple TV, macOS[1] και Linux[1] |
| Ημ/νία κυκλοφορίας | 23 Ιουνίου 1991 (Sega Mega Drive, Ευρώπη και Βόρεια Αμερική) και 26 Ιουλίου 1991 (Sega Mega Drive, Ιαπωνία) |
| δεδομένα () | |
Το Sonic the Hedgehog αποτέλεσε έναν από τους βασικότερους λόγους της εμπορικής επιτυχίας του Mega Drive. Η Sega με τη κυκλοφορία του παιχνιδιού αντικατέστησε τον μέχρι πρότινος τίτλο που πήγαινε πακέτο με την κονσόλα, το Altered Beast (1988), με το Sonic the Hedgehog, ενώ αργότερα κατάφερε τεράστια εμπορική επιτυχία τόσο με το Sonic the Hedgehog 2 όσο και με το Sonic the Hedgehog 3.
Το κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού σε σχέση με τους υπόλοιπους τίτλους του είδους της τότε εποχής, ήταν ο εξαιρετικά πετυχημένος συνδυασμός του στοιχείου της ταχύτητας με κλασικούς platform μηχανισμούς. Η έμφαση αυτή σε μια πιο γρήγορη εκδοχή του platforming, έδωσε έντονη προσωπικότητα στη σειρά και γρήγορα την έκανε να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους τίτλους του είδους, τόσο για την φρεσκάδα, όσο και για την ποιότητά του.
Το Sonic the Hedgehog γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία, με τις συνολικές πωλήσεις του τελικά να φτάνουν τα 4,34 εκατομμύρια παγκοσμίως.[2] Αποτελεί τον δεύτερο πιο πετυχημένο εμπορικά τίτλο του Mega Drive, πίσω μόνο από το Sonic the Hedgehog 2, οι πωλήσεις του οποίου έφτασαν τα 6,03 εκατομμύρια.[2]
Στο Sonic the Hedgehog, ο παίκτης κάνει τη χρήση αποκλειστικά ενός κουμπιού, με το οποίο κάνει άλμα και επιτίθεται ταυτόχρονα, με τη μορφή στροβιλιζόμενης μπάλας κάθε φορά που κάνει άλμα. Ο Σόνικ μπορεί επίσης να επιτίθεται ακόμα και χωρίς άλμα, παίρνοντας την μορφή στροβιλιζόμενης μπάλας καθώς τρέχει, σαρώνοντας τους εχθρούς του. Το Sonic the Hedgehog κάνει χρήση της ανομοιομορφίας του εδάφους, το οποίο παρουσιάζει κλίσεις ποικίλων μορφών (ανηφορικές, κατηφορικές, κυκλικές) και ανώμαλες επιφάνειες, με τις οποίες ο Σόνικ μπορεί να αλληλεπιδράσει. Για παράδειγμα, αν ο Σόνικ διανύσει την απόσταση μιας κατηφόρας σε μορφή μπάλας, η ταχύτητα που αναπτύσσει είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που θα είχε αν απλά έτρεχε κατά μήκος αυτής.
Οι κίνδυνοι τους οποίους καλείται να αντιμετωπίσει ο Σόνικ, ποικίλουν. Οι βασικοί εχθροί στο παιχνίδι είναι ρομπότ, και διαλύονται με ένα απλό χτύπημα. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλά ήδη εχθρών ανά Ζώνη, η στρατηγική των οποίων διαφέρει: υπάρχουν εχθροί που ακολουθούν μία προκαθορισμένη πορεία, άλλοι που βάζουν στόχο τον Σόνικ, και άλλοι που ειδικεύονται σε χτυπήματα εξ αποστάσεως, με πυρά. Εκτός από τους κλασικούς εχθρούς, ο Σόνικ πρέπει να αντιμετωπίσει και τις διάφορες παγίδες και εμπόδια που υπάρχουν στις πίστες, από σειρές καρφιών, γκρεμούς και λάβα, μέχρι και μηχανικές παγίδες, όπως συμπιεστήρες.
Υπάρχουν, επίσης, τα Σημεία Ελέγχου (Check points), τα οποία εμφανίζονται με τη μορφή φαναριών. Περνώντας ο Σόνικ από ένα check point, το ενεργοποιεί, και το χρώμα της λάμπας από μπλε γίνεται κόκκινο. Αν έπειτα ο Sonic χάσει μια ζωή, θα συνεχίσει την πίστα από το σημείο που ενεργοποίησε το τελευταίο check point.
Από τα σημαντικότερα αντικείμενα του παιχνιδιού, είναι τα Δαχτυλίδια (Rings), τα οποία ο Σόνικ καλείται να μαζέψει στις πίστες. Πρόκειται για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αντικείμενα ολόκληρης της σειράς Sonic, ενώ εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς στο παιχνίδι:[3] Η βασικότερη λειτουργία τους, είναι η προστασία που παρέχουν στον Sonic. Όσο ο Σόνικ έχει στην κατοχή του τουλάχιστον ένα δαχτυλίδι, οποιοδήποτε χτύπημα από εχθρό δεν είναι ικανό να του κοστίσει ζωή. Απλώς το χτύπημα θα κοστίσει στον Sonic όσα δαχτυλίδια είχε εκείνη την στιγμή στην κατοχή του. Τα δαχτυλίδια θα διασκορπιστούν, δίνοντας στον Σόνικ λίγα δευτερόλεπτα για να μπορέσει να μαζέψει όσα περισσότερα μπορεί, πριν αυτά εξαφανιστούν. Ο ανώτατος αριθμός δαχτυλιδιών που διασκορπίζονται είναι 20. Αυτό σημαίνει ότι αν ο Σόνικ έχει στη κατοχή του μικρότερο ή ίσο αριθμό δαχτυλιδιών με 20 πριν δεχτεί ένα χτύπημα, τότε θα διασκορπιστούν όλα τα δαχτυλίδια που έχει στη κατοχή του (τόσα όσα έφερε πριν το χτύπημα). Αντίθετα αν έχει περισσότερα, τότε αναγκαστικά θα διασκορπιστούν 20 δαχτυλίδια.
Αν τυχόν ο Σόνικ δεχτεί χτύπημα από εχθρό, μην έχοντας στην κατοχή του έστω και ένα δαχτυλίδι και δεν επιτεθεί παίρνοντας την μορφή μπάλας, τότε το χτύπημα συνεπάγεται απώλεια μίας ζωής. Αν επιτεθεί παίρνοντας την μορφή μπάλας, χάνει μία ζωή αν το χτύπημα ήταν εξ αποστάσεως με πυρά ή αν πάτησε σε καρφιά ή λάβα. Πάντως, ακόμα και αν έχει δαχτυλίδια ή και Shield (Ασπίδα) ή ακόμα και Invincibility (Αορατότητα), χάνει μία ζωή αν πέσει σε γκρεμούς χωρίς πάτο ή σε ορισμένες μηχανικές παγίδες που συνθλίβουν (όπως συμπιεστήρες ή ανάμεσα σε μετακινούμενη πλατφόρμα και τοίχο), μείνει από οξυγόνο ενώ είναι μέσα στο νερό (κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο στη Labyrinth Zone ή στη Scrap Brain Zone Act 3) ή αν δεν τερματίσει την πράξη (act) σε 10 λεπτά.
Στο τέλος κάθε πίστας (και πίστας bonus), ο συνολικός αριθμός των δαχτυλιδιών που φέρει στη κατοχή του ο Σόνικ πολλαπλασιάζεται επί 100, με το άθροισμα να προστίθεται στο συνολικό σκορ. Κατά τη διάρκεια των δευτερολέπτων του υπολογισμού του σκορ, ο Σόνικ έχει τη δυνατότητα να κάνει άλματα, ψάχνοντας τα κρυφά εμβλήματα που αιωρούνται στην οθόνη και δίνουν bonus από 100 μέχρι 10.000 πόντους το καθένα.
Αν ο Sonic τερματίσει μία πίστα Act 1 ή Act 2 έχοντας στην κατοχή του τουλάχιστον 50 δαχτυλίδια, ένα τεράστιο δαχτυλίδι κάνει την εμφάνισή του στο πάνω μέρος της οθόνης (εκτός μόνο από την Scrap Brain Zone, τον τελευταίο κόσμο του παιχνιδιού). Αν ο Σόνικ μπει μέσα στο δαχτυλίδι, μεταφέρεται στις πίστες bonus όπου καλείται να βρει και να συλλέξει τα Σμαράγδια του Χάους (Chaos Emeralds). Επίσης, σε κάθε 100 δαχτυλίδια που συλλέγει ο Σόνικ, κερδίζει μία ζωή, είτε συμβεί αυτό σε κανονική πίστα, είτε σε πίστα bonus. Το Sonic the Hedgehog είναι το μοναδικό από τα παιχνίδια της σειράς Sonic, στο οποίο ο μέγιστος αριθμός δαχτυλιδιών ανά πίστα είναι πάντα μικρότερος από 300, άρα μπορεί να κερδίσει το πολύ 2 ζωές ανά πίστα με τον τρόπο αυτό και συνήθως μόνο μία.
Διασκορπισμένα στις διάφορες πίστες του παιχνιδιού βρίσκονται και τα διαθέσιμα Power ups με τη μορφή οθονών (Μonitors). Όταν ο Sonic σπάει της οθόνες αυτές, κερδίζει διάφορα αντικείμενα, τα οποία τον βοηθούν να προχωρήσει στο παιχνίδι. Τα διαθέσιμα power ups ποικίλλουν και αποτελούνται από τα εξής αντικείμενα, που απεικονίζονται ευκρινώς στις οθόνες: το Super ring (Σούπερ δαχτυλίδι), το οποίο δίνει στον Sonic απευθείας 10 δαχτυλίδια, το Invincibility (Αορατότητα), το οποίο δίνει στον Sonic περιστρεφόμενα αστέρια γύρω του και τον κάνει άτρωτο, για περιορισμένο χρονικό διάστημα (ενώ ταυτόχρονα ακούγεται μια έντονη μουσική), το Shield (Ασπίδα), το δίνει στον Sonic μία μπλε ασπίδα σε μορφή φούσκας, η οποία τον προστατεύει από απώλεια των δαχτυλιδιών, ή αν δεν έχει δαχτυλίδια, από απώλεια μίας ζωής, για μία μόνο φορά απέναντι σε εχθρικά χτυπήματα (αν χτυπηθεί, τότε αυτομάτως χάνει την ασπίδα), το Extra life (Επιπλέον ζωή), με τη μορφή του Sonic στην οθόνη, που του δίνει μία έξτρα ζωή, και τέλος τα Speeding shoes (Παπούτσια επιτάχυνσης), με παπούτσια κόκκινου χρώματος, τα οποία δίνουν στον Sonic την δυνατότητα να τρέξει κατά πολύ γρηγορότερα, για περιορισμένο χρονικό διάστημα (ενώ και η μουσική της πίστας τότε ακούγεται με πολύ ταχύτερο ρυθμό).
Το παιχνίδι φέρει έξι Ζώνες (Zones), καθένας από τους οποίους απαρτίζεται από τρεις Πράξεις (Acts). Πρώτη είναι η Green Hill Zone, η οποία έχει ως θέμα μία τροπική περιοχή με αρκετές καταρράκτες, και ο σχεδιασμός της χαρακτηρίζεται από λούπες, καρφιά και ελατήρια - θεωρείται ο κόσμος που εγκαθίδρυσε το επονομαζόμενο και ως "jungle cliché" στους τίτλους της σειράς.
Δεύτερη είναι η Marble Zone, η οποία έχει ως θέμα αρχαίους ναούς, και ο σχεδιασμός της χαρακτηρίζεται από έντονη εμφάνιση του στοιχείου της λάβας, καρφιά, διακόπτες, φλόγες, συμπιεστήρες και παρόμοιων ειδών παγίδες - ο γενικότερος σχεδιασμός της πίστας εστιάζει στο παραδοσιακό platforming.
Τρίτη είναι η Spring Yard Zone, η οποία έχει ως θέμα μία πόλη κατά το δειλινό, και ο σχεδιασμός της χαρακτηρίζεται από την έμφαση σε ελατήρια και παρόμοιους μηχανισμούς αναπήδησης, σε πολύ μεγάλα ύψη και αποστάσεις, στοιχεία τα οποία δίνουν ένα ύφος pinball στον τρόπο παιχνιδιού - ο κόσμος που εγκαθίδρυσε το επονομαζόμενο και ως "pinball cliché" στους τίτλους της σειράς.
Τέταρτη είναι η Labyrinth Zone, η οποία έχει ως θέμα έναν βυθισμένο ναό, και ο σχεδιασμός της χαρακτηρίζεται από την έμφαση σε ποικίλων μορφών παγίδες, ενώ, για να επιβιώσει κάτω από το νερό, ο Sonic καλείται να συλλέγει φυσαλίδες οξυγόνου, όταν η φυσαλίδα φτάνει στο μέγιστο δυνατό μέγεθος.
Πέμπτη είναι η Star Light Zone, η οποία έχει ως θέμα ένα αστικό κέντρο, κατά τη διάρκεια της νύχτας, με έντονα νυχτερινά φώτα και με αστροφεγγιά, και ο σχεδιασμός της χαρακτηρίζεται από πολλές λούπες, γκρεμούς και τραμπάλες, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ταχύτητα.
Τελευταία είναι η Scrap Brain Zone, η οποία έχει ως θέμα μια βιομηχανική περιοχή, και αποτελεί τον τελευταίο κόσμο του παιχνιδιού και τη βάση του Robotnik. Ο σχεδιασμός του επιπέδου στις Act 1 και Act 2 χαρακτηρίζεται από γενικότερη έμφαση στις μηχανικές παγίδες, όπως συμπιεστήρες και άλλα είδη παγίδων, ενώ περιέχει και φλόγες και συσκευές ηλεκτρικού ρεύματος. Αντιθέτως, η Act 3 είναι εντελώς διαφορετική και θυμίζει την Labyrinth Zone, αλλά με υψηλότερο βαθμό δυσκολίας, καθώς ο Sonic καλείται να συλλέγει φυσαλίδες οξυγόνου σε συχνότερα χρονικά διαστήματα.
Μετά τον τερματισμό της Scrap Brain Zone Act 3 ακολουθεί η Final Zone (Τελική Ζώνη), που αποτελεί τυπικά μέρος της Scrap Brain Zone. Απαρτίζεται από μία μόνο αίθουσα, στην οποία γίνεται η τελική μάχη του παιχνιδιού, χωρίς την ύπαρξη των δαχτυλιδιών, ενάντια στον Robotnik.
Αν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο Sonic τελειώσει μια πίστα Act 1 ή Act 2 έχοντας στην κατοχή του 50 ή περισσότερα δαχτυλίδια, ένα τεράστιο δαχτυλίδι κάνει την εμφάνισή του στο πάνω μέρος της οθόνης (εκτός μόνο από την Scrap Brain Zone, τον τελευταίο κόσμο του παιχνιδιού, όπου δεν εμφανίζεται κάτι τέτοιο). Εάν ο Sonic μπει εγκαίρως μέσα στο δαχτυλίδι, μεταφέρεται στις πίστες bonus, όπου καλείται να βρει και να συλλέξει τα Chaos Emeralds. Τα bonus του παιχνιδιού είναι κυκλικά κινούμενοι λαβύρινθοι στους οποίους ο Sonic εμφανίζεται μονάχα με τη μορφή μπάλας. Στις πίστες bonus κάνουν την εμφάνισή τους στα τοιχώματα τριών ειδών μηχανισμοί: μηχανισμοί αναπήδησης, μηχανισμοί αλλαγής της φοράς περιστροφής της πίστας bonus, και μηχανισμοί εξόδου (exit).
Ο Sonic καλείται να αποφύγει τις εξόδους και κάνοντας χρήση των άλλων δυο μηχανισμών να βρει τον δρόμο προς το πετράδι, να σπάσει τα διαμάντια που το περικυκλώνουν και να το αποκτήσει. Εάν κατά την διάρκεια του bonus ο Sonic συλλέξει 50 ή παραπάνω δαχτυλίδια, κερδίζει ένα continue, ενώ σε κάθε 100 δαχτυλίδια που συλλέγει ο Sonic, κερδίζει μία ζωή - όλα αυτά, ανεξαρτήτως του αν θα καταφέρει να αποκτήσει το πετράδι.
Οι πόντοι που παίρνει ο Sonic, εξαρτώνται από τους εχθρούς που νικάει κατά τη διάρκεια της πίστας και τα δαχτυλίδια που έχει όταν τερματίζει την κάθε πίστα:
Το σενάριο των «16 και πάνω στη σειρά» μπορούσε να συμβεί μόνο σε ένα σημείο της Marble Zone Act 2, που όμως δεν επρόκειτο για εχθρούς, αλλά για μαρμάρινους κύβους που έσπαζε ο Σόνικ, με διαδοχικά άλματα με την μορφή μπάλας, για να μπει σε έναν υπόγειο ναό κάτω από αυτούς. Ο αριθμός των κύβων στο σημείο ήταν 17 και ο Σόνικ έπρεπε να τους σπάσει με μία συγκεκριμένη σειρά για να καταφέρει το «17 στη σειρά», και τότε ο 16ος και ο 17ος κύβος του έδιναν 10.000 πόντους ο καθένας.
Οι πόντοι χρόνου (time bonus) που παίρνει στο τέλος κάθε πίστας ο Sonic, εξαρτώνται από τον χρόνο στον οποίο θα τερματίσει. Τόσο στο αρχικό Sonic the Hedgehog 1, όσο και σε όλα τα μετέπειτα παιχνίδια της σειράς, η αντιστοιχία χρόνου και πόντων ήταν η εξής:
Αν φτάσει τα 10 λεπτά και δεν έχει τερματίσει την πίστα, τότε χάνει μία ζωή, αν και στην πράξη αυτό ήταν εντελώς απίθανο να συμβεί και ο λόγος που καθιερώθηκε ήταν για να μην καθυστερεί το παιχνίδι επ' αόριστον.
Μοναδική εξαίρεση όπου ο Sonic δεν παίρνει ούτε πόντους χρόνου (time bonus) ούτε πόντους δαχτυλιδιών (ring bonus), είναι στο τέλος της πίστας Scrap Brain Zone Act 3, καθώς η έξοδος από την πίστα αυτή και προς την Final Zone γίνεται με αναπήδηση σε ελατήριο και προς τα πάνω και ο Sonic βγαίνει κατευθείαν από την οθόνη.
Η ανάπτυξη του τίτλου ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1990, όταν η SEGA ανέθεσε στην AM-8 (με την κυκλοφορία των Sonic μετονομάστηκε σε Sonic Team) τον σχεδιασμό ενός «τίτλου μασκότ» για την εταιρεία. Η SEGA, βλέποντας την επιτυχία της Nintendo με το franchise Mario και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η εν λόγω σειρά στην επιτυχία της εταιρείας, θέλησε να εκμεταλλευτεί την τάση της εποχής και να απαντήσει με τη δημιουργία μίας αντίστοιχης μασκότ. Οι κύριοι συντελεστές του όλου πρότζεκτ ήταν οι Ναότο Οσίμα (σχεδιαστής χαρακτήρων), Γιούτζι Νάκα (σχεδιαστής παιχνιδιού) και Χορικάζου Γιασουχάρα (σχεδιαστής).
Κατά τη δημιουργία του τίτλου, ο Γιούτζι Νέκα μελέτησε προσεκτικά τα παιχνίδια της σειράς Mario, ψάχνοντας να βρει τι ήταν αυτό που τα έκανε να ξεχωρίσουν. Μια από τις παρατηρήσεις του Naka, ήταν ότι το δημιούργημα του Σιγκέρου Μιγιαμότο είχε καταφέρει να συνδυάσει βάθος και αμεσότητα στο gameplay, κάνοντας χρήση ενός ιδιαίτερα απλού συστήματος χειρισμού. Κατέληξε λοιπόν στο στο συμπέρασμα, ότι από τη στιγμή που οι τίτλοι Mario έκαναν χρήση δυο κουμπιών (1 - άλμα, 2 - τρέξιμο / επίθεση), το Sonic έπρεπε να κάνει ενός. Ο Χορικάζου Γιασουχάρα επισήμανε τότε, ότι από τη στιγμή που θα γίνει χρήση αποκλειστικά ενός κουμπιού, η μόνη κίνηση του Sonic αναγκαστικά θα είναι το άλμα. Τέθηκε λοιπόν η αναγκαιότητα εύρεσης ενός τρόπου με τον οποίο ο Sonic θα κάνει άλμα και θα επιτίθεται ταυτόχρονα. Έτσι, κατέληξαν στην ιδέα που ήθελε τον Sonic να παίρνει την μορφή στροβιλιζόμενης μπάλας κάθε φορά που κάνει άλμα, όντας έτσι σε θέση να επιτίθεται συγχρόνως.
Παρά το ότι ο Νάκα είναι εκείνος που τυγχάνει περισσότερης δημοσιότητας, τόσο ο Οσίμα, όσο και ο Γιασουχάρα έπαιξαν εξίσου σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του τίτλου. Ωστόσο, κανένας από τους παραπάνω συντελεστές δεν έχει συμμετοχή στην ανάπτυξη των σημερινών τίτλων της σειράς.
Υπογραμμίζεται επίσης, ότι το Sonic the Hedgehog είναι ο μοναδικός, μαζί με το Sonic The Hedgehog CD, από τους τίτλους Sonic του Mega Drive, του οποίου η ανάπτυξη έγινε αποκλειστικά στην Ιαπωνία. Τα Sonic the Hedgehog 2, Sonic the Hedgehog 3 και Sonic & Knuckles αναπτύχθηκαν στις ΗΠΑ από την STI (ένα studio της SEGA απαρτιζόμενο από Ιάπωνες και Αμερικανούς σχεδιαστές) με τα Ιαπωνικά μέλη του studio πάντως να αναλαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά τους τίτλους της σειράς.
Αντιθέτως, το Sonic The Hedgehog Spinball αναπτύχθηκε ως επί το πλείστο από Αμερικανούς σχεδιαστές, ενώ μεγάλο μέρος της ανάπτυξης του Sonic 3D ανατέθηκε στο αγγλικό στούντιο Traveler’s Tales.
Αρχικά, ο Sonic επρόκειτο να είναι γαλαζοπράσινος, μετά προτιμήθηκε το γαλάζιο χρώμα, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαξε σε σκούρο μπλε, έτσι ώστε να είναι ευκρινής ενάντια σε κάποια είδη τοπίων, ιδίως όπου είχε θάλασσα ή / και γαλάζιο ουρανό στο φόντο,[4] καθώς και για να ταιριάζει με το σήμα της Sega.
Συνθέτης της μουσικής επένδυσης του παιχνιδιού (όπως και του Sonic the Hedgehog 2) είναι ο Μασάτο Νακαμούρα, γνωστός στο ιαπωνικό κοινό για το J-Pop συγκρότημά του με το όνομα Dreams Come True.
Το Sonic the Hedgehog έχει μείνει στην ιστορία για την εντυπωσιακή μελωδική μουσική του επένδυση. Μερικά κομμάτια είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών, με γνωστότερο όλων το θέμα της πρώτης στη σειρά Green Hill Zone.
Η πρωτότυπη έκδοση που κυκλοφόρησε σε Ευρώπη και ΗΠΑ στερείτο των αναβαθμίσεων που έκαναν την εμφάνισή τους στην Ιαπωνική έκδοση, λόγω της ελαφρώς καθυστερημένης κυκλοφορίας του τίτλου στην Ιαπωνική αγορά. Συγκεκριμένα, η Ιαπωνική έκδοση περιελάμβανε αυτόνομα κινούμενα backgrounds / φόντο του τοπίου όπου κινείται ο πρωταγωνιστής (π.χ. τα σύννεφα στην Green Hill Zone μετακινούνταν στον ουρανό συνέχεια, ανεξαρτήτως εάν ο χαρακτήρας βρισκόταν ή όχι εν κινήσει) και γενικότερα περισσότερα εφέ.
Η έκδοση 2.0 που κυκλοφόρησε στην Ιαπωνική αγορά, διόρθωσε το «spike bug»: ένα bug στο οποίο αν ο Sonic έπεφτε σε καρφιά και από την αυτόματη αναπήδηση που συνέβαινε από το πάτημα ξαναέπεφτε τυχαία σε καρφιά, αυτόματα έχανε μία ζωή. Στην έκδοση 2.0 αντιθέτως, διέθετε λίγα «άτρωτα» δευτερόλεπτα, στα οποία ο Sonic αναβοσβήνει, ώστε να προλάβει να ξαναπατήσει σε ασφαλές έδαφος. Επίσης, σε όλες τις ιαπωνικές εκδόσεις διορθώθηκε η οθόνη «level select» (επιλογή πίστας), καθώς στην πρωτότυπη έκδοση εμφάνιζε τις πίστες του παιχνιδιού με λανθασμένη σειρά.
Τέλος, λόγω του διαφορετικού ρυθμού ανανέωσης της εικόνας μεταξύ των τηλεοπτικών σημάτων PAL (Ευρώπη) και NTSC (ΗΠΑ και Ιαπωνία), η Ευρωπαϊκή έκδοση έτρεχε στο 83% της ταχύτητας των Αμερικανικών και Ιαπωνικών εκδόσεων, κάτι που επηρέαζε και την μουσική του παιχνιδιού, η οποία ήταν αισθητά πιο αργή. Το συγκεκριμένο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε στα επόμενα παιχνίδια Sonic του Mega Drive, όχι όμως και σε όλες τις συλλογές όπου έκανε την εμφάνισή του ο πρώτος τίτλος, όπως π.χ. στο Sonic Jam και στο Virtual Console.
Σε αντίθεση με τα Sonic The Hedgehog 2 και Sonic The Hedgehog 3 που ήταν συμβατά με το cartridge του Sonic & Knuckles, προσφέροντας έτσι της δυνατότητα στους δυο τίτλους να παιχτούν και με πρωταγωνιστή τον Νακλς αντί του Σόνικ. Ωστόσο, η SEGA αποφάσισε να μη κάνει το ίδιο και με το αρχικό Sonic the Hedgehog. Ο κύριος λόγος της απόφασης αυτής ήταν, σύμφωνα με διάφορους προγραμματιστές, η διαφορετική παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιούσε το Sonic & Knuckles σε σχέση με το αρχικό Sonic the Hedgehog. Για να υπήρχε συμβατότητα μεταξύ των δυο τίτλων, θα έπρεπε να αλλάξει ολόκληρη η χρωματική παλέτα του Sonic the Hedgehog. Έτσι, αντί της δυνατότητας να χρησιμοποιηθεί ο Knuckles στον κλασικό τίτλο, η ένωση των δυο cartridge ξεκλείδωνε το παιχνίδι Blue Sphere.
Παρόλα αυτά, στις 31 Αυγούστου 2005, ένας προγραμματιστής με το nickname «Stealth» δημιούργησε ένα πειρατικό παιχνίδι ονόματι Knuckles the Echidna in Sonic the Hedgehog. Το συγκεκριμένο hack προσφέρει τη δυνατότητα στον κλασικό τίτλο να παιχτεί εξ ολόκληρου με τη χρήση του Νακλςονός ότι ο Νακλς θέση να χρησιμοποιήσει όλες τις κινήσεις που είχε στο Sonic & Knuckles, μείωνε σε σημαντικό βαθμό την δυσκολία του τίτλου. Ωστόσο, τα κοντύτερα άλματα του σε σχέση με τον Sonic, δημιουργούσαν προβλήματα, κυρίως στις Labyrinth Zone και Scrap Brain Zone.
Η SEGA από το 1991 μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει τον κλασικό τίτλο και σε άλλα συστήματα εκτός του Mega Drive. Είτε με τη μορφή port, είτε ως περιεχόμενο λήψης, είτε με τη μορφή συλλογής, το Sonic the Hedgehog έχει κυκλοφορήσει στα εξής συστήματα:
Από το 2007, το Sonic the Hedgehog είναι διαθέσιμο και για IOS μέσω του App Store, ενώ υπάρχει και έκδοση με αρκετά μοντέλα της Panasonic να έχουν το παιχνίδι περασμένο στη μνήμη. Τέλος, μια ανεπίσημη πειρατική έκδοση κινεζικής προέλευσης με την ονομασία Somari είχε κάνει την εμφάνισή της το 1994 για τους γνωστούς κλώνους του NES. Ο συγκεκριμένος τίτλος αντικαθιστούσε τον Sonic με τον Mario (ο οποίος φόραγε τα παπούτσια του Tails) και αν και είχε αρκετά τεχνικά προβλήματα ήταν κατορθωτό να παιχτεί (playable) σε ικανοποιητικό βαθμό, έχοντας αποκτήσει σήμερα κύρος (cult status) στην κοινότητα των παικτών.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
