Χένρι Πέρσι, 2ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ

Ο Χένρι Πέρσι, 2ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ (3 Φεβρουαρίου 1393 - 22 Μαΐου 1455) Άγγλος ευγενής, 2ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ (1416 - 1455), πολέμαρχος και ένας από τους πρωταγωνιστές του Πολέμου των Ρόδων ήταν γιος του Χότσπερ και της Ελισάβετ Μόρτιμερ. Ο πατέρας του ήταν γιος του Χένρι Πέρσι, 1ου Κόμη του Νορθάμπερλαντ, η μητέρα του ήταν κόρη του Εδμόνδου Μόρτιμερ και της Φιλίππης της κόρης του Λάιονελ της Αμβέρσας. Ο πατέρας του και ο παππούς του σκοτώθηκαν σε εξεγέρσεις εξεγέρσεις εναντίον του Ερρίκου Δ΄ της Αγγλίας (1403, 1408) και ο μικρός Χένρι έζησε εξόριστος στη Σκωτία. Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Δ΄ (1413) συμφιλιώθηκε με το στέμμα και πήρε τον τίτλο του κόμη του Νορθάμπερλαντ (1416).

Χένρι Πέρσι, 2ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	3  Φεβρουαρίου 1393 Άλνουικ
Θάνατος	22  Μαΐου 1455 Σεντ Άλμπανς
Αιτία θανάτου	πεσών σε μάχη
Τόπος ταφής	καθεδρικός ναός του Σεντ Άλμπανς
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Ελεονώρα Νέβιλ, κόμισσα του Νορθάμπερλαντ[1][2]
Τέκνα	Λαίδη Αικατερίνη Πέρσι[3][1] Τόμας Πέρσι, 1ος βαρόνος του Έγκρεμοντ[3] Χένρι Πέρσι, 3ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ Ραλφ Πέρσι Ουίλιαμ Πέρσι[4][3] John Percy[3] Lady Joan Percy[3] George Percy[3] Richard Percy[3] Alan Percy[3]
Γονείς	Χένρι Πέρσι[1] και Ελισάβετ Μόρτιμερ[1]
Αδέλφια	Ελισάβετ Πέρσι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου (έως άγνωστη τιμή)
Θυρεός
δεδομένα

Τα επόμενα χρόνια υπηρέτησε σποραδικά τον βασιλιά σε πολέμους με τη Γαλλία αλλά το καθήκον του ήταν η φύλαξη των συνόρων με τη Σκωτία, την ίδια περίοδο ξέσπασε πόλεμος με την Οικογένεια Νέβιλ ιδιαίτερα τον Ριχάρδο Νέβιλ, 5ο κόμη του Σόλσμπερι. Ο πόλεμος πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις όταν συγκρούστηκαν ο Ριχάρδος της Υόρκης και ο Εδμόνδος Μπωφόρ, 2ος κόμης του Σόμερσετ για τον έλεγχο του στέμματος με αποκορύφωμα την πρώτη μάχη του Σαίν Αλμπάν που έπεσαν ο Σόμερσετ και ο Νορθάμπερλαντ.

Οικογενειακή καταγωγή

Ο παππούς του ήταν ο πρώτος από την Οικογένεια Πέρσι που έγινε κόμης του Νορθάμπερλαντ.^[5] Ο Χότσπερ και ο πατέρας του ήταν από τους πρώτους οπαδούς του Ερρίκου του Μπόλινμπροκ που ανέβηκε στον θρόνο μετά την ανατροπή του ξαδέλφου του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας ως Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας (1399). Η ανταμοιβή ήταν στην αρχή πλούσια και έγιναν μέλη της νέας αντιβασιλείας, ο Χότσπερ σκοτώθηκε στις 21 Ιουνίου 1403 σε εξέγερση στο Σρούσμπερυ.^[6] Ο πρώτος κόμης δεν βρέθηκε στη μάχη και πιθανότατα δεν συμμετείχε στην εξέγερση, μετά από σύντομη φυλάκιση συγχωρήθηκε και τοποθέτησε τον εγγονό του στη βασιλική συνοδεία στο Ντόνκαστερ.^[7][8] Ο πρώτος κόμης συμμετείχε τον Μάιο του 1405 σε άλλη μια εξέγερση που απέτυχε και δραπέτευσε στη Σκωτία μαζί με τον εγγονό του.^[9] Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν νέες ταραχές και εξεγέρσεις και ο μικρός Χένρι έμεινε στη συνοδεία του Ροβέρτου Στιούαρτ, δούκα του Όλμπανυ.^[7] Ο πρώτος κόμης σκοτώθηκε στη μάχη του Μπράμχαμ Μουρ αφήνοντας τον μικρό Ερρίκο διάδοχο στην κομητεία, ο μικρός Χένρι Πέρσι παρέμεινε στη Σκωτία μέχρι την άνοδο του Ερρίκου Ε΄ της Αγγλίας (1413) διεκδικώντας τους τίτλους του παππού του. Η θεία του νέου βασιλιά Ιωάννα Μπωφόρ πάντρεψε τον μικρό Χένρι με την κόρη της Ελεονώρα Νέβιλ.^[10] Ο σκοπός του Ερρίκου Ε΄ ήταν να συμφιλιωθεί με τους Πέρσι για να τους χρησιμοποιήσει στις απέραντες εκτάσεις στη βόρεια Αγγλία, δημιούργησε ξανά (1416) την κομητεία του Νορθάμπερλαντ.

Υπηρεσίες στον βασιλιά

Τα σύμβολα της Οικογένειας Πέρσι σαν κόμητες του Νορθάμπερλαντ

Ο Νορθάμπερλαντ εξυπηρέτησε σποραδικά τον Ερρίκο Ε΄ στον Εκατονταετή Πόλεμο, ενώθηκε μαζί του σε ηπειρωτική εκστρατεία (1416) και έστειλε ένα μικρό Σύνταγμα από στρατιώτες.^[8] Το κύριο καθήκον του ήταν η υπεράσπιση των συνόρων με τη Σκωτία και στις 16 Δεκεμβρίου 1416 διορίστηκε Φύλακας των Ανατολικών Μαρς.^[11] Στα τέλη του Αυγούστου του 1417 οι Σκωτσέζοι επιτέθηκαν στη βόρεια Αγγλία, ο Όλμπανυ πολιόρκησε το κάστρο του Μπέργουικ και ο κόμης του Ντάγκλας προσπάθησε να καταλάβει το κάστρο του Ρόξμπουργκ, ο Πέρσι έλυσε την πολιορκία και τους έδιωξε πέρα από τα σύνορα.^[11] Ταυτόχρονα συμμετείχε σε διεθνείς υποθέσεις και έγινε Στιούαρτ στις 24 Φεβρουαρίου 1421 στη στέψη της βασίλισσας Αικατερίνης του Βαλουά.^[8]

Ο Ερρίκος Ε΄ πέθανε (1422) και ο Νορθάμπερλαντ διορίστηκε μέλος του Συμβουλίου κηδεμονίας του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας, βρέθηκε σε αποστολή στο Συμβούλιο της Σιένα (1423) αλλά το κύριο έργο του εξακολουθούσε να είναι η φύλαξη των συνόρων.^[8] Στο βασιλικό συμβούλιο μπήκε στον στενό κύκλο του Ερρίκου Μπωφόρ και ακολούθησε τον Καγκελάριο στις ειρηνικές διαπραγματεύσεις στο Μπέργουικ (1429).^[8] Ο Νορθάμπερλαντ σαν Φύλακας των Ανατολικών Μαρς ασχολήθηκε συνεχώς με ειρηνικές συμφωνίες και την άμυνα αλλά οι προσπάθειες του δημιούργησαν απογοήτευση και τελικά παραιτήθηκε (1434).^[12][13] Την επόμενη χρονιά ο Ριχάρδος Νέβιλ, 5ος κόμης του Σόλσμπερι επίσης εξοργισμένος από την απουσία βασιλικής υποστήριξης παραιτήθηκε από Φύλακας των Δυτικών Μαρς. Ο Νορθάμπερλαντ διορίστηκε για έναν χρόνο Φύλακας του Χάντινγκτον και φύλακας των δυο Μαρς, τον ίδιο χρόνο γνώρισε στη μάχη του Πίπερντιν τη συντριβή από τον κόμη του Άνγκους αλλά απέκρουσε επιτυχώς την πολιορκία του Ρόξμπουργκ από τον Ιάκωβο Α΄ της Σκωτίας.^[14][15][16] Διορίστηκε Φύλακας των Δυτικών Μαρς και κράτησε τη θέση μέχρι τον θάνατο του.^[17]

Συγκρούσεις με τους Νέβιλ

Το κάστρο του Γουάρκγουορθ στη Νορθάμπερλαντ τόπος κατοικίας της Οικογένειας Πέρσι

Οι σχέσεις των Πέρσι με τους Νέβιλ την άλλη μεγάλη οικογένεια του βορά ήταν αρχικά φιλικές, συνδέθηκαν με τον γάμο του ίδιου με την Ελεονώρα Νέβιλ και κατόπιν πάντρεψε την αδελφή του Ελισάβετ Πέρσι με τον νεαρό Ραλφ Νέβιλ, 2ο κόμη του Γουέστμορλαντ.^[8] Η σύγκρουση με τον αρχιεπίσκοπο της Υόρκης κλιμακώθηκε σε ανοιχτή βία, ο βασιλιάς έκανε επέμβαση υπέρ του αρχιεπισκόπου αλλά ο Νορθάμπερλαντ εξακολουθούσε να έχει τη βασιλική εύνοια.^[18]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1650 οι σχέσεις ανάμεσα στην οικογένεια Πέρσι και τον κόμη του Σόλσμπερι τον μεγαλύτερο γιο του Ραλφ Νέβιλ, 1ου κόμη του Γουέστμορλαντ με τη δεύτερη σύζυγο του Ιωάννα Μπωφόρ πέρασαν κρίση.^[19] Η αιτία ήταν ο γάμος του γιου του Σόλσμπερι Τόμας Νέβιλ με τη Ματθίλδη Στάνχοουπ ανιψιά και διάδοχο του λόρδου του Κρόμγουελ, με τον γάμο το κάστρο του Γρουέσλ που ήταν παραδοσιακά η έδρα των Πέρσι πέρασε στους Νέβιλ.^[20][21] Ο δούκας του Έξετερ θα συμμαχήσει με τους Πέρσι λόγω των εδαφικών διεκδικήσεων που είχε με τον Κρόμγουελ. Ο Νορθάμπερλαντ που ήταν περίπου 60 ετών δεν μπορούσε να πολεμήσει κάτι που έκαναν οι γιοι του, ο τίτλος του βαρόνου του Έγκρεμοντ που δημιουργήθηκε για τον Τόμας Πέρσι (1449) σχετίστηκε με τις περιοχές των Νέβιλ στο Κάμπερλαντ.^[22] Ο Τόμας επιτέθηκε στη γαμήλια γιορτή ανάμεσα στους Νέβιλ και τον Κρόμγουελ κοντά στη Γιορκ με 700 άνδρες αλλά η επίθεση έμεινε αναίμακτη.^[20][23] Η σύγκρουση συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, ο Νορθάμπερλαντ και ο Σόλσμπερι κλήθηκαν από την αυλή που διέταξε να σταματήσουν οι γιοι τους τις διαμάχες αλλά η προειδοποίηση αγνοήθηκε.^[8] Οι δυνάμεις των Πέρσι και των Νέβιλ συγκεντρώθηκαν στο Γιορκσάιρ στα οχυρά τους στο Τόπκλιφφ και στο Χάττον μόνο λίγα μίλια απόσταση μεταξύ τους.^[24] Οι δυο πλευρές έκλεισαν ειρήνη και οι στρατοί οπισθοχώρησαν, τον Οκτώβριο του 1454 ο Τόμας Πέρσι και ο αδελφός του Ριχάρδος αιχμαλωτίστηκαν στη μάχη του Στάμφορντ Μπρίτζ.^[22][25]

Πορεία για τον εμφύλιο πόλεμο

Το αβαείο του Καθεδρικού ναού του Σαιν Άλμπαν, τόπος ταφής του Χένρι Πέρσι

Στην Αγγλία ξέσπασε δυσαρέσκεια εναντίον του Ερρίκου ΣΤ΄ που ενηλικιώθηκε (1437), οι κύριοι ανταγωνιστές ήταν ο Ριχάρδος της Υόρκης και ο δούκας του Σόμερσετ. Ο Σόμερσετ είχε μεγάλη εύνοια από τον βασιλιά αλλά όταν ο Ερρίκος ΣΤ΄ αχρηστεύτηκε από διανοητική ασθένεια (1453) ο δούκας της Υόρκης διορίστηκε προστάτης (1454).^[26] Οι Νέβιλ είχαν συμμαχήσει με τον δούκα της Υόρκης με αποτέλεσμα ο Νορθάμπερλαντ να συνταχτεί με τον Σόμερσετ και τον βασιλιά.^[8] Οι προσπάθειες να συμφιλιωθούν στον βορά ο Νορθάμπερλαντ και ο Σόλσμπερι δεν είχαν αποτέλεσμα και τον Δεκέμβριο ο Ερρίκος ΣΤ΄ που απέκτησε τον έλεγχο διέκοψε την κηδεμονία του δούκα της Υόρκης, με τον Σόμερσετ στην εξουσία ο εμφύλιος φαινόταν ξανά βέβαιος.^[27]

Ο Νορθάμπερλαντ ταξίδευσε τον Μάιο του 1455 με τον βασιλιά και τον Σόμερσετ στο βασιλικό συμβούλιο του Λέστερ, οι Υορκιστές και οι Νέβιλ προσπάθησαν να τους εμποδίσουν.^[28] Στην πρώτη μάχη του Σαιν Άλμπαν που περιγράφεται σαν η πρώτη μεγάλη μάχη του Πολέμου των Ρόδων (22 Μαΐου 1455) οι Πέρσι και οι σύμμαχοι τους Λάνκαστερ είχαν βαριές απώλειες που έφεραν ανατροπή της πολιτικής κατάστασης.^[29][30] Ο βασιλιάς συνελήφθη αιχμάλωτος και ο Σόμερσετ σκοτώθηκε, ο Νορθάμπερλαντ βρισκόταν και αυτός στα θύματα και τάφηκε στο κοντινό αβαείο του Σαιν Άλμπαν.^[8] Οι σύγχρονοι ιστορικοί σημειώνουν ότι ο στόχος της μάχης ήταν η εγκατάσταση προσωπικής εξουσίας, με τον Νορθάμπερλαντ και τον Σόμερσετ νεκρούς οι δούκες της Υόρκης και του Σόλσμπερι πήραν το πάνω χέρι.^[31][32][33] Τα εδάφη τον Πέρσι ήταν στις βόρειες κομητείες της Γιορκσάιρ, τη Νορθάμπερλαντ και την Κάμπερλαντ.^[8] Οι κατοχές των Πέρσι επανήλθαν στην οικογένεια το 1416 αλλά δεν αποκαταστάθηκαν τα παλιά τους πλούτη, ακολούθησαν σκληρές νομικές διαμάχες με τον πρίγκιπα Ιωάννη του Λάνκαστερ, ο δεύτερος κόμης του Νορθάμπερλαντ δεν είχε την εποχή που πέθανε τις εκτάσεις του παππού του.^{[17] [34]}

Οικογένεια

Με τη σύζυγο του Ελεονώρα Νέβιλ, κόμισσα του Νορθάμπερλαντ ο Χένρι Πέρσι απέκτησε :^[35]

• Τζων Πέρσι
• Χένρι Πέρσι, 3ος κόμης του Νορθάμπερλαντ (25 Ιουλίου 1421 - μάχη του Τάουτον 29 Μαρτίου 1461)
• Τόμας Πέρσι, 1ος βαρόνος του Έγκρεμοντ (Γιορκσάιρ 29 Νοεμβρίου 1422 - μάχη του Νορθάμπτον 10 Ιουλίου 1460)
• Λαίδη Αικατερίνη Πέρσι (28 Μαΐου 1423 - μετά το 1475), παντρεύτηκε τον Εδμόνδο Γκρέυ, 1ο κόμη του Κεντ
• Τζώρτζ Πέρσι (24 Ιουλίου 1424 - 14 Νοεμβρίου 1474)
• Ραλφ Πέρσι (1425 - μάχη του Χέτζελι Μουρ 25 Απριλίου 1464)
• Σερ Ριχάρδος Γκρέυ (1426 - μάχη του Τάουτον 29 Μαρτίου 1461)
• Γουίλιαμ Πέρσι, επίσκοπος του Καρλάιλ (7 Απριλίου 1428 - 26 Απριλίου 1462)
• Άννα Πέρσι (1436 - 1522), παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Τόμας Ούνγκεφορντ του Ρόουντεν με τον οποίο απέκτησε μια κόρη τη Μαρία, σε δεύτερο γάμο τον Σερ Λόρενς Ρέινέσφορντ και σε τρίτο γάμο τον Σερ Ούγο Βογκάν
• Ιωάννα Πέρσι

Παραπομπές

1. «Kindred Britain»
2. p10726.htm#i107252. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
3. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
4. Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2016.
5. Fryde (1961), p. 441.
6. Walker (2004)
7. Bean (2004)
8. Griffiths (2004a).
9. Lomas (1999), p. 83.
10. Lomas (1999), p. 84.
11. Rose (2002), p. 372.
12. Pollard (1990), p. 151.
13. Rose (2002), p. 385.
14. Brenan Vol I p 100
15. Balfour Paul VolII p11
16. Rose (2002), pp. 388–9.
17. Lomas (1999), p. 85.
18. Pollard (1990), pp. 246–7.
19. Rose (2002), pp. 394–5.
20. Lomas (1999), p. 86.
21. Pollard (1990), pp. 255–6.
22. Griffiths (2004b).
23. Rose (2002), pp. 402–3.
24. Storey (1966), pp. 131–2.
25. Lomas (1999), p. 87.
26. Carpenter (1997), p. 129.
27. Carpenter (1997), p. 134.
28. Harriss (2005), p. 538.
29. Saul (1997), p. 131.
30. Rose (2002), pp. 412–4.
31. Storey (1986), pp. 162.
32. Pollard (1990), pp. 263–5.
33. Lomas (1999), p. 88.
34. Rose (2002), p. 371.
35. Griffiths (2004c).

Πηγές

• Bean, J. M. W. (2004). "Percy, Henry, first earl of Northumberland (1341–1408)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
• Brenan, Gerald (1902). A History of the House of Percy. London: Freemantle.
• Balfour Paul, James (1902). A History of the House of Dougls. London: Freemantle.
• Carpenter, Christine (1997). The Wars of the Roses: Politics and the Constitution in England, c. 1437–1509. Cambridge: Cambridge University Press.
• Fryde, E. B. (1961). Handbook of British Chronology (Second ed.). London: Royal Historical Society.
• Griffiths, R. A. (2004a). "Percy, Henry, second earl of Northumberland (1394–1455)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
• Griffiths, R. A. (2004b). "Percy, Thomas, first Baron Egremont (1422–1460)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
• Griffiths, R. A. (2004c). "Percy, Henry, third earl of Northumberland (1421–1461)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
• Harriss, Gerald (2005). Shaping the Nation: England, 1360–1461. Oxford: Oxford University Press.
• Lomas, Richard (1999). A Power in the Land: The Percys. East Linton: Tuckwell.
• Pollard, A. J. (1990). North-Eastern England During the Wars of the Roses: Lay Society, War and Politics, 1450–1500. Oxford: Clarendon.
• Rose, Alexander (2002). Kings in the North – The House of Percy in British History. London: Phoenix.
• Saul, Nigel (1997). Nigel Saul, ed. The Oxford Illustrated History of Medieval England. Oxford: Oxford University Press.
• Storey, R.L. (1986) [1966]. The End of the House of Lancaster. Gloucester: Sutton.
• Wagner, J. A. (2001). Encyclopedia of the Wars of the Roses. Santa Barbara, Oxford: ABC-CLIO.
• Walker, Simon (2004). "Percy, Sir Henry (1364–1403)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.

Χένρι Πέρσι, 2ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ Οικογένεια Πέρσι Γέννηση: 3 Φεβρουαρίου 1393 Θάνατος: 22 Μαΐου 1455
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Κατασχεμένο Προηγούμενος κάτοχος : Χένρι Πέρσι, 1ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ	Κόμης του Νορθάμπερλαντ 1416 - 1455	Διάδοχος Χένρι Πέρσι, 3ος κόμης του Νορθάμπερλαντ