Χάρυ Τρούμαν

Ο Χάρυ Σ. Τρούμαν^[2] (αγγλικά: Harry S. Truman, 8 Μαΐου 1884 – 26 Δεκεμβρίου 1972) ήταν Αμερικανός πολιτικός, που υπηρέτησε ως 33ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, από το 1945 έως το 1953. Επίσης, υπηρέτησε ως 34ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 1945, υπό τον πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούζβελτ.

Χάρυ Τρούμαν
33ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών
Περίοδος 12 Απριλίου 1945 – 20 Ιανουαρίου 1953
Αντιπρόεδρος	Κενή (1945–1949) Άλμπεν Ου. Μπάρκλεϋ (1949–1953)
Προκάτοχος	Φραγκλίνος Ρούζβελτ
Διάδοχος	Ντουάιτ Αϊζενχάουερ
34ος Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ
Περίοδος 20 Ιανουαρίου 1945 – 12 Απριλίου 1945
Πρόεδρος	Φραγκλίνος Ρούζβελτ
Προκάτοχος	Χένρι Α. Ουάλλας
Διάδοχος	Άλμπεν Ου. Μπάρκλεϋ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	8 Μαΐου 1884, Λαμάρ, Μιζούρι, ΗΠΑ
Θάνατος	26 Δεκεμβρίου 1972 (88 ετών) Κάνσας Σίτι, Μιζούρι, ΗΠΑ
Εθνότητα	Αμερικανός
Υπηκοότητα	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Πολιτικό κόμμα	Δημοκρατικό
Σύζυγος	Μπες Ουάλας
Παιδιά	Μάργκαρετ Τρούμαν
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Μισούρι στο Κάνσας Σίτι William Chrisman High School[1]
Βραβεύσεις	Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου Armed Forces Reserve Medal Μετάλλιο Νίκης Β´ Παγκοσμίου Πολέμου
Θρήσκευμα	Προτεστάντης
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Προηγουμένως, υπηρέτησε ως Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών για την πολιτεία του Μιζούρι, από το 1935 έως το 1945. Εργάστηκε ως δικαστής στην κομητεία Τζάκσον του Μιζούρι (1923–1935).

Νεανικά χρόνια

Γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1884 στο Λαμάρ της πολιτείας Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν γιος ζωέμπορου μουλαριών γόνου Άγγλων μεταναστών που εγκαταστάθηκαν στην Αμερική το 1666. Ολοκληρώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές το 1901 δεν συνέχισε ανώτερες σπουδές λόγω οικονομικών προβλημάτων. Επίσης λόγω προβλημάτων όρασης δεν κατάφερε να εισέλθει στη στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ. Αρχικά εργάσθηκε ως φύλακας σιδηροδρομικών διαβάσεων και τραπεζικός υπάλληλος στην πόλη που διέμενε και στη συνέχεια ανέλαβε τη διαχείριση του αγροκτήματος 600 στρεμμάτων της γιαγιάς του στο Γκράντβιου. Κάποιες επιχειρηματικές προσπάθειες που έκανε ως συνέταιρος σε ορυχείο μολύβδου το 1915 και σε πετρελαϊκές έρευνες τον επόμενο χρόνο απέτυχαν και οι δύο.
Συμμετέχοντας στη συνέχεια στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο διακρίθηκε ως λοχαγός πυροβολικού στο μέτωπο της Γαλλίας, κυρίως σε ηγετικές ικανότητες. Μετά τη λήξη του πολέμου, στις 28 Ιουνίου του 1919, νυμφεύτηκε την παιδική του φίλη Ελισάβετ Γουάλας. Την ίδια εποχή εργάστηκε ως συνέταιρος σε εμπορικό κατάστημα ανδρικών ενδυμάτων που σύντομα όμως έκλεισε λόγω χρεών. Στη δύσκολη εκείνη κατάσταση ανέλαβε να βοηθήσει τον Χ. Τρούμαν ο Τόμας Πέντεργκαστ (Τomas Pendergast), επιφανής κομματάρχης των Δημοκρατικών της κομητείας του Τζάκσον, ο επιλεγόμενος «Αφεντικό Τομ», ο οποίος και τον εισήγαγε στον πολιτικό χώρο με συνέπεια το 1922 ο Τρούμαν να κερδίσει την έδρα του δικαστή της εν λόγω κομητείας.

Δύο χρόνια αργότερα οι Δημοκρατικοί αντίπαλοι του Πέτεργκαστ συνεργάστηκαν με την Κου-Κλουξ-Κλαν όπου στις εκλογές αυτές ο Χ. Τρούμαν ηττήθηκε. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Τρούμαν αναγκάστηκε να εργαστεί πουλώντας συνδρομές της Λέσχης Αυτοκινήτου του Κάνσας Σίτυ και παράλληλα άρχισε να παρακολουθεί νυκτερινά μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κάνσας, που όμως εγκατέλειψε. Όταν μια πολιτειακή τράπεζα στο Ένγκλγουντ πτώχευσε, ο μέτοχος σ΄ αυτή Χ. Τρούμαν κατάφερε να δημιουργήσει την Εταιρεία Κοινοτικών Αποταμιεύσεων και Δανείων στο Ιντεπέντενς. Το γεγονός αυτό απετέλεσε και την πρώτη επιχειρηματική επιτυχία του, που αναγνωρίστηκε και από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Στις εκλογές του 1926, με τη βοήθεια του μηχανισμού του «αφεντικού Τομ», ανέλαβε πρόεδρος του κομητειακού δικαστηρίου. Κατά την οκταετή περίοδο που ακολούθησε ο Χ. Τρούμαν επέδειξε ιδιαίτερο έργο κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικάνων. Στο μεταξύ ο μηχανισμός του Πέντεργκαστ είχε γίνει παντοδύναμος σε όλη την πολιτεία καθορίζοντας αυτός τους εκπροσώπους΄ακόμα και στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Συνέπεια αυτού ήταν να εκδηλωθούν τραμπουκισμοί και έντονες αντιπαραθέσεις που οδήγησαν τους πρώτους τρεις υποψηφίους από φόβο σε παραίτηση. Τότε ο Τρούμαν, ως τέταρτος στην επιλογή του Πέτεργκαστ, έχοντας ολοκληρώσει δύο θητείες, αποδέχθηκε την προσφορά και ακολούθως εξελέγη αντιπρόσωπος στη Γερουσία.

Πολιτική σταδιοδρομία

Το 1934 εξελέγη γερουσιαστής με την υποστήριξη του Δημοκρατικού Κόμματος και το 1944 αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Ο Τρούμαν ήταν πρόεδρος επιτροπής αμυντικών εξόδων, η οποία στιγμάτισε και καταδίωξε μεγάλους βιομηχάνους που χειρίζονταν τις πολεμικές δαπάνες με ύποπτο τρόπο, είχε δε αποκαλέσει έναν από αυτούς ληστή χειρότερο και απ' τον Τζέσε Τζέιμς, θρυλικό ληστή τραίνων της άγριας Δύσης. Αυτός φαίνεται να ήταν ένας από τους λόγους που επελέγη για αντιπρόεδρος. Έτσι, ο Τρούμαν, αν και ένας άσημος γερουσιαστής του Νότου, δημιούργησε γρήγορα τη φήμη ενός αδέκαστου προσώπου.

Παρόλα αυτά, ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ δεν του εμπιστεύθηκε κανένα ρόλο στη θητεία του ως αντιπροέδρου και οι προεδρικοί σύμβουλοι τον αγνοούσαν επιδεικτικά. Τον επόμενο χρόνο αντικατέστησε στον προεδρικό θώκο τον Ρούζβελτ, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου και μόνο τότε πληροφορήθηκε τις τελευταίες πολεμικές εξελίξεις, όπως και την ύπαρξη της ατομικής βόμβας. Ουσιαστικά είναι ο Πρόεδρος που θα τερματίσει τον πόλεμο, αποφασίζοντας τη ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, θα διεξάγει τις διαπραγματεύσεις για την μεταπολεμική Ευρώπη, θα ξεκινήσει την εμπλοκή των ΗΠΑ στη σύρραξη της Κορέας, θα ιδρύσει το ΝΑΤΟ και θα αποφασίσει την υποστήριξη στη δημιουργία του Ισραηλινού κράτους. Το 1948 επανεξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, νικώντας τον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Τόμας Ντιούι, παρόλο που ο αμερικανικός τύπος θεωρούσε ότι δεν θα επανεκλεγεί. Η εκλογική του δύναμη προήλθε κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, που εμπιστεύονταν μια πλέον φιλολαϊκή αντιμετώπιση από τους Δημοκρατικούς, έχοντας ακόμα ζωντανές τις μνήμες της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929, την οποία ανέτρεψε η πολιτική Ρούζβελτ στον Μεσοπόλεμο.

Το όνομα του συνδέθηκε, με τη ρίψη των ατομικών βομβών στις πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι της Ιαπωνίας, και, κυρίως, λόγω του ότι η απόφαση εκείνη ήταν περισσότερο πολιτική παρά στρατιωτική. Επίσης, συνδέθηκε με το λεγόμενο «Δόγμα Τρούμαν», δηλαδή την παροχή βοήθειας για την αποκατάσταση των καταστροφών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο όμως στις μη κομμουνιστικές χώρες. Το Δόγμα φανέρωσε τη διάθεση των Η.Π.Α. να διεξάγουν παγκόσμια εκστρατεία κατά των κομμουνιστών, σημείο πάντως στο οποίο βρήκε την αποδοχή πολλών Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που ανησυχούσαν για την αύξηση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, με αφορμή και τον αποκλεισμού του Βερολίνου, ο οποίος τελικά απέτυχε χάρις στην αμερικανική παρέμβαση. Όσο για την εμπλοκή στον Πόλεμο στην Κορέα και την ίδρυση του ΝΑΤΟ, είναι σήμερα γνωστό ότι όλα αυτά ήταν εκφράσεις του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε και όπου και τα δυο στρατόπεδα εξυπηρετούσαν κυρίως εσωτερικές τους ανάγκες που απέβλεπαν στην πολιτική και οικονομική υποταγή των μελών των συμμαχιών τους.

Παραδόξως όμως για το εσωτερικό, ο Τρούμαν χαρακτηρίστηκε ως «αριστερός» και κατηγορήθηκε ότι στην κυβέρνηση διατηρούσε φιλορωσικά στοιχεία. Οι κατηγορίες αυτές διατυπώθηκαν στα πλαίσια της περιόδου Μακάρθι και της αντικομμουνιστικής υστερίας, η οποία είχε αρχίσει να μεγαλώνει από την εποχή της κλοπής των σχεδίων της ατομικής βόμβας από τους Ρώσους και του πολέμου στην Κορέα. Αυτό έφερε στην εξουσία τους Ρεπουμπλικανούς υπό τον Αϊζενχάουερ, ο οποίος αρνήθηκε ακόμα και να του απευθύνει τον λόγο κατά την παραδοσιακή τελετή παράδοσης της εξουσίας στον Λευκό Οίκο. Βαθύτερα, όμως, αίτια της κατάρρευσης αυτής της φήμης του Τρούμαν αποδίδονται σε βιομηχανικούς κύκλους που είχαν πλουτίσει από τον Β' Π.Π. και που ευνοούσαν νέους και συνεχείς εξοπλισμούς για ίδιο οικονομικό συμφέρον, πράγμα που ο Τρούμαν ήθελε να μετριάσει για να προχωρήσει σε λαϊκά προγράμματα. Είναι, μάλιστα, αξιοσημείωτο ότι ο Αϊζενχάουερ στο τέλος της θητείας του εκφώνησε λόγο εναντίον αυτών των ίδιων οικονομικών κύκλων.

Απεβίωσε στο Κάνσας Σίτυ στις 26 Δεκεμβρίου 1972. Ήταν νυμφευμένος με την Μπες Ουάλας και είχαν μια κόρη, τη Μάργκαρετ.

Χρονολόγιο γεγονότων

• 1884 8 Μαΐου: Γέννηση του Τρούμαν στο Λαμάρ της Πολιτείας Μισούρι
• 1919 28 Ιουνίου: Ο Τρούμαν νυμφεύεται την Ελισάβετ (Μπες) Ουάλας.

1945

• 12 Απριλίου: Πεθαίνει ο Φ. Ρούζβελτ και ο Τρούμαν ορκίζεται 33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
• 8 Μαΐου: Παράδοση της Γερμανίας. Λήξη του Β' Π.Π.
• 17 Ιουλίου: Έναρξη διάσκεψης Πόντσδαμ. Θα διαρκέσει μέχρι τις 2 Αυγούστου.
• 6 Αυγούστου: Οι ΗΠΑ ρίχνουν την πρώτη ατομική βόμβα κατά αμάχων στη Χιροσίμα (Ιαπωνία).
• 9 Αυγούστου: Οι ΗΠΑ ρίχνουν την δεύτερη ατομική βόμβα κατά αμάχων στο Ναγκασάκι (Ιαπωνία).
• 14 Αυγούστου: Συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.
• 6 Σεπτεμβρίου: Ο Τρούμαν παρουσιάζει στο Κογκρέσο το σχέδιο των 21 σημείων του αναπροσανατολισμού.

1946

• 20 Φεβρουαρίου: Ο Τρούμαν υπογράφει το νόμο για την απασχόληση.
• 22 Φεβρουαρίου: Ο Τζ. Κέναν εισηγείται αμερικανικές αντιδράσεις σε γεωπολιτικές προθέσεις της Μόσχας.
• 5 Μαρτίου: Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ σε ομιλία του στο Westminster College σε Fulton, Μισσούρι αναφέρεται στο σιδηρούν παραπέτασμα
• 12 Σεπτεμβρίου: Ο Γραμματέας Εμπορίου Χένρι Ουάλας επικρίνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε ομιλία του στη Νέα Υόρκη.
• 20 Σεπτεμβρίου: Ο Τρούμαν απαιτεί και λαμβάνει την παραίτηση του Ουάλας.
• 5 Νοεμβρίου: Το Δημοκρατικό κόμμα κερδίζει τον έλεγχο του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
• 16 Δεκεμβρίου: Φθάνει στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη) ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, έχοντας προηγουμένως συναντηθεί στο Παρίσι με τους υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας, Γαλλίας και Τουρκίας, προκειμένου να αιτήσει από τα Η.Ε. και κυρίως από την αμερικανική κυβέρνηση οικονομική βοήθεια για την εθνική ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
• 23 Δεκεμβρίου: Ο Τρούμαν υποδέχεται στον Λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον, τον Τσαλδάρη με τον οποίο και έχει μακρά συνομιλία. Ακολουθεί επίσημη ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που επιβεβαιώνει την επιτυχία των συνομιλιών, την υιοθέτηση των αιτημάτων και τη δρομολόγηση σχεδιασμού οικονομικού προγράμματος βοήθειας.
• 26 Δεκεμβρίου: Ο Τσαλδάρης ανακηρύσσεται επίτιμος πολίτης της Νέας Υόρκης.

1947

• 18 Ιανουαρίου: Ο Πωλ Α. Πόρτερ φθάνει στην Αθήνα ως αρχηγός αμερικανικής αποστολής με ερευνητικό χαρακτήρα σχεδιασμού οικονομικής βοήθειας.
• 14 Φεβρουαρίου: Ο Πωλ Α. Πόρτερ υποβάλει την όμωνυμη Έκθεση Πόρτερ στον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ.
• 10 Μαρτίου
• 12 Μαρτίου: Ο Τρούμαν εξαγγέλλει σε ομιλία του στο Κογκρέσο το περίφημο Δόγμα Τρούμαν που θα υλοποιηθεί με το Σχέδιο Μάρσαλ, αιτούμενος έγκριση πιστώσεων.
• 21 Μαρτίου: Ο Τρούμαν δημιουργεί το Ομοσπονδιακό Πρόγραμμα Επιβράβευσης των εργαζομένων με το Εκτελεστικό Διάταγμα 9835.
• 22 Μαΐου: Ο Τρούμαν υπογράφει το «Δόγμα Τρούμαν» με πιστώσεις που έχουν εγκριθεί από το Κογκρέσο για την Ελλάδα και την Τουρκία, ύψους 400.000.000 δολαρίων.
• 5 Ιουνίου: Ο Τζ. Μάρσαλ προτείνει διεύρυνση της οικονομικής βοήθειας προς την Ευρώπη σε λόγο του στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Εξ αυτού και ο επίσημος τίτλος της υλοποίησης του Προγράμματος Οικονομικής Ανάκαμψης, γνωστό ως «Σχέδιο Μάρσαλ».
• 26 Ιουλίου: Το Κογκρέσο εγκρίνει τον Νόμο της Εθνικής Ασφάλειας όπου και δημιουργούνται το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA), το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας Πόρων.

1948

• 2 Φεβρουαρίου: Ο Τρούμαν υποβάλει και ζητεί από το Κογκρέσο έγκριση σχετικής νομοθεσίας για τη διασφάλιση των πολιτικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων της χώρας.
• 2 Απριλίου: Το Κογκρέσο εγκρίνει το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ανάκαμψης («Σχέδιο Μάρσαλ»).
• 14 Μαΐου: Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν το κράτος του Ισραήλ.
• 24 Ιουνίου: Η Σοβιετική Ένωση στήνει μπλόκα στις χερσαίες οδούς πρόσβασης στο Δυτικό Βερολίνο.
• 26 Ιουνίου: Σε συνδυασμό με του Βρετανούς πραγματοποιείται κατά παραγγελία Τρούμαν μεγάλη αερομεταφορά προμηθειών στο Δυτικό Βερολίνο.
• 15 Ιουλίου: Ο Τρούμαν δέχεται το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία Κόμμα και καλεί για μια ειδική σύνοδο του Κογκρέσου.
• 26 Ιουλίου: 80η Σύνοδος Κογκρέσου. Ο Τρούμαν ζητά έγκριση σχετικής νομοθεσίας για τη στέγαση, τα πολιτικά δικαιώματα, καθώς και τον έλεγχο των τιμών. Την ίδια μέρα, ο Πρόεδρος εκδίδει τον Εκτελεστικό νόμο 9981, που αφορά τις ένοπλες δυνάμεις.
• 6 Σεπτεμβρίου: Αρχίζει η πολιτική εκστρατεία για την προεδρία, μέχρι τις 30 Οκτωβρίου.
• 2 Νοεμβρίου: Ο Τρούμαν εκλέγεται Πρόεδρος. Το Δημοκρατικό Κόμμα πλειοψηφεί σε έδρες στη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.

1949

• 5 Ιανουαρίου: Ο Τρούμαν προτείνει την "Fair Deal" στο κράτος του.
• 4 Απριλίου Δώδεκα χώρες από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική υπογράφουν τη Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού.
• 12 Μαΐου: Η Σοβιετική Ένωση άρει τον αποκλεισμό του Βερολίνου.
• 15 Ιουλίου: Ο Τρούμαν υπογράφει το νόμο στέγασης, για τη θέσπιση ενός εθνικού οργανισμού στέγαση και παροχή ομοσπονδιακής βοήθειας σε προγράμματα εκκαθάρισης των παραγκουπόλεων και χαμηλού κόστους προγράμματα στέγασης.
• 4 Αυγούστου: Ανοίγουν τα θέματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ "Λευκή Βίβλος" για την Κίνα.
• 23 Σεπτεμβρίου: Ο Τρούμαν ανακοινώνει ότι η Σοβιετική Ένωση πυροδότησε μια ατομική βόμβα (πυρηνική δοκιμή).
• 1 Οκτωβρίου: Ο Μάο Τσε Τουνγκ ανακοινώνει την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
• 26 Οκτωβρίου: Συνέδριο αυξάνει (διπλασιάζει) τον κατώτατο μισθό από σαράντα σεντς σε εβδομήντα πέντε σεντς την ώρα.

1950

• 31 Ιανουαρίου: Ο Τρούμαν ανακοινώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κατασκευάσουν βόμβα υδρογόνου.
• 9 Φεβρουαρίου: Ο Τζ. Μακάρθυ κατηγορεί το Στέιτ Ντηπάρτμεντ ότι απασχολεί 200 γνωστούς κομμουνιστές. Απαρχή του Μακαρθισμού.
• 14 Φεβρουαρίου: Ο Μάο και ο Στάλιν συνομολογούν και συνυπογράφουν τη Σινο-σοβιετική συμμαχία.
• 7 Απριλίου: Το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας παρουσιάζει το NSC-68 που αφορά Στόχους και Προγράμματα για την Εθνική Ασφάλεια επί Τρούμαν.
• 24 Μαΐου: Η Wall Street Journal αναφέρει ότι ο αριθμός των παντρεμένων γυναικών που εργάζονται επαγγελματικά έχει αυξηθεί κατά 90% κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δέκα ετών.
• 25 Ιουνίου: Η Βόρεια Κορέα εισβάλλει στη Νότια Κορέα.
• 30 Ιουνίου: Ο Τρούμαν ανακοινώνει ότι οι αμερικανικές δυνάμεις που σταθμεύουν στο έδαφος της Ιαπωνίας μεταβαίνουν στην Κορέα. Στρατάρχης δυνάμεων ΗΠΑ και συμμάχων ορίζεται ο Ντ. Μακάρθουρ.
• 28 Οκτωβρίου: Ο Τρούμαν υπογράφει τροποποιήσεις κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και την επέκταση και την αύξηση των παροχών.
• 15 Σεπτεμβρίου: Οι δυνάμεις των ΗΠΑ και συμμάχων επιχειρούν μεγάλη αντεπίθεση "αιχμή του δόρατος" στο Ιντσόν της Ν. Κορέας
• 22 Σεπτεμβρίου: Ο Τρούμαν επιβάλλει βέτο του νόμου περί εσωτερικής ασφάλειας.
• 23 Σεπτεμβρίου: Το Κογκρέσο εγκρίνει το Νόμο περί εσωτερικής ασφαλείας και το Βέτο του Προέδρου. Την ίδια ημέρα υπογράφεται ο νόμος Εσόδων του 1950 που αφορά αυξήσεις του φόρου εισοδήματος.
• 15 Οκτωβρίου: Ο Τρούμαν συναντιέται με τον Μακάρθουρ στο νησί Γουέικ για να συζητήσουν θέματα αμερικανικής πολιτικής στην Άπω Ανατολή.
• 26 Νοεμβρίου: Η Κίνα εγκαινιάζει μια μαζική αντεπίθεση ενάντια των διασυμμαχικών εξελίξεων στη Βόρεια Κορέα.
• 16 Δεκεμβρίου: Ο Τρούμαν διακηρύσσει κατάσταση εθνικής ανάγκης και επιβάλλει έλεγχο μισθών και των τιμών.

1951

• 5 Απριλίου: Ο Ιούλιος και η Έθελ Ρόζενμπεργκ καταδικάζονται σε θάνατο για προδοσία και παροχή μυστικών πληροφοριών στη Σοβιετική Ένωση.
• 11 Απριλίου: Ο Τρούμαν απαλλάσσει τον στρατηγό Μακάρθουρ των καθηκόντων του.

1952

• 29 Μαρτίου: Ο Τρούμαν δηλώνει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για επανεκλογή.
• 8 Απριλίου: Ο Τρούμαν υπογράφει ένα εκτελεστικό διάταγμα για να κατάσχεση - επίταξη χαλυβουργείων, προκειμένου να αποτραπεί μια απεργία από τους εργαζομένους χάλυβα.
• 2 Ιουνίου: Το Ανώτατο Δικαστήριο κηρύσσει την κατάσχεση των χαλυβουργείων αντισυνταγματική.
• 25 Ιουνίου: Ο Τρούμαν θέτει βέτο στο McCarran-Walter Bill Μετανάστευση.
• 26 Ιουνίου: Η Βουλή των Αντιπροσώπων και η Γερουσία την επομένη παρακάμπτουν βέτο Τρούμαν της McCarran-Walter νόμου.
• 11 Ιουλίου: Ο Ντ. Αϊζενχάουερ λαμβάνει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρία.
• 26 Ιουλίου: Ο Κυβερνήτης Α, Στήβενσον (Adlai Stevenson) (IL) λαμβάνει το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία.
• 2 Σεπτεμβρίου: Ο Τρούμαν ξεκινά την περιοδεία - εκστρατεία υπέρ του δημοκρατικού υποψηφίου Α. Στήβενσον.
• 1 Νοεμβρίου: Οι ΗΠΑ επιχειρούν την πυροδότηση της πρώτης βόμβας υδρογόνου.
• 4 Νοεμβρίου: Ο Ντ. Αϊζενχάουερ εκλεγεται Πρόεδρος των ΗΠΑ.

1953

• 20 Ιανουαρίου: Ο Τρούμαν εγκαταλείπει τον Λευκό Οίκο.

Σημειώσεις

1. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
2. Το περιλαμβανόμενο στο όνομα Σ. ή S. δεν σημαίνει τίποτα, επειδή οι γονείς του δεν κατάφεραν να αποφασίσουν τίνος παππού του (του Σίππε ή του Σολομώντα) το όνομα να δώσουν στο γιο τους.

Δείτε επίσης

• Δόγμα Τρούμαν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Χάρυ Τρούμαν

• «Το Δόγμα Τρούμαν», αφιέρωμα στον ιστότοπο της εφημερίδας «Η Καθημερινή», 14 Νοεμβρίου 2011.