Τεάτρο Ρεάλ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Τεάτρο Ρεάλ (Teatro Real, μτφ. Βασιλικό Θέατρο) είναι κτίριο όπερας το οποίο βρίσκεται στη Μαδρίτη, Ισπανία.[7][8] Άνοιξε τις 19 Νοεμβρίου 1850, έκλεισε το 1925 και ξαναλειτούργησε το 1997, με χωρητικότητα 1.746 θεατών. Σήμερα, η όπερα του Τεάτρο Ρεάλ είναι ένα από τα σημαντικότερα θέατρα στην Ευρώπη, και στις παραγωγές του συμμετέχουν ηγετικές μορφές στο χώρο του τραγουδιού, διεύθυνσης ορχήστρας, σκηνοθεσίας και χορού. Το θέατρο επίσης προσφέρει ξεναγήσεις σε πολλές γλώσσες στο ωδείο, στη σκηνή, στα εργαστήρια και στις αίθουσες πρόβας.
| Τεάτρο Ρεάλ | |
|---|---|
| Teatro Real | |
 To Τεάτρο Ρεάλ και το μνημείο του Φιλίππου Δ΄ | |
 | |
| Είδος | όπερα, μνημείο[1] και θέατρο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | |
| Διοικητική υπαγωγή | Palacio[2] |
| Χώρα | Ισπανία[1][3] |
| Ολοκλήρωση | 1850[4] |
| Ένοικοι | Τεάτρο Ρεάλ |
| Διαχειριστής | Τεάτρο Ρεάλ |
| Χωρητικότητα | 1.958[5] |
| Αρχιτέκτονας | Αντόνιο Λοπέθ Ακουάδο και Γκουστόντιο Τεόντορο Μορένο |
| Βραβεία | gold Medal of the Community of Madrid[6] και International Opera Awards |
| Προστασία | Κληρονομιά πολιτιστικού ενδιαφέροντος (από 1993)[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Μετά από 32 χρόνια σχεδίασης και κατασκευής, ένα βασιλικό διάταγμα στις 7 Μαΐου 1850 θέσπισε την άμεση ολοκλήρωση του «Τεάτρο δε Οριέντε» και οι εργασίες τελείωσαν μέσα σε πέντε μήνες. Το κτίριο της όπερας, το οποίο βρίσκεται σχεδόν μπροστά στο Βασιλικό Ανάκτορο, την επίσημη κατοικία της βασίλισσας που διέταξε την κατασκευή του, της Ισαβέλλας Β΄, τελικά εγκαινιάστηκε τις 19 Νοεμβρίου 1850, με τη Φαβορίτα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι.[8] Το 1863, ο Τζουζέπε Βέρντι επισκέφτηκε το θέατρο για την ισπανική πρεμιέρα του έργου Η δύναμη του πεπρωμένου. Το 1925, τα Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ χόρεψαν στο θέατρο με την παρουσία του Νιζίνσκι και του Στραβίνσκι.[8][9][10]
Από το 1867, φιλοξενούσε το Βασιλικό Ωδείο της Μαδρίτης μέχρι 1925, όταν βασιλικό διάταγμα τις 6 Δεκεμβρίου διέταξε την απομάκρυνσή του, εξαιτίας των ζημιών που είχε προκαλέσει στο κτίριο η κατασκευή του Μετρό της Μαδρίτης. Παρά το κλείσιμό του, η κυβέρνηση πάντα σκεφτόταν την πιθανότητα να το αποκαταστήσει, με πολυάριθμα πρότζεκτ, όπως του αρχιτέκτονα Ουρδανπιγιέτα Φλόρεθ, ο οποίος σχεδίασε μια φαραωνική ανακατασκευή του κτιρίου. Όμως, οικονομικές δυσκολίες απέτρεψαν την ολοκλήρωση τέτοιων έργων και οδήγησαν να γίνει μια απλή αποκατάσταση, που χρηματοδοτήθηκε από το ινστιτούτο Χουάν Μαρτς, και διεξήχθη με επικεφαλής πρώτα από τον αρχιτέκτονα Μανουέλ Γκονθάλεθ Βαλκάρθελ, και στη συνέχεια τους αρχιτέκτονες Μιγκέλ Βερδού Μπελμόντε και Φρανθίσκο Ροδρίγκεθ Παρτεαρρόγιο.[11][12]
Το θέατρο ξανάνοιξε το 1996 ως αίθουσα συναυλιών καθώς και ως κύριος χώρος εμφανίσεων της Εθνικής Ισπανικής Ορχήστρας και της συμφωνικής ορχήστρας RTVE. Η επαναλειτουργία εορτάστηκε με μία συναυλία της ισπανικής εθνικής ορχήστρας, την οποία διεύθυνε ο Ραφαέλ Φρύμπεκ δε Μπούργος και ο Ορφεόν Ντονοστιάρρα. Το 1969, στο θέατρο έλαβε χώρα ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision, με ένα μεταλλικό επί σκηνής άγαλμα από τον Σαλβαδόρ Νταλί.
Τη δεκαετία του 1990, το κτίριο ανακατασκευάστηκε ώστε να μπορεί να στεγάσει ξανά όπερες. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1995, στη συνέχεια ξεκίνησε η τεχνική, διοικητική, καλλιτεχνική και λειτουργική οργάνωσή του και το θέατρο άνοιξε το 1997. Η ανακατασκευή βασίστηκε στα παλιά κτίρια όπερας κλασσικού ρυθμού με μόνο λίγο εκμοντερνισμό. Αρκετά καθίσματα δεν είχαν ορατότητα στη σκηνή και για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, οι όπερες και τα μπαλέτα προβάλλονται ζωντανά στο επάνω τμήμα των τοίχων του κτιρίου.
Οι πιο δημοφιλείς όπερες του Τεάτρο Ρεάλ ήταν αυτές του λαϊκού ρεπερτορίου. Αυτές περιλαμβάνουν το Ριγκολέττο του Βέρντι (με 731 παραστάσεις), και ακολουθούν η Αΐντα με 361 και ο Τροβατόρε με 342. Από την άλλη, δύο έργα του Μάγερμπεερ, L'Africaine (με 268) και Les Huguenots (με 243) έχουν παρουσιαστεί για να προσελκύσουν κοινό. Η Λουκρητία Βοργία του Ντονιτσέττι έχει παιχθεί 218 φορές από την πρεμιέρα το 1919.
Το θέατρο ανεβάζει περίπου 17 διαφορετικούς τίτλους όπερας (τόσο δικές του παραγωγές όσο και συμπαραγωγές με άλλες σημαντικές όπερες της Ευρώπης) το χρόνο, καθώς και δύο ή τρία σημαντικά μπαλέτα και πολλά ρεσιτάλ μουσικής.[8] Η ορχήστρα του θεάτρου είναι η Συμφωνική Ορχήστρα της Μαδρίτης. Ο τρέχων καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο Χοάν Ματαμπός, πρώην διευθυντής του Λισέου στη Βαρκελώνη.
Το κτίριο της όπερας προσφέρει καθημερινά διάφορους τύπους ξεναγήσεων, που διαρκούν από 50 μέχρι 90 λεπτά. Αυτό δίνει στο κοινό την ευκαιρία να μάθει για το κτίριο, συμπεριλαμβανομένου του χώρου της σκηνής, των εργαστηρίων και των χώρων όπου γίνονται οι πρόβες.[13]
Καλλιτεχνικοί διευθυντές (από το 1995)
|
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
