Συνθήκη Προσχώρησης (2003)

Η Συνθήκη Προσχώρησης του 2003 ήταν η συμφωνία μεταξύ των 15, τότε, κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δέκα άλλων χωρών (Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβενία, Σλοβακία), για την ένταξη των 10 τελευταίων χωρών στην ΕΕ. Την ίδια στιγμή η συνθήκη τροποποίησε ορισμένα σημεία τα οποία είχαν οριστεί αρχικά στην Συνθήκη της Νίκαιας. Η συνθήκη υπεγράφη στις 16 Απριλίου 2003 στην Αθήνα και τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2004, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά 10 μέλη.

Παρασκήνιο

Η ανακατασκευασμένη αρχαία Στοά του Αττάλου, όπου υπεγράφη η συνθήκη

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από ένα μεγάλο αριθμό επικαλυπτόμενων νομικών δομών οι οποίες έχουν ιδρυθεί με διαδοχικές διεθνείς συνθήκες.

Η Συνθήκη Προσχώρησης 2003 τροποποιεί τις παρακάτω συνθήκες:

• τη Συνθήκη της Ρώμης (με την οποία ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα),
• τη Συνθήκη Ευρατόμ (με την οποία ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομική Ενέργεια)
• και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (με την οποία ιδρύθηκε ηΕυρωπαϊκή Ένωση)

Όλες οι τροποποιήσεις των ανωτέρω συνθηκών γίνονται από το άρθρο 11-19 του 2ου μέρους της συνθήκης προσχώρησης. Η συνθήκη δεν αναθεώρησε μόνο τα βάρη ψηφοφορίας και τον αριθμό των αντιπροσώπων των κρατών μελών σε όλα τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, αλλά έκανε και άλλες τροποποιήσεις, με σημαντικότερη απ'όλες να είναι το πως το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα χειρίζεται την Ψήφο με ειδική πλειοψηφία. Από την 1η Νοεμβρίου 2004, κάθε φορά που το Συμβούλιο θα ψηφίζει την υιοθέτηση μιας πρόταση με Ειδική Πλειοψηφία, τότε η πρόταση θα πρέπει να υποστηριχθεί από την πλειοψηφία των κρατών μελών, τα οποία θα αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον 232 εκ των 321 σταθμισμένων ψήφων (72.3%), ενώ, επίσης, ως τρίτη απαίτηση τα κράτη αυτά θα πρέπει να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 62% του συνολικού πληθυσμού της Ένωσης. Διαφορετικά, η πρόταση δεν υιοθετείται.

Το πλήρες όνομα της συνθήκης είναι το παρακάτω:

Συνθήκη μεταξύ του Βασιλείου του Βελγίου, του Βασιλείου της Δανίας, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Βασιλείου της Ισπανίας, της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηςΙρλανδίας, της Ιταλικής Δημοκρατίας, του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, του Βασιλείου των Κάτω Χωρών, της Δημοκρατίας της Αυστρίας, της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας, του Βασίλειο της Σουηδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας (Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Λετονίας, της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Μάλτας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Δημοκρατίας της Σλοβενίας, της σλοβακικής Δημοκρατίας, αναφορικά με την προσχώρηση της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Λετονίας, της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Μάλτας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Δημοκρατίας της Σλοβενίας και της Σλοβακικής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Συνθήκη προσχώρησης του 2003
• Ενοποιημένη έκδοση των Συνθηκών μετά τη Συνθήκη Προσχώρησης Αρχειοθετήθηκε 2019-06-03 στο Wayback Machine.
• Περίληψη από την Οργκαλάιμ, η οποία περιλαμβάνει τα βάρη ψήφωνστο πλαίσιο της Συνθήκης Προσχώρησης
• Συνθήκη προσχώρησης των 10 νέων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Ιστοσελίδα μελετών για την Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση