Στρατηγίς Αρτάχ

Η Στρατηγίς Αρτάχ ήταν διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 966 έως το 1084 που ενσωματώθηκε στο Δουκάτο της Αντιόχειας αλλά παρέμεινε έδρα στρατηγού^[1]. Ήταν μικρό σε έκταση θέμα, γι΄ αυτό και αναφέρεται ως στρατηγίς, και περιλάμβανε την πόλη Αρτάχ (σημ Ρεϋχανλί στα συροτουρκικά σύνορα) και τα περίχωρα της.

Η πόλη, πόλισμα κατά τον Σκυλίτση, Αρτάχ καταλήφθηκε από τους άραβες αλλά απελευθερώθηκε από τον Ρωμανό Δ΄ κατά την συριακή εκστρατεία του 1068. Όπως αναφέρει ο Σκυλίτζης η αραβική φρουρά μόλις είδε τον Βυζαντινό στρατό εγκατέλειψε την πόλη χωρίς μάχη^[2].

Αναφέρεται στην Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής σαν στρατηγίδα και μία από τις περιοχές που δόθηκαν στον Βαλδουίνο της Βουλώνης με την Συνθήκη της Δεαβόλεως^[3].

Γνωστοί διοικητές ήταν οι :

• Τζοτζίκης
• Θεοδωροκάνος

Παραπομπές

1. Γεώργιος Α. Λεβενιώτης, Η πολιτική κατάρρευση του Βυζαντίου στην ανατολή, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 352
2. Ιωάννης Σκυλίτζης, [... Ἐκεῖθεν δὲ ἀναστάντες εὐθὺ τοῦ Ἀρτὰχ ἐβάδισαν, κατεῖχον δὲ τοῦτο Σαρακηνοὶ τὸν αὐτῶν στρατηγὸν ἐξελάσαντες. Πλὴν ἀλλὰ καὶ πάλιν φεύγουσιν οἱ τοῦτο φυλάσσοντες καὶ τῷ βασιλεῖ τὸ οἰκεῖον ἀνασῴζεται πόλισμα,[...], 132]
3. [...]13.12.18, ὣς δὲ καὶ τὸ Ἀρτὰχ καὶ τὸ Τελοὺχ αἱ στρατηγίδες μετὰ τῆς ἑκάστης περιοχῆς [...]Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, βιβλίο 13