Στενό των Κυθήρων

Το Στενό Κυθήρων (επίσης Στενά Κυθήρων, Στενό Κυθήρων-Αντικυθήρων ή Κανάλι των Κυθήρων) είναι πλωτή οδός έξω από τα Κύθηρα στη νότια Ελλάδα. Το Στενό Κυθήρων-Αντικυθήρων βρίσκεται στο Δυτικό ελληνικό τόξο. Έχει μήκος περίπου 100 χιλιομέτρων και βρίσκεται μεταξύ της Πελοποννήσου και της Κρήτης.^[1][2][3]

Άποψη του στενού Κυθήρων από απόσταση στη νότια Ελλάδα.

Πολλά πλοία έχουν βυθιστεί στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των HMS Greyhound (H05), HMS Gloucester (62) και SS Ivernia.^[4]

Κίνδυνος πλοήγησης

Το Στενό Κυθήρων αντιπροσωπεύει έναν από τους πιο επικίνδυνους ναυτικούς κινδύνους στη Μεσόγειο.^[5][6] Το στενό μεταξύ των Κυθήρων και του Ακρωτηρίου Μαλέα θεωρήθηκε επικίνδυνο από τους Έλληνες ναυτικούς την αρχαιότητα.^[5] Οι περισσότερες θαλάσσιες μεταφορές από την Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και τη Μαύρη Θάλασσα προς την κεντρική και δυτική Μεσόγειο περνούν από το στενό και συχνά υπόκεινται σε ισχυρούς ανέμους και ναυάγια στο Ακρωτήριο Μαλέας. Για να παρακαμθεί, η συντομότερη και ασφαλέστερη διαδρομή μέσω του Ισθμού της Κορίνθου χρησιμοποιήθηκε από την κλασική αρχαιότητα, πρώτα μέσω της χρήσης της χερσαίας οδού Διόλκου και στη σύγχρονη εποχή, μέσω της Διώρυγας της Κορίνθου.

Σεισμοί και τσουνάμι

Το Στενό Κυθήρων, που βρίσκεται εντός του Δυτικού Ελληνικού τόξου, υπόκειται σε βύθιση λόγω φυσιολογικής βλάβης που οδηγεί σε «εκτεταμένη παραμόρφωση και περιστροφή» μεταξύ δύο μεγάλων τμημάτων του εξωτερικού τόξου.^[7] Σύμφωνα με τον Παπαδόπουλο και τον Κίικο, το Δυτικό Ελληνικό τόξο έχει υψηλή σεισμική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα παραμορφώσεις στα σημεία του στενού που είναι ενεργή. Εδώ η καταγραφόμενη «σεισμική ολίσθηση» είναι της τάξης του 0,3 εκ./έτος. Επίσης, στο στενό αναφέρονται σεισμοί σε ρηχά και ενδιάμεσα βάθη, με μεγέθη επιφανειακών κυμάτων έως 8,0.^[8]

Το Σύστημα Προειδοποίησης Τσουνάμι του Στενού Κυθήρων (TWS) περιλαμβάνει δύο αλληλένδετα στοιχεία. Το ένα βασίζεται στις σεισμογραφικές παρατηρήσεις και το άλλο σχετίζεται με καταγραφές παλίρροιας.^[9]

Παραπομπές

1. Κοκκίνου, Ελένη; Καμπέρης, Ευάγγελος (2009). «The structure of the Kythira–Antikythira strait, offshore SW Greece (35.7°–36.6°N)». Geological Society, London, Special Publications 311: 343–360. doi:10.1144/SP311.14.
2. Peters 1985, σελ. 225.
3. Kensetsushō Kenchiku Kenkyūjo 1993, σελ. 38.
4. Guides to the microfilmed records of the German Navy, 1850–1945. National Archives and Records Service, U.S. General Services Administration. 1984. σελ. 53.
5. Freely 2008, σελ. 210.
6. Κάμπελ, Τζόαν Σεσίλια (2009). Phoebe: Patron and Emissary. Liturgical Press. σελ. 40. ISBN 978-0-8146-5281-7.
7. Hebenstreit 2013, σελ. 119.
8. Hebenstreit 2013.
9. Soloviev & Solovieva 2013, σελ. 174.

Βιβλιογραφία

• Φρίλι, Τζον (15 Μαΐου 2008). The Ionian Islands: Corfu, Cephalonia, Ithaka and Beyond. I. B. Tauris. ISBN 978-1-84511-696-5.
• Χέμπενστραϊτ, Γκέραρντ T. (14 Μαρτίου 2013). Tsunami Research at the End of a Critical Decade. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-017-3618-3.
• Kensetsushō Kenchiku Kenkyūjo (1993). Individual Studies by Participants to the International Institute of Seismology and Earthquake Engineering. Διεθνές Ινστιτούτο Σεισμολογίας και Μηχανικής Σεισμών.
• Πίτερς, Τζέροεν Μάρτιεν (1985). Neogene and Quaternary vertical tectonics in the south Hellenic arc and their effect on concurrent sedimentation processes.
• Σολόβιεφ, Σεργκεί Λ.· Σολόβιεβα, Όλγκα N. (14 Μαρτίου 2013). Tsunamis in the Mediterranean Sea 2000 B.C.-2000 A.D. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-015-9510-0.