Ο Πειρατής (όπερα)

Το έργο Ο Πειρατής (ιταλικά: Il Pirata‎‎) είναι μια δίπρακτη όπερα του Βιντσέντζο Μπελίνι σε ιταλικό λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι, ο οποίος άντλησε έμπνευση από ένα τρίπρακτο μελόδραμα του 1826, το Μπέρτραμ, ή Ο Πειρατής (Bertram, ou le Pirate) των Σαρλ Νοντιέ και Ισιντόρ Ζουστίν Σεβερίν Τέιλορ. Το μελόδραμα αυτό, είχε βασιστεί σε μια γαλλική μετάφραση της τραγωδίας πέντε πράξεων Μπέρτραμ ή Το Κάστρο του Αγίου Άλντομπραντ (Bertram or The Castle of St. Aldobrand) του Τσαρλς Ματούριν που είχε παρουσιαστεί στο Λονδίνο το 1816.^[1]

Ο Πειρατής
Ο Τζοβάνι Μπατίστα Ρουμπίνι ως Γκουαλτιέρο στην πρεμιέρα του 1827
Πρωτότυπος τίτλος	Il Pirata
Γλώσσα πρωτοτύπου	Ιταλικά
Μουσικό ρεύμα	Ρομαντισμός
Μουσική	Βιντσέντζο Μπελίνι
Λιμπρέτο	Φελίτσε Ρομάνι
Πράξεις	3
Περίοδος σύνθεσης	1827
Πρεμιέρα	27 Οκτωβρίου 1827
Θέατρο	Σκάλα του Μιλάνου

Ως προς τη μουσική του έργου, ο Μπελίνι επαναχρησιμοποίησε παλαιότερες συνθετικές του ιδέες στον Πειρατή σε αρκετές περιπτώσεις. Ακόμα, συμμετείχε ενεργά στη διαδικασία συγγραφής του λιμπρέτου.^[2] Η όπερα Ο Πειρατής απηχείται σε μεταγενέστερα οπερατικά έργα, όπως η Νόρμα του Μπελίνι και η Λουτσία ντι Λάμερμουρ του Γκαετάνο Ντονιτσέτι.^[3] Ακόμα, άσκησε επιρροή στο πρώιμο οπερατικό έργο του Ρίχαρντ Βάγκνερ.^[4]

Το 1958, η επιφανής υψίφωνος Μαρία Κάλλας πρωταγωνίστησε ως Ιμογένη στην κορυφαία αναβίωση του έργου τον 20ο αιώνα, με Γκουαλτιέρο τον τενόρο Φράνκο Κορέλι.^[5] Ακολούθησαν αρκετές πλήρεις σκηνικές παραγωγές τον 20ο αλλά και τον 21ο αιώνα, όπως εκείνες της Μητροπολιτικής Όπερας με τη Ρενέ Φλέμινγκ το 2002—2003^[6] και της Σκάλας του Μιλάνου με τη Σόνια Γίοντσεβα το 2018, 60 έτη μετά την εμφάνιση της Κάλλας ως Ιμογένη στο ίδιο θέατρο.^[7]

Ρόλοι

Ρόλος	Τύπος φωνής
Ερνέστο, δούκας της Καλντόρας	βαρύτονος
Ιμογένη, η γυναίκα του	υψίφωνος
Γκουαλτιέρο, πρώην κόμης του Μοντάλτο	τενόρος
Ιτούλμπο, ο ανθυπολοχαγός του Γκουαλτιέρο	τενόρος
Γκοφρέδο, ένας ερημίτης, κάποτε δάσκαλος του Γκουαλτιέρο	βαθύφωνος
Αντέλε, φίλη της Ιμογένης	υψίφωνος
Ένα μικρό αγόρι, γιος της Ιμογένης και του Ερνέστο	(σιωπηλός ρόλος)
Ψαράδες και γυναίκες, πειρατές, ιππότες, κυρίες

Παραπομπές

1. Weinstock 1971, σελ. 293.
2. «Βάση δεδομένων Μητροπολιτικής Όπερας, 2002—2003». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.
3. Tomlinson, Gary (2017). Music and Historical Critique: Selected Essays (στα Αγγλικά). Routledge. σελ. 72. ISBN 978-1-351-55777-1.
4. "Wagner on Bellini" 1886, The Musical Times and Singing Class Circular, #27 (516), pp. 66–68
5. Lowe, David Allan (1986). Callas, as they saw her (στα Αγγλικά). New York: Ungar Pub. Co. σελ. 144. ISBN 0-8044-5636-4. 13334284.
6. «Βάση δεδομένων Μητροπολιτικής Όπερας, 2002—2003». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.
7. «With Il pirata, Vincenzo Bellini returns at la Scala 60 years after the last, legendary 1958 staging of this title starring Maria Callas». www.teatroallascala.org. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.

Πηγές

• Eisenbeiss, Philip (2013), Bel Canto Bully: The Life of the Legendary Opera Impresario Domenico Barbaja (στα αγγλικά). Λονδίνο: Haus Publishing, 2013. (ISBN 1908323256) (ISBN 978-1-908323-25-5)
• Γαλατόπουλος, Στέλιος (2002), Bellini: Life, Times, Music: 1801–1835 (στα αγγλικά). Λονδίνο, Sanctuary Publishing Ltd. (ISBN 9781860744051)
• Kimbell, David (2001), Il pirata (στα αγγλικά) στο Holden, Amanda (επιμ.), The New Penguin Opera Guide, σελ. 47–48. Νέα Υόρκη: Penguin Putnam. (ISBN 0-140-29312-4)
• Lippmann, Friedrich; McGuire, Simon (1998), Bellini, Vincenzo, στο Stanley Sadie, (επιμ.), The New Grove Dictionary of Opera, Τόμος 1. Λονδίνο: Macmillan Publishers, Inc. (ISBN 0-333-73432-7) (ISBN 1-56159-228-5)
• Weinstock, Herbert (1971). Bellini: His life and His Operas (στα Αγγλικά). Νέα Υόρκη: Knopf. ISBN 0394416562.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ο Πειρατής (όπερα)

• Παρτιτούρες της όπερας στο International Music Score Library Project
• Λιμπρέτο της όπερας (στα ιταλικά)