Σκάλα του Μιλάνου

Η Σκάλα του Μιλάνου (ιταλικά: Teatro alla Scala, αναφέρεται συχνά La Scala), είναι ένα από τα πιο διάσημα οπερατικά θέατρα στον κόσμο και είναι γνωστό ως Ο ναός της όπερας. Πήρε την ονομασία της από την ομώνυμη πλατεία του Μιλάνου όπου και βρίσκεται, την Piazza della Scala. Τα κύρια καλλιτεχνικά δρώμενα του θεάτρου, είναι η όπερα, οι παραστάσεις μπαλέτου και οι συναυλίες κλασικής μουσικής. Ο Antonio Bernocchi ήταν ο μέγιστος χρηματοδότης για την ανακατασκευή του Teatro alla Scala στο Μιλάνο που επλήγη από τον βομβαρδισμό του πολέμου και ξανάνοιξε "όπως ήταν και όπου ήταν" στις 11 Μαΐου 1946^[6][7][8].

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Σκάλα.

Σκάλα του Μιλάνου
Teatro alla Scala
Είδος	όπερα
Αρχιτεκτονική	Neoclassical architecture in Milan
Διεύθυνση	Piazza della Scala[1] και Via Filodrammatici 2, Milano
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Διοικητική υπαγωγή	Μιλάνο[1]
Χώρα	Ιταλία[2]
Έναρξη κατασκευής	3  Αυγούστου 1778[3]
Ολοκλήρωση	3  Αυγούστου 1778[3]
Χρήση	όπερα, concert dance και συναυλία
Ιδιοκτήτης	Società dei palchettisti del Teatro alla Scala, Μιλάνο και Municipality of Milan
Όροφοι	7 και 12
Χωρητικότητα	2.030[4] και 1.827[5]
Αρχιτέκτονας	Τζουζέπε Πιερμαρίνι
Βραβεία	International Opera Awards
Προστασία	ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[1]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ιστορικό

Το θέατρο κατασκευάστηκε κατόπιν εντολής της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας ώστε να αντικαταστήσει το παλαιό θέατρο που στέγαζε την Όπερα του Μιλάνου, το Teatro Regio Ducale, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά στις 26 Φεβρουαρίου 1776. Το έργο ανατέθηκε στον διάσημο αρχιτέκτονα Τζουζέπε Πιερμαρίνι και τα επίσημα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν στις 3 Αυγούστου 1778, παρουσία του αρχιδούκα Φερδινάνδου των Αψβούργων. Η πρώτη παράσταση που δόθηκε ήταν η όπερα L' Europa riconosciuta του Αντόνιο Σαλιέρι.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το θέατρο βομβαρδίστηκε, τη νύχτα μεταξύ 15ης και της 16ης Αυγούστου 1943, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές βλάβες, ενώ κατέρρευσε η οροφή. Το κτίριο ανοικοδομήθηκε αμέσως, όμως η βιασύνη για την ανοικοδόμηση της στέγης και η αναστήλωση του πολύπλοκου συστήματος δοκών, εμποδίστηκε από την εύρεση πανομοιότυπων με τα πρωτότυπα εξαρτημάτων, με αποτέλεσμα η ακουστική της αίθουσας να είναι χειρότερη απ' ό,τι πριν.

Με την ευκαιρία της αναστήλωσης, στην οροφή τοποθετήθηκε ένας τεράστιος πολυέλαιος με περίπου 400 λαμπτήρες, κατασκευασμένος από φυσητό γυαλί από τεχνίτες της Βενετίας. Το θέατρο ξανάνοιξε τις πύλες του στις 11 Μαΐου 1946, με ένα κοντσέρτο του Αρτούρο Τοσκανίνι. Μία δεύτερη σημαντική ανακαίνιση έγινε τη διετία 2002 - 2004 η οποία, εκτός των άλλων, επέφερε και μια μικρή αύξηση στη χωρητικότητά του, η οποία σήμερα είναι στις 2.030 θέσεις.

Το θέατρο

Άποψη από το εσωτερικό του Θεάτρου

Η Σκάλα του Μιλάνου γνώρισε την πρώτη της μεγάλη ακμή κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, καθώς έκαναν την εμφάνισή τους τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Δεύτερη περίοδος μεγάλης ακμής υπήρξε η δεκαετία του 1970, όταν υπό τη διοίκηση του Πάολο Γκράσι σηματοδοτήθηκε η μεγαλύτερη παραγωγικότητα του θεάτρου, με περίπου 300 παραστάσεις το χρόνο.

Από το 1991 λειτουργεί και η Ακαδημία του Θεάτρου της Σκάλα, η οποία παρέχει προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης με τέσσερα τμήματα: Μουσική, χορό, θεατρικό εργαστήρι και καλλιτεχνική διοίκηση. Μακροβιότερος μουσικός διευθυντής της Σκάλας υπήρξε ο Ρικάρντο Μούτι, για 19 χρόνια (1986 έως 2005), ενώ τη μικρότερη θητεία είχε στη θέση αυτή ο Γκίντο Καντέλι, ο οποίος μία εβδομάδα μετά την τοποθέτησή του σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στο Παρίσι (1956). Σημερινός διευθυντής είναι ο Αργεντινοϊσραηλινός Ντάνιελ Μπάρενμποιμ (Daniel Barenboim).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Σκάλα του Μιλάνου

• Η επίσημη ιστοσελίδα του Θεάτρου της Σκάλα του Μιλάνου (ιταλικά και αγγλικά)

Αναφορές

1. (Ιταλικά) SIRBeC.
2. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2018.
3. скала Миланска скала.
4. www.mi.camcom.it/web/guest/dentro-la-scala1.
5. www.teatroallascala.org/it/biglietteria/pianta-posti/teatro-palchi.html.
6. Il comune di Cerro Maggiore ai tempi della prima guerra mondiale: Avvenimenti, opere, personaggi dal 1914 al 1925, Vittorio Branca, 1968
7. Ο Bernocchi ήταν ο σημαντικότερος χρηματοδότης της ανασυγκρότησης του Teatro La Scala στο Μιλάνο, αν και θα ορίσει τους αντιπροσώπους του Borletti και Baldan να τον εκπροσωπήσουν στη διοίκηση La Scala: vita di un teatro, Gianni Long, A. Mondadori, 1982, pag. 56
8. Francesco Protonotari, Nuova antologia, Vol. 550-551, 1982, pag. 222