Νάνος Ιπποπόταμος της Κύπρου

Ο Νάνος ιπποπόταμος της Κύπρου (Ιπποπόταμος ο ελάσσων) είναι εξαφανισμένο είδος Ιπποποτάμου που κατοικούσε στο νησί της Κύπρου κατά την ύστερη oλόκαινο, δηλαδή 10 ως 12 χιλιάδες χρόνια πριν.

Νάνος ιπποπόταμος της Κύπρου
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia) Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata) Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia) Τάξη: Αρτιοδάκτυλα (Artiodactyla) Οικογένεια: Ιπποποταμίδες (Hippopotamidae) Γένος: Ιπποπόταμος Είδος: - H. minor
Διώνυμο
Hippopotamus minor (Ιπποπόταμος ο ελάσσων) Desmarest, 1822

Οι νάνοι ιπποπόταμοι είχαν μικρό μέγεθος. Το μήκος τους έφτανε το 1,50 μέτρο και το ύψος τους τα 75 εκατοστά. Επιπλέον είχαν και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως το σχήμα της σιαγόνας, τη θέση των ματιών και της μύτης, το μέγεθος των άκρων, το πέλμα των ποδιών, τα οποία υποδηλώνουν ότι περισσότερο περπατούσαν παρά κολυμπούσαν. Ήταν το μικρότερο γνωστό είδος ιπποποτάμου, κάτι που οφείλεται στον νησιωτικό νανισμό. ^[1]

Την περίοδο που ζούσε ήταν το μεγαλύτερο ζώό της Κύπρου, ήταν φυτοφάγο και δεν είχε φυσικούς θηρευτές. Ευρήματα στην περιοχή του Αετόκρεμμου δείχνουν ότι ο άνθρωπος της τότε εποχής κυνηγούσε τα ζώα αυτά αλλά πιθανόν δεν συνέβαλε στην εξαφάνιση του είδους.^[2][3][4]

Λαογραφία

Σύμφωνα με την παράδοση, απολιθωμένα οστά των ζώων αυτών αποδόθηκαν σε αγίους όπως ο Άγιος Φανούριος και οι Άγιοι Σαράντα. Tα οστά θεωρήθηκαν ιερά και τους αποδόθηκαν θεραπευτικές ιδιότητες^[5], γι'αυτό οι ντόπιοι τα κονιορτοποιούσαν και τα χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο.

Κατά μια άλλη εκδοχή τα οστά ανήκουν στο άλογο του Αγίου Φανουρίου που έφτασε στην Κύπρο κυνηγημένος από τους διώκτες του στην Μικρά Ασία. Μόλις έφτασαν στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερήνειας το άλογο σκοτώθηκε προσπαθώντας να υπερπηδήσει έναν μεγάλο βράχο.

Σε άλλες περιπτώσεις, απολιθώματα των ζώων αυτών αποδόθηκαν σε υπολείμματα δρακόντων, γι'αυτό και προέκυψαν τοπωνύμια όπως Δρακοντόσπηλιος, Δρακοντότρυπα, Δρακοντοβούναρο, Σπηλιά του Δράκου, Δρακοντιά κ.τ.λ.

Παραπομπές

1. Van der Geer A., Lyras G., De Vos J., Dermitzakis M. 2010. Evolution of Island Mammals: Adaptation and Extinction of Placental Mammals on Islands. Wiley-Blackwell.
2. The earliest prehistory of Cyprus from colonization to exploitation, ed. Swiny, Stuart, American Schools of Oriental Research, 2001, In PDF Αρχειοθετήθηκε 2007-02-02 στο Wayback Machine.
3. Simmons, A. H. (1999). Faunal extinction in an island society: pygmy hippopotamus hunters of Cyprus. Interdisciplinary Contributions to Archaeology. Kluwer Academic/Plenum Publishers. σελ. 382. doi:10.1007/b109876. ISBN 978-0306460883. OCLC 41712246.
4. Simmons, A. H.; Mandel, R. D. (December 2007). «Not Such a New Light: A Response to Ammerman and Noller». World Archaeology 39 (4): 475–482. doi:10.1080/00438240701676169.
5. Bordone B. 1528. Libro di Benedetto Bordone. Nel qual si ragiona di tutte l'Isole del mondo, con li lor nomi antichi & moderni, historie, favole, & modi del loro vivere. Niccolo Zoppino, Venice. In facsimile, Edizioni Aldine, Modena, 1982.