Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λεονίντας ντα Σίλβα (πορτογαλικά: Leônidas da Silva, 6 Σεπτεμβρίου 1913 – 24 Ιανουαρίου 2004) ήταν Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 1938 και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.[1][2] Είναι γνωστός ως ο «Άνθρωπος - λάστιχο» και το «Μαύρο Διαμάντι»[3][4] και είναι ο ποδοσφαιριστής που καθιέρωσε το ανάποδο ψαλίδι στο ποδόσφαιρο.[5][6]
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 6 Σεπτεμβρίου 1913 | ||
Τόπος γέννησης | Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία | ||
Ημερ. θανάτου | 24 Νοεμβρίου 2004 (91 ετών) | ||
Τόπος θανάτου | Κότια, Βραζιλία | ||
Ύψος | 1,73 μ. | ||
Θέση | Επιθετικός | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1930–1931 | Σίριο Λιβανές (D/R) | 5 | (5) |
1931–1932 | Μπονσουσέσο | 39 | (23) |
1933 | Πενιαρόλ | 25 | (28) |
1934 | ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα | 4 | (1) |
1935–1936 | Μποταφόγκο Ρεγκάτας | 19 | (9) |
1936–1942 | Φλαμένγκο | 88 | (87) |
1943–1950 | Σάο Πάολο | 120 | (93) |
Σύνολο | 301 | (246) | |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1932–1946 | Βραζιλία | 19 | (21) |
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Λεονίντας ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα νέων Σάο Κριστοβάο και στη συνέχεια σε μικρές ερασιτεχνικές ομάδες για μικρά χρονικά διαστήματα.
Γνωστός έγινε στη Μπονσουσέσο, όπου άρχισε να επιδεικνύει το πλούσιο ταλέντο του. Το 1933 πήγε στην Ουρουγουάη, τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δύναμη εκείνη την εποχή και στην κορυφαία Πενιαρόλ, όμως σε ένα χρόνο, επέστρεψε στη Βραζιλία για να παίξει για την Βάσκο ντα Γκάμα. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, εντάχθηκε στη Μποταφόγκο και κέρδισε το πρωτάθλημα του Ρίο το 1935. Ξεκίνησε την καριέρα του ως έσω δεξιά αλλά η μεγάλη ευελιξία, η ταχύτητα και τα αθλητικά του προσόντα ήταν τέτοια που καθιερώθηκε ως κεντρικός επιθετικός.[7][8]
Τον επόμενο χρόνο πήγε στη Φλαμένγκο, όπου έμεινε μέχρι το 1941. Για άλλη μια φορά, το 1939, η ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα του Ρίο. Ήταν επίσης στο προσκήνιο του κινήματος κατά των προκαταλήψεων στο ποδόσφαιρο, ένας από τους πρώτους μαύρους παίκτες που εντάχθηκαν στην τότε «ελιτίστικη» ομάδα της Φλαμένγκο.[9] Η καριέρα του δείχνει πως το ποδόσφαιρο μπόρεσε να προχωρήσει στην κοινωνική κλίμακα στη Νότια Αμερική. Εισαγωγή από τους Βρετανούς και γεμάτο κύρος της Ευρώπης, το ποδόσφαιρο ξεκίνησε στην ήπειρο ως ελίτ άθλημα - ειδικά στη Βραζιλία, όπου η δουλεία είχε καταργηθεί επίσημα μόνο το 1888. Αλλά η Νότια Αμερική πέρασε μια διαδικασία αστικοποίησης, με τους μετανάστες να χύνονται από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Το Μπουένος Άιρες και το Μοντεβιδέο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο στα νοτιοανατολικά της Βραζιλίας, όλα αναπτύχθηκαν με γρήγορο ρυθμό - και αυτές οι πόλεις αποδείχτηκαν γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί το νέο άθλημα, συνεχίζοντας με όλα τα κοινωνικά επίπεδα.[10] Στην ομάδα της Φλαμένγκο άνοιξε τα «σύνορα» για τους μαύρους παίκτες, απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα, έγινε είδωλο, συμμετείχε σε διαφήμιση σοκολάτας (πρωτόγνωρο στοιχείο) και αναδείχθηκε στον πιο αποτελεσματικό σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου με 153 τέρματα σε 149 επίσημους αγώνες.[11]
Ο Λεονίντας εντάχθηκε στη Σάο Πάολο το 1942 και παρέμεινε στο σύλλογο μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δράση το 1950. Όταν το 1942 πήρε μεταγραφή για τη Σάο Πάολο η ομάδα πούλησε οκτώ χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας περισσότερα και στο γήπεδο 72.218 θεατές πλήρωσαν εισιτήριο για να τον δουν.[12]
Ο Λεονίντας είναι ο πιο γνωστός παίκτης που έχουν πιστωθεί για την επινόηση του «λακτίσματος ποδηλάτου» (ανάποδο ψαλίδι).[13][14] Παρ' αυτά, ο πραγματικός δημιουργός της κίνησης είναι ο Χιλιανός Ραμόν Ουνζάγκα.[15][16] Η πρώτη φορά που ο Λεονίντας χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική ήταν στις 24 Απριλίου 1932.[17] Στη Φλαμένγκο χρησιμοποίησε αυτή τη κίνηση μόνο μία φορά το 1939, εναντίον της Αργεντίνικης ομάδας Ιντεπεντιέντε. Το ασυνήθιστο σουτ κέρδισε τεράστια φήμη εκείνη τη στιγμή, προωθώντας το ποδόσφαιρο.
Για τη Σάο Πάολο, ο Λεονίντας χρησιμοποίησε το ανάποδο ψαλίδι σε δύο περιπτώσεις: το πρώτο στις 14 Ιουνίου 1942, και το πιο διάσημο από όλα, το χρησιμοποίησε στις 13 Νοεμβρίου 1948, με την εντυπωσιακή νίκη επί της Γιουβέντους με 8–0. Το παιχνίδι (και το γκολ) καταγράφηκε σε μια εικόνα και θεωρείται ως η πιο διάσημη εικόνα του παίκτη. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938, χρησιμοποίησε επίσης το ανάποδο ψαλίδι για να ευχαριστήσει τους θεατές. Όταν το έκανε, ο διαιτητής ήταν τόσο σοκαρισμένος από το ψαλίδι που δεν ήξερε αν ήταν εντός των κανόνων ή όχι.[18] Για την ομάδα του Σάο Πάολο σημείωσε 144 γκολ σε 212 επίσημους αγώνες.[19]
Ο Λεονίντας αγωνίστηκε 19 φορές με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας μεταξύ 1932 και 1946, σημειώνοντας συνολικά 21 γκολ από τα οποία δύο στο ντεμπούτο του.[20][21] Το 1938, ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου με 7 γκολ, σημειώνοντας τρία στη νίκη 6–5 επί της Πολωνίας - σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι που κρίθηκε στην παράταση και μέσα σε βροχή σε ένα λασπωμένο αγωνιστικό χώρο, το ένα μάλιστα χωρίς το ένα του παπούτσι.[22][23][24]
Για πρώτη φορά το 1938 η Βραζιλία πήρε την καλύτερη ομάδα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1930 και το 1934 εσωτερικές διαφορές εμπόδισαν μερικούς παίκτες να συμμετέχουν, ο Λεονίντας συμμετείχε το 1934 και έτσι αυτή τη φορά η ομάδα πλήρης ήταν από τα φαβορί.[25] Για τον επόμενο αγώνα, κατά της Τσεχοσλοβακίας, ήταν ελαφρά τραυματισμένος, αλλά οι υπεύθυνοι της Βραζιλίας, ενδιαφερόμενοι για ενδεχόμενη τιμωρία στη χρήση του Νιτζίνιο, προτίμησαν να κρατήσουν τον Λεονίντας στην ομάδα (σημείωσε ένα γκολ).[26] Η Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου είχε προειδοποιήσει τη FIFA για την ανώμαλη κατάσταση του Νιτζίνιο: αυτός ο παίκτης είχε ιταλική ιθαγένεια, εξακολουθούσε να είναι νομικά συνδεδεμένος με τη Λάτσιο, ομάδα που άφησε χωρίς άδεια το 1936, λόγω φόβου να στρατολογηθεί από τον ιταλικό στρατό στο δεύτερο Ιταλο-αιθιοπικό πόλεμο. Ο Λεονίντας κατάφερε να σκοράρει ενάντια στους Τσέχους, αλλά ο τραυματισμός του επιδεινώθηκε, καθιστώντας τον σίγουρα ανίκανο να χρησιμοποιηθεί στο επόμενο παιχνίδι - τον με την Ιταλία. Η Βραζιλία έχασε τον αγώνα 2–1 και για πολλά χρόνια ο προπονητής Αντεμάρ Πινέδα επικρίθηκε, καθώς πολλοί οπαδοί, χωρίς να γνωρίζουν την αληθινά κακή κατάσταση του ποδοσφαιριστή, πίστευαν ότι η απουσία του ήταν απλώς μια επιλογή που υπερηφανευόταν από τον προπονητή «να ξεκουράσει τον παίκτη για τον τελικό».[27] Αυτή η εκδοχή εξακολουθεί να κυκλοφορεί, παρά το γεγονός ότι ο Λεονίντας είχε γράψει μία επιστολή, η οποία δημοσιεύθηκε από ορισμένες εφημερίδες εκείνη την εποχή, όπου διευκρίνισε τους λόγους της απουσίας του.
Ο κορυφαίος επιθετικός επέστρεψε για τον τρίτο αγώνα και σκόραρε δύο ακόμα γκολ στη νίκη με 4–2 απέναντι στη Σουηδία.[28] Αναδεικνυόμενος ως πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, με 7 γκολ, και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης, ήταν ο πρώτος (από τους τρεις συνολικά) που κατάφεραν κάτι τέτοιο.[29][30][31]
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, σημείωσε συνολικά 564 γκολ σε 613 επίσημους και φιλικούς αγώνες, από τα οποία 385 σε επίσημους.[32] Αφότου αποσύρθηκε, έγινε προπονητής της Σάο Πάολο. Εργάστηκε επίσης ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ο Lance» και σχολιαστής αγώνων, τόσο στο ραδιόφωνο, όσο και στην τηλεόραση, ενώ παράλληλα διατηρούσε κατάστημα επίπλων. Έζησε 91 χρόνια, μέχρι το 2004 πάσχοντας από τη Νόσο Αλτσχάιμερ, από την οποία είχε προσβληθεί τη δεκαετία του 1970, ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια νοσηλευόταν σε κλινική.[22][33] Η Μπονσουσέσο μετονόμασε το γήπεδό της προς τιμή του σε «Στάδιο Λεονίντας ντα Σίλβα».[1]
Σύλλογοι
Βραζιλία
Ατομικές διακρίσεις
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.