Θάνατος του Μπενίτο Μουσολίνι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο θάνατος του Μπενίτο Μουσολίνι, του έκπτωτου Ιταλού φασίστα δικτάτορα, συνέβη στις 28 Απριλίου του 1945, κατά τις τελευταίες ημέρες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, όταν εκτελέστηκε συνοπτικά από έναν Ιταλό παρτιζάνο στο μικρό χωριό Giulino di Mezzegra στη βόρεια Ιταλία. Η γενικά αποδεκτή εκδοχή των γεγονότων είναι ότι ο Μουσολίνι πυροβολήθηκε από τον Γουόλτερ Αούντισιο, έναν κομμουνιστή παρτιζάνο. Ωστόσο, από το τέλος του πολέμου, οι συνθήκες του θανάτου του Μουσολίνι και η ταυτότητα του δήμιου του, αποτέλεσαν αντικείμενο συνεχιζόμενων διαφωνιών και αντιπαραθέσεων στην Ιταλία.
Το 1940, ο Μουσολίνι οδήγησε τη χώρα του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά σύντομα αντιμετωπίστηκε με στρατιωτική αποτυχία. Μέχρι το φθινόπωρο του 1943, μειώθηκε σε αρχηγό ενός γερμανικού κράτους-μαριονέτα στη βόρεια Ιταλία και αντιμετώπισε την συμμαχική προέλαση από το νότο και μια ολοένα και πιο βίαιη εσωτερική σύγκρουση με τους παρτιζάνους. Τον Απρίλιο του 1945, με τους Σύμμαχους να διασπούν τις τελευταίες γερμανικές άμυνες στη βόρεια Ιταλία και μια γενική εξέγερση των ανταρτών να επικρατούν στις πόλεις, η κατάσταση του Μουσολίνι έγινε αφόρητη. Στις 25 Απριλίου έφυγε από το Μιλάνο, όπου είχε την έδρα του, και κατευθύνθηκε προς τα ελβετικά σύνορα. Αυτός και η ερωμένη του, Κλαρέττα Πετάτσι, συνελήφθησαν στις 27 Απριλίου από ντόπιους παρτιζάνους κοντά στο χωριό Ντόνγκο στη λίμνη Κόμο. Ο Μουσολίνι και η Πετάτσι εκτελέστηκαν το επόμενο απόγευμα, δύο μέρες πριν από την αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ.
Τα πτώματα του Μουσολίνι και της Πετάτσι μεταφέρθηκαν στο Μιλάνο και αφέθηκαν σε μια προαστιακή πλατεία, την Πιάτσα Λορέτο, όπου ένα μεγάλο θυμωμένο πλήθος τα πρόσβαλαν και τα κακοποίησαν σωματικά. Στη συνέχεια τα κρέμασαν ανάποδα από μια μεταλλική δοκό πάνω από ένα πρατήριο στην πλατεία. Αρχικά, ο Μουσολίνι θάφτηκε σε έναν ασήμαντο τάφο, αλλά, το 1946, το σώμα του ανασκάφτηκε και κλάπηκε από φασίστες υποστηρικτές. Τέσσερις μήνες αργότερα ανακτήθηκε από τις αρχές που στη συνέχεια το κράτησαν κρυφό για τα επόμενα έντεκα χρόνια. Τελικά, το 1957, τα λείψανά του επετράπη να ενταφιαστούν στην κρύπτη της οικογένειας Μουσολίνι στην πατρίδα του, το Πρεντάππιο. Ο τάφος του έχει γίνει τόπος προσκυνήματος νεοφασιστών και η επέτειος του θανάτου του σηματοδοτείται από νεοφασιστικές συγκεντρώσεις.
Στα μεταπολεμικά χρόνια, η «επίσημη» εκδοχή [lower-greek 1] του θανάτου του Μουσολίνι αμφισβητήθηκε στην Ιταλία (αλλά, γενικά, όχι διεθνώς) με τρόπο που συγκρίθηκε με τις θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι. Μερικοί δημοσιογράφοι, πολιτικοί και ιστορικοί, αμφισβητώντας την αληθοφάνεια της αφήγησης του Αούντισιο, έχουν προωθήσει μια μεγάλη ποικιλία θεωριών και εικασιών σχετικά με το πώς πέθανε ο Μουσολίνι και ποιος ήταν υπεύθυνος. Τουλάχιστον δώδεκα διαφορετικά άτομα έχουν, κατά καιρούς, ισχυριστεί ότι είναι ο δολοφόνος. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο Λουίτζι Λόνγκο και ο Σάντρο Περτίνι που στη συνέχεια έγινε γενικός γραμματέας του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και Πρόεδρος της Ιταλίας αντίστοιχα. Μερικοί συγγραφείς πιστεύουν ότι ο θάνατος του Μουσολίνι ήταν μέρος μιας επιχείρησης των βρετανικών ειδικών δυνάμεων, με υποτιθέμενο στόχο την ανάκτηση συμβιβαστικών «μυστικών συμφωνιών» και αλληλογραφίας με τον Ουίνστον Τσώρτσιλ που φέρεται να κουβαλούσε ο Μουσολίνι όταν συνελήφθη. Ωστόσο, η «επίσημη» εξήγηση, με τον Αούντισιο ως δήμιο του Μουσολίνι, παραμένει η πιο αξιόπιστη αφήγηση.