Ζυλί, ή η νέα Ελοΐζα
επιστολικό μυθιστόρημα του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, 1761 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ζυλί, ή Η νέα Ελοΐζα (γαλλικός τίτλος: Julie ou la Nouvelle Héloïse) είναι επιστολικό μυθιστόρημα του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1761 στο Άμστερνταμ. Επανεκδόθηκε πολλές φορές και ήταν μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιτυχίες της γαλλικής λογοτεχνίας του 18ου αιώνα, αποκαλύπτοντας το ενδιαφέρον για το συναίσθημα στην εποχή του Διαφωτισμού.[4]
Εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του 1761 | |
Συγγραφέας | Ζαν Ζακ Ρουσσώ |
---|---|
Τίτλος | Julie ou la Nouvelle Héloïse |
Γλώσσα | Γαλλικά[1] |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1757 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1761 |
Θέμα | Συναισθηματισμός[2] εκπαίδευση[2] πολιτική[3][2] ταξίδι[3][2] αρετή[3][2] θαύμα[3][2] more[3][2] Πάθος[3][2] φύση[3][2] ηθικότητα[3][2] αγάπη[3][2] αίσθημα[3][2] οικογένεια[3][2] Πένθος[2] ευτυχία[2] Παιδική ηλικία[2] προκατάληψη[2] ανεκτικότητα[2] Αγγλία[2] Παρίσι[2] ψυχή[2] κοινωνική τάξη[2] ιδεώδες[2] ελευθερία[2] ειρήνη[2] Πρόβλημα[2] πραγματικότητα[2] μεταρρύθμιση[2] κοινωνία[2] κριτική τέχνης[2] Ενοχή[2] πεπρωμένο[2] νόσος[2] θάνατος[2] Εξουσία[2] λογική[2] Ουτοπία[2] τοπίο[2] ποίηση[2] αθεϊσμός[2] Χριστιανισμός[2] Καθήκον[2] διάλογος[2] Ατομοκρατία[2] κακό[2] προοπτική[2] θρησκεία[2] Αισθησιαρχία[2] ζωή[2] Άλπεις[2] οικονομία[2] state of nature[2] άνθρωπος[2] τραγωδία[2] Αμαρτία[2] αυτοκτονία[2] |
Τόπος | Παρίσι[3][1] Ελβετία[3][1] Λονδίνο[1] |
LΤ ID | 2813112 |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο αρχικός τίτλος ήταν Γράμματα δύο εραστών που ζουν σε μια μικρή πόλη στους πρόποδες των Άλπεων. Ο υπότιτλος του νέου τίτλου παραπέμπει στην τραγική ιστορία της Ελοΐζας και του Πέτρου Αβελάρδου, μια μεσαιωνική ιστορία έρωτα και αυταπάρνησης.
Το προεπαναστατικό μυθιστόρημα αναφέρεται στην ιστορία ενός αδιανόητου έρωτα, λόγω διαφοράς της κοινωνικής τάξης, ανάμεσα σε έναν δάσκαλο ταπεινής καταγωγής και την αριστοκράτισσα μαθήτριά του και πρεσβεύει την κατάργηση των τάξεων μέσω του έρωτα, προβάλλει επίσης την αγάπη για τη φύση και την αγροτική ζωή. Παρά τη μυθιστορηματική μορφή του, το έργο παρουσιάζεται και ως φιλοσοφικός διαλογισμός στον οποίο ο Ρουσσώ εκθέτει το όραμα και την ηθική του που συμφιλιώνει την αγνότητα και το απόλυτο πάθος σε μια αρμονική κοινωνία. [5]
Πρόδρομος του ρομαντισμού, το έργο είχε σημαντικό αντίκτυπο και επιρροή στην εποχή του.[6]
Το 1806 το μυθιστόρημα συμπεριελήφθη στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων.