Διώξεις κατά των Αλβανών (1877-1878)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η απέλαση των Αλβανών κατά τα έτη 1877-1878 αναφέρεται σε γεγονότα αναγκαστικής μετανάστευσης των Αλβανικών πληθυσμών από περιοχές που ενσωματώθηκαν στο Πριγκιπάτο της Σερβίας και το Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου το 1878 μετά την αρχική τους απέλαση από το 1830 έως το 1876. Αυτοί οι πόλεμοι, μαζί με τον μεγαλύτερο Ρωσο-Οθωμανικό Πόλεμο (1877-78) κατέληξαν σε ήττα και σημαντικές εδαφικές απώλειες για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που καθορίστηκαν από το Συνέδριο του Βερολίνου. Η απέλαση αυτή ήταν μέρος των ευρύτερων διώξεων των Μουσουλμάνων στα Βαλκάνια κατά τη διάρκεια της γεωπολιτικής και εδαφικής παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1][2]
Την παραμονή της σύγκρουσης μεταξύ του Μαυροβουνίου και των Οθωμανών (1876-1878), ένας σημαντικός Αλβανικός πληθυσμός κατοικούσε στο Σαντζάκι της Σκόδρας.[3] Κατά τον πόλεμο του Μαυροβουνίου κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που ακολούθησε, μετά την ισχυρή αντίσταση στις πόλεις της Ποντγκόριτσα και της Σπουζ προς τις μαυροβουνιακές δυνάμεις ακολούθησε η απέλαση των αλβανικών και σλαβικών μουσουλμανικών πληθυσμών, που εγκαταστάθηκαν στη Σκόδρα.[3][4]
Την παραμονή της σύγκρουσης μεταξύ Σερβίας και Οθωμανών (1876-1878), ένας σημαντικός, συμπαγής και κυρίως αγροτικός Αλβανικός πληθυσμός μαζί με μερικούς Τούρκους αστικών περιοχών (μερικοί από αυτούς ήταν Αλβανικής καταγωγής[1]) ζούσαν με τους Σέρβους εντός του Σαντζακίου της Νις.[1][5] Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Αλβανικός πληθυσμός, ανάλογα με την περιοχή, αντέδρασε διαφορετικά στις Σερβικές δυνάμεις είτε προσφέροντας αντίσταση είτε καταφεύγοντας προς τα κοντινά βουνά και το Οθωμανικό Κοσσυφοπέδιο. [1] Αν και οι περισσότεροι από αυτούς τους Αλβανούς εκδιώχθηκαν από τις Σερβικές δυνάμεις, ένας μικρός αριθμός επιτρεπόταν να παραμείνει στην κοιλάδα Γιαμπλάνιτσα όπου ζουν σήμερα οι απόγονοί τους.[6][7][8] Σέρβοι από το Λαμπ μετακόμισαν στη Σερβία κατά τη διάρκεια και μετά τον πρώτο γύρο των εχθροπραξιών το 1876, ενώ οι εισερχόμενοι Αλβανοί πρόσφυγες από τότε το 1878 κατοίκησαν ξανά στα χωριά τους. [1] Οι Αλβανοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν επίσης δίπλα στα βορειοανατολικά σύνορα Σερβίας-Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε αστικές περιοχές και σε πάνω από 30 οικισμούς που βρίσκονται στο κεντρικό και νοτιοανατολικό Κοσσυφοπέδιο. [1]
Οι Οθωμανικές αρχές είχαν δυσκολίες να ανταποκριθούν στις ανάγκες των προσφύγων και ήταν εχθρικές προς τον τοπικό Σερβικό πληθυσμό που διέπραξε επιθέσεις κατά των προσφύγων.[9] Η απέλαση του αλβανικού πληθυσμού από αυτές τις περιοχές έγινε με τρόπο που σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εθνοκάθαρση, καθώς τα θύματα περιλάμβαναν αμάχους.[4] Αυτοί οι Αλβανοί πρόσφυγες και οι απόγονοί τους έγιναν γνωστοί στην Αλβανία ως Muhaxhir, (στον πληθυντικό: Muhaxhirë), μια λέξη για τους Μουσουλμάνους πρόσφυγες (που προέρχεται από τα Οθωμανικά Τουρκικά: Muhacir και η οποία παράγεται από την Αραβική λέξη: Muhajir). [9][10][11] Τα γεγονότα αυτής της περιόδου οδήγησαν σε τεταμένες σχέσεις και σύγκρουση μεταξύ των Σέρβων και των Αλβανών. [10][12][13][2]