Δεσποτάτο της Ηπείρου
πρώην κράτος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Δεσποτάτο της Ηπείρου ήταν ένα από τα κράτη που προέκυψαν από τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την Δ΄ Σταυροφορία το 1204. Το Δεσποτάτο της Ηπείρου, μαζί με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας και την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, ήταν η νόμιμη ελληνική συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αρχικά περιείχε τα εδάφη της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας, όμως γρήγορα επεκτάθηκε στα Επτάνησα καθώς και σε σημαντικά τμήματα της Αλβανίας, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Θράκης.
Ήπειρος Δεσποτάτο της Ηπείρου | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Το Δεσποτάτο της Ηπείρου και τα άλλα κράτη που προέκυψαν από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όπως ήταν κατά το 1265. | |||||
Πρωτεύουσα | Άρτα (1204-1358, 1419-1479) Ιωάννινα (1358-1419) | ||||
Γλώσσες | Ελληνικά | ||||
Πολίτευμα | Δεσποτάτο | ||||
Δεσπότης | Μιχαήλ Α΄ Δούκας (πρώτος) | ||||
Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος (τελευταίος) | |||||
Ιστορία | |||||
- | Ίδρυση | 1204 | |||
- | Διάλυση | 1479 | |||
Σήμερα | Ελλάδα ! Ελλάδα Αλβανία ! Αλβανία | ||||
Από τα μέσα του 13ου αιώνα άρχισε να συρρικνώνεται στα αρχικά του όρια, ενώ κατά διαστήματα υποτάχθηκε στους Σέρβους και στο κράτος της Νίκαιας. Στα μέσα του 15ου αιώνα κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Με έδρα την Άρτα και αργότερα τα Ιωάννινα, διοικήθηκε διαδοχικά από Βυζαντινούς, Σέρβους και Ιταλούς ηγεμόνες.
Η φεουδαλική υπόσταση του κράτους οδήγησε συχνά τους ηγέτες του σε μία σειρά συμμαχιών, επιγαμιών και συγκρούσεων, με Φράγκους, Ιταλούς, Σέρβους, Βουλγάρους, Βυζαντινούς ηγεμόνες του κράτους της Νίκαιας, καθώς και με Αλβανούς και Βλάχους φυλάρχους.