πολυσυλλεκτικό κόμμα στη Βραζιλία From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Βραζιλιάνικο Δημοκρατικό Κίνημα (Πορτογαλικά: Movimento Democrático Brasileiro) είναι ένα πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία. Είναι το πιο πολυμελές κόμμα της χώρας, με 2.163.253 μέλη τον Μάιο του 2020.[1]
Βραζιλιάνικο Δημοκρατικό Κίνημα Movimento Democrático Brasileiro | |
---|---|
Συντομογραφία | MDB, ΒΔΚ |
Πρόεδρος | Μπαλέια Ρόσι |
Ίδρυση | 4 Δεκεμβρίου 1965 (αρχικό ΒΔΚ) 30 Ιουνίου 1981 (ΚΒΔΚ) 19 Δεκεμβρίου 2017 (επανάκτηση ονόματος ΒΔΚ) |
Διάλυση | 20 Δεκεμβρίου 1979 (αρχικό ΒΔΚ) |
Έδρα | Μπραζίλια, ΟΔ |
Μέλη (2020) | 2.163.253[1] |
Ιδεολογία | Πολυσυλλεκτισμός[2][3] Φιλελεύθερος συντηρητισμός[4] |
Πολιτικό φάσμα | Κέντρο με κεντροαριστερές και κεντροδεξιές παρατάξεις[5][6] |
Χρώματα | Πράσινο Μαύρο Κόκκινο |
Αριθμός κόμματος | 15 |
Βουλή των Αντιπροσώπων | 34 / 513 |
Ομοσπονδιακή Γερουσία | 12 / 81 |
Κυβερνήτες | 7 / 27 |
Νομοθετικές Συνελεύσεις | 147 / 1.024 |
Δήμαρχοι | 1.022 / 5.570 |
Δημοτικοί σύμβουλοι | 7.825 / 56.810 |
Ιστότοπος | |
www.mdb.org.br | |
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Ιδρύθηκε το 1980, με αρχική ονομασία «Κόμμα του Βραζιλιάνικου Δημοκρατικού Κινήματος», για να διαδεχθεί το «Βραζιλιάνικο Δημοκρατικό Κίνημα», που ήταν το κόμμα της αντιπολίτευσης στο δικομματικό καθεστώς που επέβαλε η στρατιωτική δικτατορία το 1965, και διαλύθηκε το 1979 με την έλευση του πολυκομματισμού.[7]
Το αρχικό Βραζιλιάνικο Δημοκρατικό Κίνημα ιδρύθηκε με αποστολή να αντιπολιτευθεί στη δικτατορία και να συνεργαστεί για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.[8] Ιδρύθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1965, όταν η στρατιωτική δικτατορία κατάργησε τον πολυκομματισμό στο Κογκρέσο, εξαλείφοντας όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και επέβαλλε δικομματισμό. Καθ'όλη τη διάρκεια της δικτατορίας, κόμμα πλειοψηφίας στο Κογκρέσο ήταν η «Συμμαχία Εθνικής Ανανέωσης» (ΑΡΕΝΑ), που ευνοήθηκε περισσότερο, ενώ το ΒΔΚ θεωρούταν ως μέτωπο της αντιπολίτευσης. Το ΒΔΚ σημείωσε μία σταδιακή πρόοδο, όσον αφορά τα αποτελέσματα στις νομοθετικές εκλογές, που κορυφώθηκε στις εκλογές του 1974, αλλά ενόχλησε τη δικτατορία. Το ΒΔΚ γινόταν, ολοένα και περισσότερο, η φωνή εκείνων που η δικτατορία ήθελε να σιωπήσουν. Οι εκλογές του 1978 είχαν χαρακτήρα δημοψηφίσματος, που επέκρινε το απολυταρχικό-δικτατορικό καθεστώς, ενώ τα εκλεγμένα μέλη προορίζονταν για ένα σώμα με περιορισμένη νομοθετική εξουσία. Οι εκλογές για τις θέσεις εκτελεστικής εξουσίας, όπου επιτρέπονταν, ήταν έμμεσες.[7][8] Το 1979 η δικτατορία έληξε τον δικομματισμό επειδή είχε στόχο να διατηρηθεί στη θέση της κυβέρνησης και να χωρίσει την αντιπολίτευση σε πολλά μικρότερα κόμματα.[8] Στις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, το ΒΔΚ διαλύθηκε για να αναδιοργανωθεί.
Εν τω μεταξύ, η λαϊκή απαίτηση για δημοκρατία και αμεσότητα δυνάμωνε, καθώς ο αγώνας για αποκατάσταση της δημοκρατίας συνεχιζόταν με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.[8] Στις 15 Ιανουαρίου 1980 το κόμμα ιδρύθηκε εκ νέου, αλλά σύμφωνα με το νέο νόμο για τα κόμματα έπρεπε να προσθέσουν στην επωνυμία τους τον όρο «Κόμμα», οπότε το ονόμασαν «Κόμμα του Βραζιλιάνικου Δημοκρατικού Κινήματος» με ακρωνύμιο ΚΒΔΚ.[9][10] Στις 30 Ιουνίου 1981 εγγράφηκε στους καταλόγους του ΑΔΕ με αριθμό «15».[11] Το αρχικό ΒΔΚ ήταν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα που συγκέντρωνε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και το ΚΒΔΚ διατήρησε αυτήν την ιδιότητα. Με την ανάδυση των νέων αριστερών κομμάτων, το ΚΒΔΚ κινήθηκε προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος.[7]
To 1983-4 το ΚΒΔΚ συμμετείχε στις διαδηλώσεις που έγιναν σε όλη τη Βραζιλία, με αίτημα να γίνεται η εκλογή του Προέδρου με άμεση ψηφοφορία και σύνθημα «Αμέσως Τώρα!» (DIretas Já). Στις διαδηλώσεις ηγήθηκε ο τότε αρχηγός του κόμματος, ο Τανκρέντο Νέβες. Στις προεδρικές εκλογές του 1985, που τελικά έγιναν έμμεσα (με εκλέκτορες), κέρδισε ο Νέβες, αλλά πέθανε προτού αναλάβει καθήκοντα.[12] Ο εκλεγμένος Αντιπρόεδρος, ο Ζοζέ Σάρνεϊ, τον αντικατέστησε και έγινε ο 31ος Πρόεδρος της Βραζιλίας.[13]
Στις βουλευτικές εκλογές του 1986 το ΚΒΔΚ έφτασε στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του, όταν ήρθε πρώτο συγκεντρώνοντας το 47,8% των ψήφων και κέρδισε τις 260 από τις 487 έδρες στη Συντακτική Συνέλευση. Κατά την διάρκεια των εργασιών για την σύνταξη του νέου Συντάγματος, του 1988, μία κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΒΔΚ σχημάτισε έναν ενδοκομματικό αριστερό πυρήνα, και τελικά διασπάστηκε και ίδρυσε το Βραζιλιάνικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.[7] Οι εκλογικές αποτυχίες που ακολούθησαν οφείλονται σε πολλά αίτια. Πρώτα, στο ότι με την αποκατάσταση του πολυκομματισμού το ΚΒΔΚ έχασε το μονοπώλιο που είχε στην αντιπολίτευση. Μετά, στο ότι η πολυσυλλεκτική φύση του κόμματος κατέστησε δύσκολη τη διατήρηση της συνοχής στο εσωτερικό του, με αποτέλεσμα να γίνονται διασπάσεις. Εν τέλει, η συμμετοχή του ΚΒΔΚ στη Δημοκρατική Συμμαχία που ανέβασε την κυβέρνηση του Ζοζέ Σάρνεϊ, μετά την αποτυχία του Σχεδίου Σταυροφορία είχε σοβαρές επιπτώσεις στην εικόνα και τη δημοτικότητα του κόμματος.[7][14][15] Οι προεδρικές εκλογές του 1989 έγιναν με άμεσο εκλογικό σύστημα, αλλά ο υποψήφιος του ΚΒΔΚ, ο Ουλίσις Γκιμάραες, έχασε συγκεντρώνοντας το 4,7% των ψήφων, μόνο.
Στις προεδρικές εκλογές του 2002, το ΚΒΔΚ συμμάχησε με το Βραζιλιάνικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, και ήρθαν δεύτεροι. Στις προεδρικές εκλογές του 2010, ο Μικέλ Τέμερ, ο επί πολλά χρόνια πρόεδρος του κόμματος, ήταν υποψήφιος Αντιπρόεδρος. Η συμμαχία «Για Διαρκή Αλλαγή της Βραζιλίας», στην οποία προσχώρησαν 10 κόμματα, ήρθε πρώτη στις εκλογές και η Ντίλμα Ρούσεφ του Κόμματος Εργαζομένων έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Βραζιλίας, με τον Τέμερ Αντιπρόεδρο. Το 2014 το ΚΒΔΚ συμμετείχε με την ίδια συμμαχία, των Ρούσεφ και Τέμερ, οι οποίοι κατάφεραν να επανεκλεγούν για δεύτερη θητεία. Στις 29 Μαρτίου 2016 το ΚΒΔΚ ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από τη συμμαχία με το Κόμμα Εργαζόμενων, όταν η Ρούσεφ κατηγορήθηκε για παραποίηση στοιχείων για το έλλειμμα του προϋπολογισμού.[16][17] Μετά την καθαίρεση της Ρούσεφ, ο τότε Αντιπρόεδρος Μικέλ Τέμερ ανέλαβε τη θέση της και έγινε ο 37ος Πρόεδρος της Βραζιλίας. Η κυβέρνηση του Τέμερ ανέλαβε καθήκοντα την 31η Αυγούστου 2016 και κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη σοβαρή οικονομική κρίση που άρχισε στη χώρα από το 2014. Προς επίτευξη αυτού εισήγαγε, μεταξύ των άλλων, οικονομικές και φορολογικές μεταρρυθμίσεις, όπως τον έλεγχο των δημόσιων δαπανών, μεταρρυθμίσεις στον τομέα εργασίας, όπως η θέσπιση νόμων για τα περιστασιακά επαγγέλματα και την ανάθεση εργασιών σε εξωτερικούς συνεργάτες.[18][19][20] Τον δεύτερο χρόνο της κυβέρνησής του, τα δεδομένα από την Κεντρική Τράπεζα, το ΒΙΓΣ και το χρηματιστήριο του Σάο Πάολο έδειξαν σημαντική βελτίωση: τα επιτόκια έπεσαν από 14,25% σε 6,50% ετήσια, ο πληθωρισμός πήγε από 9,32% σε 2,76%, οπότε ο Τέμερ δήλωσε ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα.[21][22][23]
Στις 19 Δεκεμβρίου 2017 το κόμμα επανέκτησε το αρχικό του όνομα.[24][25]
Εκλογές | Υποψήφιος Πρόεδρος |
Υποψήφιος Αντιπρόεδρος |
Συμμαχία | 1ος Γύρος | 2ος Γύρος | Αποτέλεσμα | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | |||||
1974 | Ουλίσις Γκιμάραες (ΒΔΚ) |
Μπαρμπόσα Λίμα Σομπρίνο (ΒΔΚ) | – | 76 | 16,0 | Έχασε | ||
1978 | Έουλερ Μπέντες Μοντέιρο (ΒΔΚ) |
Πάολο Μπροσάρντ (ΒΔΚ) | – | 226 | 38,9 | Έχασε | ||
1985 | Τανκρέντο Νέβες (ΚΒΔΚ) |
Ζοζέ Σάρνεϊ (ΚΒΔΚ) |
ΚΒΔΚ, Δημοκράτες | 480 | 72,7 | Νίκη | ||
1989 | Ουλίσις Γκιμάραες (ΚΒΔΚ) |
Βάλντιρ Πίρες (ΚΒΔΚ) |
3.204.853 (#7) | 4,7 | Έχασε | |||
1994 | Ορέστης Κουέρσια (ΚΒΔΚ) |
Ίρις ντε Αραούτζο (ΚΒΔΚ) |
«Ανάπτυξη της Βραζιλίας» ΚΒΔΚ, ΣΔΚ |
2.772.121 (#4) | 4,4 | Έχασε | ||
1998 | – | – | – | |||||
2002 | Ζοζέ Σέρα (ΒΣΔΚ) | Ρίτα Καμάτα (ΚΒΔΚ) |
«Μεγάλη Συμμαχία» ΚΒΔΚ, ΒΣΔΚ |
19.705.445 | 23,2 | 33.370.739 | 38,7 | Έχασε |
2006 | – | – | – | |||||
2010 | Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ) | Μικέλ Τέμερ (ΚΒΔΚ) |
«Για Διαρκή Αλλαγή της Βραζιλίας» ΚΕ, ΚΒΔΚ, Φιλελεύθερο, ΒΣΚ, ΔΕΚ, ΚΚΒ, ΚΧΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΧΕΚ, Μπορούμε |
47.651.434 | 46,9 | 55.752.529 | 56,0 | Νίκη |
2014 | «Με τη Δύναμη του Λαού» ΚΕ, ΚΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ |
43.267.668 | 41,6 | 54.501.118 | 51,6 | Νίκη | ||
2018 | Ενρίκε Μεϊρέλες (ΒΔΚ)[26] |
Τζερμάνο Ριγκότο (ΒΔΚ) |
«Αυτή είναι η Λύση» ΒΔΚ, ΑΚτΑ |
1.288.950 | 1,2 | Έχασε | ||
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών | ||||||||
Εκλογές | Αρχηγός[27] | Συμμαχία | Βουλή των Αντιπροσώπων | Γερουσία | Θέση στην κυβέρνηση | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | Ψήφοι | % | Εκλεχ. | Έδρες | +/– | ||||
1966 | – | 4.915.470 | 36,0 | 132 / 409 | Νέο | 5.911.361 | 43,4 | 4 / 23 | Αντιπολίτευση | |||
1970 | Όσκαρ Πάσος | – | 4.777.927 | 30.5 | 87 / 310 | 45 | 13.440.875 | 39.6 | 6 / 46 | Αντιπολίτευση | ||
1974 | Ουλίσις Γκιμάραες | – | 10.954.359 | 48,0 | 161 / 364 | 74 | 14.486.252 | 59,0 | 16 / 22 | Αντιπολίτευση | ||
1978 | – | 14.803.526 | 49,6 | 191 / 422 | 30 | 17.432.948 | 57,1 | 8 / 23 | Αντιπολίτευση | |||
Διάλυση του ΒΔΚ – Έλευση του πολυκομματισμού – Επανίδρυση ως ΚΒΔΚ | ||||||||||||
1982 | Ουλίσις Γκιμάραες | – | 17.666.773 | 43,0 | 200 / 479 | 9 | 18.410.338 | 43,7 | 9 / 25 | |||
1986 | – | 22.633.805 | 47,8 | 260 / 487 | 60 | 38 / 49 | ||||||
1990 | – | 7.798.653 | 19,3 | 109 / 502 | 151 | 8 / 31 | ||||||
1994 | Λουίζ Ενρίκε ντα Σιλβέιρα | – | 9.287.049 | 20,3 | 107 / 513 | 2 | ||||||
1998 | Ζάντερ Μπαρμπάλο | – | 10.105.896 | 15,2 | 83 / 513 | 24 | 13.414.074 | 21,7 | 12 / 27 | 26 / 81 | ||
2002 | Μικέλ Τέμερ |
«Μεγάλη Συμμαχία» ΚΒΔΚ, ΒΣΔΚ |
11.691.526 | 13,4 | 76 / 513 | 7 | 25.199.662 | 16,4 | 9 / 54 | 19 / 81 | 7 | |
2006 | – | 13.580.517 | 14,6 | 89 / 513 | 13 | 10.148.024 | 12,0 | 4 / 27 | 16 / 81 | 3 | ||
2010 | |Βαλντίρ Ράουπ | «Για Διαρκή Αλλαγή της Βραζιλίας» ΚΕ, ΚΒΔΚ, Φιλελεύθερο, ΒΣΚ, ΔΕΚ, ΚΚΒ, ΚΧΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΧΕΚ, Μπορούμε |
12.537.252 | 13,0 | 78 / 513 | 11 | 23.998.949 | 14,1 | 16 / 54 | 19 / 81 | 3 | Κυβερνώσα συμμαχία |
2014 | Μικέλ Τέμερ |
«Με τη Δύναμη του Λαού» ΚΕ, ΚΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ |
10.791.949 | 11,1 | 66 / 513 | 12 | 12.129.969 | 13,6 | 5 / 27 | 18 / 81 | 1 | Κυβερνώσα συμμαχία |
2018 | Ρομέρο Ζουκά[28] |
«Αυτή είναι η Λύση» ΒΔΚ, ΑΚτΑ |
5.439.167 | 5,5 | 34 / 513 | 32 | 12.800.290 | 7,5 | 7 / 54 | 12 / 81 | 6 | Κυβερνώσα συμμαχία (1/1/2019 – 15/6/2020 |
Ανεξάρτητοι[29] | ||||||||||||
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών | ||||||||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.