Προοδευτικοί (Βραζιλία)

Οι Προοδευτικοί (Πορτογαλικά: Progressistas) είναι ένα Βραζιλιάνικο πολιτικό κόμμα.^[6] Με 1.341.479 μέλη τον Απρίλιο του 2020 είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα.^[7] Ο αριθμός «11» που εμφανίζεται στο κυανόλευκο λογότυπο του κόμματος είναι ο αριθμός με τον οποίο καταχωρήθηκε στους καταλόγους του Βραζιλιάνικου Ανώτατου Δικαστηρίου Εκλογών.

Προοδευτικοί Progressistas
Συντομογραφία	PP, ΠΚ
Πρόεδρος	Σίρο Νογκέιρα Λίμα Φίλιο
Ίδρυση	14 Απριλίου 1995 (ως Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα) 4 Απριλίου 2003 (ως Προοδευτικό Κόμμα)
Συγχώνευση των	Μεταρρυθμιστικό Προοδευτικό Κόμμα Προοδευτικό Κόμμα
Έδρα	Μπραζίλια, ΟΔ Σάο Πάολο, ΣΠ
Τομέας ΛΟΑΤ	PP Diversidade
Μέλη	1.437.447 [1]
Ιδεολογία	Συντηρητισμός[2] Κλασικός φιλελευθερισμός[3]
Πολιτικό φάσμα	Κεντροδεξιά[4] ως δεξιά[5]
Χρώματα	Μπλε      Γαλάζιο      Άσπρο
Αριθμός Κόμματος	11
Βουλή των Αντιπροσώπων	34 / 513
Ομοσπονδιακή Γερουσία	6 / 81
Κυβερνήτες	1 / 27
Νομοθετικές Συνελεύσεις	70 / 1.060
Δημοτικοί σύμβουλοι	4.840 / 51.610
Ιστότοπος
www.pp.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Ιστορία

Το κόμμα ιδρύθηκε το 1995 με την αρχική επωνυμία Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα, από συγχώνευση του Προοδευτικού Κόμματος (Α.τ: 39) και του συντηρητικού και Χριστιανοδημοκρατικού Προοδευτικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος (Α.τ: 11). Αρχηγός του κόμματος ήταν ο τότε δήμαρχος του Σάο Πάολο, ο Πάολο Μαλούφ, και πρώτος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Εσπερίντιο Αμίν. Όταν ιδρύθηκε το ΒΠΚ ήδη είχε 85 βουλευτές και 8 γερουσιαστές στο Βραζιλιάνικο Κογκρέσο.^[8] Το κόμμα υποστήριξε το «Πραγματικό Σχέδιο»^[9] του Προέδρου Ιταμάρ Φράνκο (1992-1994) για την σταθεροποίηση της Βραζιλιάνικης οικονομίας που κινδύνευσε από υπερπληθωρισμό, και συμμετείχε στην κυβέρνηση του Προέδρου Φερνάντο Καρντόσο (1995-2003).^[10][11] To 2003 το κόμμα μετονομάστηκε σε Προοδευτικό Κόμμα (ακρωνύμιο: ΠΚ, χωρίς το Β του "Βραζιλιάνικου" στο ακρωνύμιό του).

Αποτελέσματα εκλογών

Προεδρικές εκλογές

Εκλογές	Υποψήφιος Πρόεδρος	Υποψήφιος Αντιπρόεδρος	Συμμαχία	1ος Γύρος		2ος Γύρος		Αποτέλεσμα
				Ψήφοι	%	Ψήφοι	%
1998	Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο (ΒΣΔΚ)	Μάρκο Μασιέλ (ΚΦΜ)	«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος» ΒΣΔΚ, ΚΦΜ, ΠΚ, ΒΕΚ, SDK	35.922.692	53,1%			Νίκη Y
2002-2010: Κανένας υποψήφιος
2014	Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ)	Μικέλ Τεμέρ (ΒΔΚ)	«Με τη Δύναμη του Λαού» ΚΕ, ΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ	43.267.668	41,59	54.501.118	51,64	Νίκη Y
2018	Τζεράλντο Αλκμίν (ΒΣΔΚ)	Άννα Αμέλια Λέμος (ΠΚ)	«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[14] ΒΣΔΚ, ΠΚ, Δημοκράτες, ΦΚ, Ρεπουμπλικάνοι, Αλληλεγγύη, ΒΕΚ, ΣΔΚ, Πολίτες	5.096.350 (#4)	4,8			Έχασε N
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών

Βουλευτικές εκλογές

Εκλογές	Αρχηγός	Συμμαχία	Βουλή των Αντιπροσώπων				Γερουσία					Θέση στην κυβέρνηση
			Ψήφοι	%	Έδρες	+/–	Ψήφοι	%	Εκλεχ.	Έδρες	+/–
1998	Εσπεριντιάο Αμίν[15]	«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος» ΒΣΔΚ, ΚΦΜ, ΠΚ, ΒΕΚ, SDK	7.553.167	11,3	60 / 513		9.246.089	15,0	2 / 27	3 / 81		Κυβερνώσα συμμαχία
2002		–	6.828.375	7,8	48 / 513	12	6.903.581	4,5	0 / 54	1 / 81	2
2006		–	6.662.309	7,1	42 / 513	6	4.228.431	5,0	1 / 27	1 / 81
2010	Φρανσίσκο Ντορνέλες[16]		6.330.062	6,6	41 / 513	1	9.170.015	5,4	4 / 54	5 / 81	4
2014	Σίρο Νογκέιρο[17]	«Με τη Δύναμη του Λαού» ΚΕ, ΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ	6.426.791	6,61	38 / 513	3	1.931.738	2,16	1 / 27	5 / 81		Κυβερνώσα συμμαχία
2018		«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[14] ΒΣΔΚ, ΠΚ, Δημοκράτες, ΦΚ, Ρεπουμπλικάνοι, Αλληλεγγύη, ΒΕΚ, ΣΔΚ, Πολίτες	5.480.067	5,6	37 / 513	1	7.529.901	4,4	5 / 54	6 / 81	1	Κυβερνώσα συμμαχία
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών

Παραπομπές

1. (Portuguese)«Eleitores filiados». inter04. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017.
2. Genro, Luiz (11 Ιανουαρίου 2014). «Partido Progressista quer atrair eleitor contra aborto, redução da maioridade penal e casamento homossexual». GGN (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
3. Progressistas. «Programa Partidário». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
4. Hartman, Hattie (2017). Brazil: Restructuring the Urban. John Wiley & Sons. σελ. 79.
5. Vasconcellos, Fábio (29 Μαρτίου 2016). «Maioria dos partidos se posiciona como de centro. Veja quem sobra no campo da Direita e da Esquerda» [Majority of the parties identify themselves as centrists. Check which ones identify as left-wing and right-wing] (στα Πορτογαλικά). O Globo. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2018.
6. «Progressistas». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
7. Progressistas. «Informações Gerais». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
8. Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO PROGRESSISTA BRASILEIRO (PPB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
9. «PROVISIONAL MEASURE NO. 434 OF FEBRUARY 27, 1994».
10. Progressistas. «Nossa História». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
11. «UOL - Brasil Online - Conheça o perfil dos ministros de FHC 23/12/98 18h56». www1.folha.uol.com.br. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
12. Histórico de partidos
13. A Formação da Frente Liberal e a Transição Democrática no Brasil (1984-85)
14. «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
15. Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «AMIN, ESPERIDIAO». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020.
16. Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «Francisco Oswaldo Neves Dornelles». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
17. «Ciro Nogueira é eleito o novo presidente do Partido Progressista». Jornal Nacional (στα Πορτογαλικά). 11 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.