Γάλλος ηθοποιός και παραγωγός (1935-2024) From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν (γαλλικά: Alain Fabien Maurice Marcel Delon, 8 Νοεμβρίου 1935 - 18 Αυγούστου 2024), γνωστός κυρίως απλά ως Αλέν Ντελόν (γαλλική προφορά: Αλάν Ντελόν), ήταν Γάλλος ηθοποιός και παραγωγός. Ήταν γνωστός ως ένας από τους πιο εξέχοντες ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Κέρδισε τον κριτικό έπαινο για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: Γυμνοί στον ήλιο (1960), Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960), Η έκλειψη (1962), Ο γατόπαρδος (1963), Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967), Η πισίνα (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970), Ο μπάτσος (1972) και ο Κύριος Κλάιν (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.
Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.
Ο Ντελόν γεννήθηκε στο Σω του νομού Ω-ντε-Σεν, της περιφέρειας Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών.[10] Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν και, ως αποτέλεσμα, ο Ντελόν έχει μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.[11] Όταν οι γονείς του χώρισαν, ο Ντελόν στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονέων, οι γονείς του Ντελόν ανέλαβαν από κοινού την επιμέλειά του, αλλά η συμφωνία δεν αποδείχθηκε ικανοποιητική. Φοίτησε σε καθολικό[12] οικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς. Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του. Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.
Το 1956, μετά τη ναυτική του θητεία, ο Ντελόν επέστρεψε στη Γαλλία[13] και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, και ενώθηκε μαζί της σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ' όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.
Στις Κάννες, ο Ντελόν εθεάθη από έναν ανιχνευτή ταλέντων του Αμερικανού παραγωγού Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ. Μετά από μια οντισιόν, ο Σέλζνικ του πρόσφερε συμβόλαιο, υπό την προϋπόθεση ότι θα μάθει αγγλικά. Ο Ντελόν επέστρεψε στο Παρίσι για να μάθει την γλώσσα, αλλά εκεί γνώρισε τον Γάλλο σκηνοθέτη Υβ Αλεγκρέ, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι έπρεπε να μείνει στη Γαλλία για να ξεκινήσει την καριέρα του. Ο Σέλζνικ επέτρεψε στον Ντελόν να ακυρώσει το συμβόλαιό του και ο Αλεγκρέ του έδωσε τον πρώτο κινηματογραφικό του ρόλο στην ταινία Send a Woman When the Devil Fails (γαλλ. Quand la femme s'en mêle, 1957). Ο Μαρκ Αλεγκρέ (αδελφός του Ιβ) έδωσε στον Ντελόν τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Sois belle et tais-toi (1958), στην οποία συμμετείχε και ο νεαρός ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό. Στη συνέχεια, ο Ντελόν έπαιξε στη ρομαντική ταινία Κριστίν (1958), βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτσλερ, δίπλα στη Ρόμι Σνάιντερ. Ο Ντελόν και η Σνάιντερ ξεκίνησαν μια ερωτική σχέση, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα εκείνη την εποχή.[14] Η ταινία ήταν η 17η πιο δημοφιλής ταινία στο γαλλικό box office εκείνη τη χρονιά.[15]
Ο Ντελόν πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κωμωδία Οι γυναίκες είναι αδύναμες (Faibles femmes, 1959), η οποία υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία[16] και ήταν η πρώτη από τις ταινίες του Ντελόν που προβλήθηκε στην Αμερική. Ο Ντελόν έκανε κάποιες προσωπικές εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη για την προώθηση της ταινίας.
Στη συνέχεια ο Ντελόν έπαιξε σε δύο ταινίες που του εξασφάλισαν τη διεθνή φήμη. Το 1960, εμφανίστηκε στην ταινία Γυμνοί στον ήλιο (Plein Soleil) δίπλα στον Μορίς Ρονέ σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλεμάν, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το οποίο βασίστηκε στο μυθιστόρημα Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ της Πατρίσια Χάισμιθ. Ο Ντελόν υποδύθηκε τον Τομ Ρίπλεϊ, λαμβάνοντας κριτικό έπαινο για την ερμηνεία του. Η Χάισμιθ δήλωσε θαυμάστρια της ερμηνείας του Ντελόν[17] Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και στο κύκλωμα του art house στις αγγλόφωνες χώρες. Στη συνέχεια έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960). Ο κριτικός κινηματογράφου Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times έγραψε ότι η ερμηνεία του Ντελόν ήταν «συγκινητικά εύκαμπτη και εκφραστική».[18]
_-_1.jpg)
Ο Ντελόν έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1961 με το έργο του Τζον Φορντ Κρίμα που είναι πόρνη με τη Ρόμι Σνάιντερ στο Παρίσι. Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθέτησε την παράσταση που έσπασε ρεκόρ εισιτηρίων.[19] Συναντήθηκε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν στην ιταλική κωμωδία για τον φασισμό, Che gioia vivere (1961). Ήταν μια μικρή επιτυχία. Πιο δημοφιλής ήταν μια σπονδυλωτή ταινία με πολλούς αστέρες, το Amours célèbres (1961), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε τον Αλβέρτο Γ' της Βαυαρίας απέναντι από την Μπριζίτ Μπαρντό. Περίπου αυτή την εποχή ο Ντελόν αναφέρθηκε ως πιθανότητα να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Λόρενς της Αραβίας.[20] Ο Πίτερ Ο'Τουλ τελικά επιλέχτηκε, αλλά στη συνέχεια ο Ντελόν υπέγραψε με τη Seven Arts μια συμφωνία τεσσάρων ταινιών, συμπεριλαμβανομένης μιας διεθνούς ταινίας μεγάλου προϋπολογισμού της ιστορίας του Μάρκο Πόλο και του βασιλιά του Παρισιού, που σχετιζόταν με τον Αλέξανδρο Δουμά.[21] Καμία από τις δύο ταινίες δεν ολοκληρώθηκε. Αντίθετα, έλαβε την συμμετοχή στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Η έκλειψη (1962),[22] μια σημαντική κριτική επιτυχία, αν και το κοινό ήταν μικρό.
Το 1963 ο παραγωγός Ζακ Μπαρ έκανε την ταινία Η μεγάλη ληστεία του καζίνο με πρωταγωνιστή τον Ζαν Γκαμπέν και με την υποστήριξη της MGM. Ο συμπρωταγωνιστής του Γκαμπέν επρόκειτο να είναι ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν μέχρι που ο Ντελόν άσκησε πίεση στον Μπαρ για τον ρόλο. Ο Ντελόν πήρε τα δικαιώματα διανομής της ταινίας σε ορισμένες χώρες αντί για έναν απλό μισθό. Επειδή αυτό δεν είχε γίνει ποτέ πριν στη Γαλλία, έγινε γνωστό ως «μέθοδος του Ντελόν». Το στοίχημα απέδωσε καλά, με τον Γκαμπέν να ισχυρίζεται αργότερα ότι ο Ντελόν κέρδισε 10 φορές περισσότερα χρήματα από ό,τι είχε ως αμοιβή. Ωστόσο, το 1965, ο Ντελόν ισχυρίστηκε ότι "κανείς άλλος δεν το έχει δοκιμάσει από τότε και έχει βγάλει χρήματα".[23] Ωστόσο, η εμπειρία έδωσε στον Ντελόν μια γεύση για την παραγωγή ταινιών. Υπέγραψε επίσης μια συμφωνία πέντε ταινιών με την MGM, από τις οποίες Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η πρώτη.
Η φήμη του ενισχύθηκε περαιτέρω όταν δούλεψε ξανά με τον Λουκίνο Βισκόντι για τον Γατόπαρδο (Il Gattopardo) με τον Μπαρτ Λάνκαστερ και την Κλαούντια Καρντινάλε. Αυτή ήταν η έβδομη μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς στη Γαλλία και Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η έκτη.[24] Ο Γατόπαρδος προβλήθηκε επίσης ευρέως στις ΗΠΑ από τη 20th Century Fox. Ο Ντελόν ήταν πλέον ένας από τους πιο δημοφιλείς σταρ στη Γαλλία. Πρωταγωνίστησε στη Μαύρη τουλίπα (La tulipe noire, 1964), μια άλλη επιτυχία.[25]
Το Les Félins (1964), που τον ένωσε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν και συμπρωταγωνίστησε με την Τζέιν Φόντα, γυρίστηκε σε γαλλική και αγγλική έκδοση. Η ταινία διανεμήθηκε από την MGM, αλλά δεν είχε επιτυχία.[26] Το 1964, ο Ντελόν ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής, την Delbeau Production, με τον Ζορζ Μπομέ. Παρήγαγαν την ταινία Ο επαναστάτης του Αλγερίου (L'insoumis) (1964), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε έναν δολοφόνο του OAS. Έπρεπε να επανεξεταστεί λόγω νομικών ζητημάτων. Παρά το γεγονός ότι διανεμήθηκε από την MGM, το κοινό ήταν μικρό.[27]
Όλα ξεκίνησαν όταν την 1η Οκτωβρίου 1968 όταν ένας ρακοσυλλέκτης εντοπίζει στη χωματερή του Ελανκούρ έξω από το Παρίσι το πτώμα σε αποσύνθεση του 31χρονου Σέρβου Στέφαν Μάρκοβιτς, του πρώην γραμματέα και σωματοφύλακα του Αλέν Ντελόν. Το πτώμα ήταν καλυμμένο με έναν πλαστικό μουσαμά.
Η εισαγγελική έρευνα στρέφεται αρχικά στην κατεύθυνση του ήδη διάσημου ηθοποιού και της συζύγου του Ναταλί Ντελόν, με την οποία ο Μάρκοβιτς είχε σύντομο δεσμό. Στις 25 Ιανουαρίου του 1969 ο Αλέν Ντελόν θα κληθεί να καταθέσει για περισσότερες από 24 ώρες στην Εισαγγελία, που ερευνούσε την υπόθεση Μάρκοβιτς. Είχαν προηγηθεί άλλες τρεις καταθέσεις στην αστυνομία από τον ηθοποιό, μετά τον εντοπισμό του πτώματος. Τελικά θα αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν είχαν προκύψει ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του.[28]
Στις 5 Ιουλίου 2023, τα τρία παιδιά του κατέθεσαν μήνυση κατά της γυναίκας που παρουσιάζονταν ως σύντροφος του ηθοποιού, για ηθική παρενόχληση, υπεξαίρεση αλληλογραφίας, κακοποίηση ζώων, βία εκ προθέσεως, απαγωγή και κατάχρηση αδυναμίας.[29][30] Σύμφωνα με τον γιο του Άντονι Ντελόν, ο πατέρας του ζήτησε γραπτώς από την Ρόλιν να εγκαταλείψει την κατοικία στο Ντουσί-Μοντκορμπόν.[31] Ξεκίνησε προανάκριση στις 6 Ιουλίου.[32] Στις 7 Ιουλίου, η Γιασίν Μπουζρό, δικηγόρος της Χιρόμι Ρόλιν, βεβαιώσε ότι αμφισβητεί «το σύνολο των γεγονότων».[33] Επιπλέον, η δικηγόρος πρόσθεσε ότι θα υποβάλει μήνυση κατά μελών της οικογένειας Ντελόν και των σωματοφυλάκων για επιβαρυντική εκούσια βία που υπέστη στις 5 Ιουλίου 2023 [34][35] Ταυτόχρονα, η Ρόλιν έγραψε στον εισαγγελέα Μονταργκί μια επιστολή στην οποία αμφισβήτησε ότι ήταν σύντροφος του Αλέν Ντελόν, λέγοντας ότι είχε στενή σχέση μαζί του για περισσότερα από είκοσι χρόνια[36], ενώ ανέφερε σε μια άλλη συνέντευξη, «ότι είχαν 33 χρόνια σχέση αγάπης» [37] Ο εισαγγελέας Μονταργκί απέρριψε τις δύο καταγγελίες που υπέβαλαν τα τρία παιδιά του Ντελόν κατά της εξηντάχρονης Χιρόμι Ρόλιν , λόγω ανεπαρκώς χαρακτηρισμένων αδικημάτων.[38] Η καταγγελία της Ρόλιν, που υποβλήθηκε ως απάντηση κατά των παιδιών του Ντελόν, απορρίφθηκε επίσης για τους ίδιους λόγους.[39] Ο δικηγόρος της Ρόλιν ανακοίνωσε, ωστόσο, ότι η πελάτισσα του σχεδίαζε να υποβάλει καταγγελία σε πολιτικό δικαστήριο προκειμένου να ξαναρχίσουν οι έρευνες.[40] Ο Άντονι Ντελόν, από την πλευρά του, ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να γίνει πολιτικός διάδικος κατά της Χιρόμι Ρόλιν, ώστε «η αλήθεια να γίνει γνωστή».[41]
Στις 4 Ιανουαρίου 2024, ο Αλέν Ντελόν υπέβαλε καταγγελία κατά του γιου του Άντονι μετά από συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Paris Match.[42] Ο Άντονι Ντελόν μίλησε για την εύθραυστη υγεία του πατέρα του και κατηγόρησε την ετεροθαλή αδερφή του Ανούσκα ότι χειραγωγεί τον πατέρα του σχετικά με την κληρονομιά.[43] Σε αυτή τη συνέντευξη, ο μεγαλύτερος γιος αποκαλύπτει ότι ο πατέρας του είναι «αδυνατισμένος» και ότι «δεν αντέχει άλλο να βλέπει τον εαυτό του έτσι, μειωμένο».[44] Στη συνέχεια, ο Άντονι υπέβαλε καταγγελία εναντίον της Ανούσκα, κατηγορώντας την ότι δεν ενημέρωσε την οικογένεια για τα αρνητικά αποτελέσματα πέντε γνωστικών τεστ που πραγματοποίησε ο πατέρας τους μεταξύ 2019 και 2022, αφού υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο το 2019.[45]
Όσο αφορά την Ανούσκα, αυτή κατηγόρησε τα αδέρφια της ότι έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή του πατέρα τους και ισχυρίστηκε ότι ήθελαν να μεταφέρουν τον πατέρα τους στην Ελβετία για να συνεχίσει να νοσηλεύεται εκεί. Στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, συκοφαντική καταγγελία, απειλές και παρενόχληση κατά του Άντονι Ντελόν.[46] Επιπλέον, ο δικηγόρος του Αλέν Ντελόν δηλώνει ότι ο πελάτης του «δεν αντέχει την επιθετικότητα του γιου του Άντονι που του λέει συνέχεια ότι είναι γέροντας».[47]
Στις 29 Μαρτίου 2024, η Ανούσκα μήνυσε τους αδελφούς της για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής μετά τη μετάδοση μιας ηχογράφησης τον Ιανουάριο του 2024 στο Instagram μιας συνομιλίας μεταξύ της ίδιας με τον πατέρα της.[48] Έτσι, ο Άντονι και ο Αλέν-Φαμπιέν θα κριθούν για «χρήση, διατήρηση ή αποκάλυψη εγγράφου ή εγγραφής που αποκτήθηκε από παραβίαση της ιδιωτικής ζωής άλλου ατόμου».[49] Η ημερομηνία δίκης τους έχει οριστεί για τον Απρίλιο του 2025.[50]
Σωματικά εξασθενημένος από τον καρκίνο [51], ο Ντελόν τέθηκε τον Απρίλιο του 2024 υπό καθεστώς επιμελείας μετά από δικαστική απόφαση, σε μια ακρόαση που έγινε στο δικαστήριο Μονταργκί παρουσία των τριών παιδιών του ηθοποιού.[52] Αυτό το μέτρο παρέχει ιδίως στον επιμελητή που ορίζεται από τον δικαστή τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τα έξοδά του και ακολουθεί μια περίοδο κατά την οποία ο Ντελόν έχει ήδη τεθεί υπό δικαστική προστασία από τις 25 Ιανουαρίου 2024 .[53]
Το 2024, κατά τη διάρκεια έρευνας στο σπίτι του Αλέν Ντελόν στο Ντουσί-Μοντκορμπόν, οι αρχές κατέσχεσαν εβδομήντα δύο πυροβόλα όπλα και περισσότερα από τρεις χιλιάδες πυρομαχικά, χωρίς να εκδοθεί καμία άδεια κατοχής στον ηθοποιό.[54]
Η κατάσχεση αυτή οδήγησε σε μια έναρξη έρευνας για παράνομη κατοχή όπλων και παράνομη απόκτηση όπλων κατηγορίας Α (όπλα και πολεμικά υλικά) και Β.[55] Τα παιδιά και οι υπάλληλοί του αναφέρουν ότι τα όπλα χρησιμοποιήθηκαν για ψυχαγωγικούς σκοπούς σε σκοπευτήριο στην κατοικία του ηθοποιού.[56] Τον Ιούλιο, η εισαγγελεία του Μονταργκί ανακοίνωσε ότι η διαδικασία που είχε κινηθεί εναντίον του Ντελόν είχε μπει στο αρχείο.[57]
Αυτή η απόφαση επικυρώθηκε χωρίς ο Ντελόν να έχει δώσει κατάθεση στις δικαστικές αρχές «λαμβάνοντας υπόψη την ευαλωτότητά του» και «μετά από ιατρική συμβουλή».[58] · [59] Ο εισαγγελέας διέταξε επίσης την καταστροφή όλων των όπλων που κατασχέθηκαν [60] Ο Ντελόν πάντα επιβεβαίωνε το πάθος του για τα όπλα συλλέγοντας διάφορα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου του Colt Frontier 1873, του περίστροφου που χρησιμοποίησε στην ταινία "Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο".[61] · [62] Το 2014 μια πώληση των συλλεκτικών του όπλων του απέφερε 200.000 ευρώ.[63] · [64].
Ο Ντελόν υποβλήθηκε σε διαδοχική θεραπεία το 2012 και το 2013 για καρδιακή αρρυθμία [65] Εισήχθη και χειρουργήθηκε το 2014 στο νοσοκομείο Lariboisière στο Παρίσι για « πρόβλημα με το νεύρο του προσώπου».[66]. Τον Φεβρουάριο του 2016, ενώ πρωταγωνιστούσε στο Ball Ball της Όπερας της Βιέννης, ωστόσο αρνήθηκε να πάει στην Αυστρία για λόγους υγείας.[67] Ο Ντελόν νοσηλεύτηκε τον Ιούνιο του 2016 στο Μονταργκί μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο [68], στη συνέχεια το 2017 για προβλήματα κυκλοφορίας, απαιτώντας χειρουργική επέμβαση.[69]
Τον Ιούνιο του 2019, υπέστη νέο καρδιαγγειακό ατύχημα και εγκεφαλική αιμορραγία , που οδήγησε στη νοσηλεία του στο νοσοκομείο Salpêtrière στο Παρίσι και στη συνέχεια σε ελβετική κλινική.[70] Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο ηθοποιός υπέστη τραυματισμό στο κεφάλι μετά από πτώση στο σπίτι του.[71] Επιπλέον, άρχισε να πάσχει από καρκίνο του λεμφικού συστήματος.[71][72][73] Σύμφωνα με ιατρική πραγματογνωμοσύνη που υποβλήθηκε τον Ιανουάριο του 2024 στο πλαίσιο έρευνας για την Χιρόμι Ρολίν, ο Ντελόν αντιμετώπιζε σημαντική επιδείνωση της ψυχικής του υγείας και ειδικότερα πλήρη αντίληψη της διάκρισης.[74][75] Μετά από αυτή την ιατρική αξιολόγηση, τίθεται υπό δικαστικό μέτρο επιμέλειας [76]
_(cropped).jpg)
Το 1958 ο Ντελόν, τότε νέος ανερχόμενος ηθοποιός, επιλέχθηκε σε μια ταινία μαζί με την Αυστριακή ηθοποιό Ρόμι Σνάιντερ η οποία είχε γίνει παγκόσμια διασημότητα μετά την επιτυχία της τριλογίας Σίσι, για να υποδυθεί τον σύντροφό της στο Κριστίν του Πιέρ Γκασπάρ-Χούιτ. Οι παραγωγοί κανόνισαν μια συνέντευξη Τύπου στο αεροδρόμιο Ορλύ στο Παρίσι. Οι δύο νεαροί ηθοποιοί συναντιούνται για πρώτη φορά όταν η Ρόμι κατεβαίνει από το αεροπλάνο στις 10 Απριλίου 1958. Οι πρώτες τους σχέσεις είναι θυελλώδεις καθώς η Ρόμι δεν μιλούσε γαλλικά, ο Αλέν Ντελόν δεν μιλούσε γερμανικά και ενώ αυτή τον βρίσκει ξενέρωτο και κακόγουστο, εκείνος τη βρίσκει αηδιαστική. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν δύο μήνες αργότερα και οι δύο ηθοποιοί δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά. Ωστόσο, κατέληξαν να ερωτευτούν και το «αρραβωνιασμένο ζευγάρι της Ευρώπης» [77] γιόρτασε τον επίσημο αρραβώνα του, οργανωμένο από τη μητέρα και τον πατριό της Ρόμι στο Μορκότ της Ελβετίας, στις όχθες της λίμνης Λουγκάνο, μπροστά στον διεθνή Τύπο, χωρίς προγραμματισμένη ημερομηνία για έναν πιθανό γάμο. Οι δύο τους ενσάρκωναν την ομορφιά, τη νιότη, την επιτυχία και γίνονται ένα λαμπερό ζευγάρι στην βιομηχανία του θεάματος και το κοινό.[78] Το ζευγάρι χώρισε το 1963.
Η Γερμανίδα τραγουδίστρια Νίκο, με την οποία είχε σύντομη σχέση, γέννησε στις 11 Αυγούστου 1962 ένα αγόρι, τον Κριστιάν Ααρόν Μπουλόν, γνωστό ως Αρί Μπουλόν. Ακόμα κι αν το παιδί μεγάλωσε η Εντίθ, η μητέρα του Ντελόν και υιοθετήθηκε από τον πατριό του, του οποίου το επίθετο πήρε, ο Αλέν Ντελόν αρνιόταν πάντα ότι ήταν πατέρας του παιδιού.[79] Το 2001, στο βιβλίο του L'amour n'oublie jamais, ο Αρί Μπουλόν (πέθανε τον Μάιο του 2023 [80]) υποστήριξε ότι ήταν γιος του Αλέν Ντελόν. Τον Μάιο του 2024, η Μπλανς Μπουλόν (κόρη του Αρί Μπουλόν) υπέβαλε αίτημα στο Πρωτοδικείο της Γενεύης για εξέταση δείγματος DNA από τον Ντελόν για να επιβεβαιώσει, ή όχι, εάν είναι η εγγονή του.[81][82][83] Ο Ντελόν κλήθηκε στη συνέχεια για κατάθεση στην Ελβετία.[84] Τον Ιούνιο του 2024, η Μπλανς Μπουλόν τελικά σταμάτησε τη διαδικασία στην Ελβετία και το αίτημα για εξέταση του DNA αποσύρθηκε. Πράγματι, μια απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου στις 23 Μαΐου ανάθεσε τη δικαιοδοσία για τη διεκπεραίωση της υπόθεσης στη Γαλλία, όπου ο ετεροθαλής αδερφός της Σαρλ είχε προηγουμένως κινήσει παρόμοια διαδικασία με την οποία η Μπλανς Μπουλόν ένωσε τις δυνάμεις της.[85][86] Ωστόσο, τα δικαστήρια της Γενεύης συμφώνησαν τελικά να διορίσουν εμπειρογνώμονες για να λάβουν το DNA του Αλέν Ντελόν και να τον αναγκάσουν να υποβληθεί σε βιολογική εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ο Αρί Μπουλόν ήταν πράγματι ο βιολογικός του γιος.[87] Εάν το τεστ DNA αποδειχθεί θετικό, τότε τα μερίδια κληρονομιάς των παιδιών του, Αντονί, Ανούσκα και Αλέν-Φαμπιέν, θα μπορούσαν να μειωθούν από 25% σε 18,75% το καθένα.[88]
Ο Αλέν Ντελόν παντρεύτηκε τη Φρανσίν Κανοβά (γνωστή ως Ναταλί Ντελόν) στις 13 Αυγούστου 1964 στο La Ville-aux-Clercs (Loir-et-Cher). Ο γιος τους, Αντονί, γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια. Σε ξεχωριστή κατοικία από τις 19 Οκτωβρίου 1967, το ζευγάρι χώρισε επίσημα στις 14 Φεβρουαρίου 1969.[89]
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 , ο Αλέν Ντελόν είχε ένα ρομαντικό ειδύλλιο με τη Γαλλίδα τραγουδίστρια Δαλιδά. Έγιναν φίλοι από την πρώτη τους συνάντηση στο Παρίσι, το 1955, όταν ήταν διπλανοί γείτονες σε ένα κτίριο που βρισκόταν στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων.[90] Για δεκαπέντε χρόνια, μεταξύ 1968 και 1983, ο Ντελόν διατηρούσε σχέση με την ηθοποιό Μιρέιγ Νταρκ.[91][92] Η Νταρκ παραδέχεται ότι μαζί με την Μαντλί Μπαμί, μια από τις χορεύτριες του Κλοντ Φρανσουά, είχαν κάνει ερωτικό τρίο για μερικά χρόνια μαζί με τον Ντελόν, μέχρι που η χορεύτρια ενωθεί με τον τραγουδιστή Ζακ Μπρελ.[93]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Ντελόν είχε ένα ρομαντικό ειδύλλιο με την ηθοποιό Αν Παριγιό και ένα άλλο, πιο σύντομο, με την Κατρίν Μπλενί (γεννημένη το 1952), η οποία είχε χωρίσει από τον Ντιντιέ Πιρονί.[94] Τον Μάρτιο του 1985, ο Ντελόν εμφανίστηκε μαζί της στο εξώφυλλο του Paris Match [95], καθώς και τον Σεπτέμβριο του 1985, στο εξώφυλλο του Ciné Télé Revue, κατά την τελετή απονομής.[96]
Το 1987, γνώρισε τη Ροζαλί βαν Μπρέμεν, μια Ολλανδέζα μοντέλο, στα γυρίσματα ενός μουσικού βίντεο. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά: την Ανούσκα, (γενν. 25 Νοεμβρίου 1990) και τον Αλέν-Φαμπιέν, (γενν. 18 Μαρτίου 1994)[89]. Το ζευγάρι χώρισε επίσημα το 2001, μετά από δεκατέσσερα χρόνια σχέσης. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που δόθηκε το 2021 στο Paris Match, ο Ντελόν ανέφερε ότι είχε μια Γιαπωνέζα σύντροφο την Χιρόμι Ρόλιν.[97]
Απεβίωσε από λέμφωμα τύπου Β τα ξημερώματα της 18ης Αυγούστου 2024, σε ηλικία 88 ετών, στο κτήμα του στο Ντουσί στη Κεντρική Γαλλία.[98] Ενταφιάστηκε σε στενό κύκλο στο κτήμα του, La Brûlerie, στις 24 Αυγούστου.[99]
Το 1978, ο Ντελόν δημιούργησε την εταιρεία διανομής προϊόντων πολυτελείας , την Adid Alain Delon International Distribution, με έδρα την Γενεύη. Το όνομά του βρέθηκε για ένα διάστημα σε αρώματα και τσιγάρα μέχρι να πουληθούν μέρος των αδειών τους.[100] Η εταιρεία του ηθοποιού εξακολουθεί να πουλά σαμπάνια, κονιάκ, ρολόγια και κοσμήματα, ποτήρια, καθώς και ρούχα και αξεσουάρ στο όνομά του .[101] Ο Ντελόν υπήρξε πρόεδρος της εταιρείας μέχρι το θάνατο του, ενώ η κόρη του Ανούσκα είναι αντιπρόεδρος και υπηρετεί ως διευθυντής και συνεργάτης (ο Αντονί Ντελόν είναι επίσης μέτοχος)[102][103] Το 2009, ο Ντελόν δάνεισε την εικόνα του στο άρωμα "Eau Sauvage" του οίκου μόδας Christian Dior. Η επιλεγμένη φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια της ταινίας "Η πισίνα" με τη Ρόμι Σνάιντερ από τον φωτογράφο Ζαν-Μαρί Περιέ. Ο Dior παίζει με τη διαχρονική εικόνα της νιότης του Ντελόν.[104]
Από το 1992 έως το 2018, τα τσιγάρα με επωνυμία Alain Delon πωλούνταν στην ασιατική αγορά. Η ύπαρξη της μάρκας, σχεδόν άγνωστης στη Γαλλία, αποκαλύφθηκε το 2013 από το ντοκιμαντέρ «Tobacco: our kids under poison» με θέμα το κάπνισμα παιδιών στην Καμπότζη.[105]
Ο Αλέν Ντελόν αυτοπροσδιορίζονταν ως Γκωλικός [106], εξηγώντας ότι ανατράφηκε στο πνεύμα του στρατηγού ντε Γκωλ.[107]
Τον Δεκέμβριο του 1970, απέκτησε το χειρόγραφο της αφίσας που είχε τίτλο: "Σε όλους τους Γάλλους ", που ο στρατηγός Ντε Γκωλ είχε αναρτήσει στους τοίχους του Λονδίνου στις 20 Ιουνίου 1940 και στη συνέχεια το έδωσε στον Καγκελάριο του Τάγματος της Απελευθέρωσης.[108]
Ακριβώς όπως πολλοί καλλιτέχνες, κυρίως η Μπριτζίτ Μπαρντό, ζήτησε να ψηφιστεί ο Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν κατά τις προεδρικές εκλογές του 1974 και του 1981.[109][110] Το 1988, υποστήριξε την υποψηφιότητα του Ρέιμοντ Μπαρ στον πρώτο γύρο.[111]
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ανέφερε τη φιλία και τη συμπάθειά του για τον Ζαν Μαρί Λεπέν[112][113] , ενώ διευκρίνισε ότι κάποια πράγματα στο πρόγραμμά του τον ικανοποιούν και άλλα όχι . Διευκρίνισε επίσης ότι η ακροδεξιά παραμένει η δεξιά και ότι συγκεντρώνει μερικά εκατομμύρια Γάλλους, κάτι που πρέπει να ληφθεί υπόψη.[114]
Τον Οκτώβριο του 2013, χαιρέτισε την εκλογική πρόοδο του Εθνικού Μετώπου.[115] Αυτή η θέση, που καταγγέλθηκε από την Επιτροπή του διαγωνισμού ομορφιάς Μις Γαλλία, τον οδήγησε να παραιτηθεί από τη θέση του ως ισόβιος πρόεδρος της κριτικής επιτροπής. Η Επιτροπή στη συνέχεια δήλωσε: Η διαμάχη σας είναι τόσο παράλογη όσο και ναρκισσιστική και εμμονική. Η στάση σας είναι περιφρόνηση για το κοινό σας που έχει δικαίωμα να ψηφίσει όποιον θέλει, και αποτελεί έκδηλη άρνηση της πραγματικότητας.[116][117] Ωστόσο, ο Ντελόν δήλωσε ότι προτιμά τον Νικολά Σαρκοζί από το Εθνικό Μέτωπο.[118] Ενόψει των ευρωεκλογών του 2014 εξέφρασε τη συμπάθειά του για το κίνημα Force Vie της Κριστίν Μπουτίν.[119]
Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Ντελόν ανέφερε: Υπήρξε μια εποχή που στο δρόμο ξεχώριζαν άντρες και γυναίκες. Τώρα δεν ξέρουμε ποιος είναι ποιος. Οι ρόλοι είναι λιγότερο καθορισμένοι, μερικές φορές μάλιστα αντιστρέφονται, όπως συμβαίνει με την άδεια πατρότητας. Και μετά, φαίνεται να υπονοούμε ότι το να είσαι με κάποιον του αντίθετου φύλου ή του ίδιου φύλου είναι το ίδιο. Αυτό είναι σοβαρό. Δεν είμαι κατά του γάμου ομοφυλοφίλων, δεν με νοιάζει πολύ, αλλά είμαι κατά της υιοθεσίας παιδιών.[120]
Ο Ντελόν καλλιέργησε φιλίες με προσωπικότητες που οι ιδέες τους απέχουν πολύ από τις δικές του.[114] Συνεργάστηκε με τον Λουκίνο Βισκόντι, ο οποίος ήταν κοντά στο Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, και υποστήριξε οικονομικά την ταινία Ο κύριος κλάιν του Τζόζεφ Λόουζι , που είχε αποκλειστεί από το Χόλιγουντ για τις κομμουνιστικές του συμπάθειες . Το 1986, μετά την ήττα της αριστεράς στις βουλευτικές εκλογές , επέμεινε να είναι ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, Ζακ Λανγκ (μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος ), αυτός που θα του απέμεινε το παράσημο του Διοικητή του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.[121] Κατά τις δημοτικές εκλογές του 2014 στο Παρίσι υποστήριξε τη σοσιαλίστρια υποψήφια Ανν Χιλνταγκό.[122]
Στο πλαίσιο των προκριματικών εκλογών των Ρεπουμπλικανών για τις προεδρικές εκλογές του 2016 , προτίμησε τον Αλέν Ζιπέ από τον Νικολά Σαρκοζί, πιστεύοντας ότι είχε «απομακρυνθεί» και «παραγκωνιστεί» από τον τελευταίο.[123][124] Στις 20 Απριλίου του 2017 δημοσίευσε μια επιστολή στήριξης του δεξιού υποψήφιου στις προεδρικές εκλογές Φρανσουά Φιγιόν, που αντιμετώπιζε δυσκολίες στις δημοσκοπήσεις.[125] Κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου, που είδε τον Εμανουέλ Μακρόν και τη Μαρί Λε Πεν να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, δεν πήγε να ψηφίσει.[126]
Το 2018, Ντελόν μαζί με άλλες 200 προσωπικότητες, υπέγραψε τη στήλη στη εφημερίδα Le Monde που είχε τίτλο: Η μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία της ανθρωπότητας, είναι να σώσουμε τον πλανήτη, απέναντι στην κλιματική αλλαγή.[127] Ενώ η εφημερίδα τον ερωτά, σημειώνοντας ότι το όνομά του στο κάτω μέρος ενός κειμένου είναι εξαιρετικά σπάνιο, ο Ντελόν απάντησε πως: Είναι αλήθεια, σπάνια υπογράφω. Ο λόγος είναι αρκετά απλός. [...] Οι άντρες – μιλάω για αυτούς τους ηλίθιους – σκοτώνουν τον κόσμο.[128]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις | Παρ. | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Ελληνικός | Πρωτότυπος | |||||
| 1957 | Γκοντό, ο εκβιαστής | Quand la femme s'en mêle | Τζο | κινηματογραφικό ντεμπούτο | [129] | |
| 1958 | Χριστίνα | Christine | Φραντς Λομπχάιμερ | με την Ρόμι Σνάιντερ | [130] | |
| Έγκλημα στην Πλας Πιγκάλ | Sois belle et tais-toi | Λουλού | με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό | [131] | ||
| 1959 | Αδύνατες γυναίκες | Faibles femmes | Ζιλιέν Φενάλ | με τη Μιλέν Ντεμονζό | ||
| Ο δρόμος της διαφθοράς | Le chemin des écoliers | Αντουάν Μισό | με τους Μπουρβίλ και Λίνο Βεντούρα | [132] | ||
| 1960 | Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του | Rocco e i suoi fratelli | Ρόκο Παρόντι | με τις Κατίνα Παξινού και Ανί Ζιραρντό | [133] | |
| Γυμνοί στον ήλιο | Plein Soleil | Τομ Ρίπλεϊ | με τους Μορίς Ρονέ και Μαρί Λαφορέ | [134] | ||
| 1961 | Γλυκιά που είν' η ζωή | Che gioia vivere | Ούλισε Τσεκονάτο | |||
| Διάσημοι ερασταί | Les Amours célèbres | Αλβέρτος Γ΄ της Βαυαρίας | με την Μπριζίτ Μπαρντό | [135] | ||
| 1962 | Η έκλειψη | L'Eclisse | Πιερό | με την Μόνικα Βίτι | [136] | |
| Die Rote | επιβάτης στη Βενετία | |||||
| Ο Διάβολος και οι 10 εντολές | Le Diable et les Dix Commandements | Πιερ Μεσαζέ | με την Ντανιέλ Νταριέ | |||
| 1963 | Η μεγάλη ληστεία του καζίνο | Melodie En Sous Sol | Φρανσίς Βερλό | με τον Ζαν Γκαμπέν | [137] | |
| Ο γατόπαρδος | Il Gattopardo | Τανκρέντι ντι Φαλκονέρι | με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Κλάουντια Καρντινάλε | [138] | ||
| Οι κομπιναδόροι | Carambolages | Λαμπέρ | με τους Λουί ντε Φινές και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί | |||
| 1964 | Η μαύρη τουλίπα | La tulipe noire | Ζιλιέν / Γκιγιόμ | με τη Βίρνα Λίζι | ||
| Ο τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο | Les félins | Μαρκ Μπορέλ | με την Τζέιν Φόντα | |||
| Ο επαναστάτης του Αλγερίου | L'Insoumis | Τόμας Βλασενρό | με την Λέα Μασάρι | [139] | ||
| Η κίτρινη Ρολς-Ρόις | The Yellow Rolls-Royce | Στέφανο | με τους Σίρλεϊ Μακ Λέιν και Τζορτζ Σι Σκοτ | |||
| 1965 | Ο κλέφτης | Once a Thief | Έντι Πέντακ | με τους Αν Μάργκρετ και Βαν Χέφλιν | ||
| L'amour à la mer | ηθοποιός στην ταινία | |||||
| 1966 | Χαμένη ταξιαρχία | Lost Command | λοχαγός Φιλίπ Εσλαβιέ | με τους Άντονι Κουίν και Τζορτζ Σίγκαλ | ||
| Κάψτε το Παρίσι | Paris brûle-t-il ? | Ζακ Σαμπάν-Νταλμάς | με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Σαρλ Μπουαγιέ | |||
| Οι αετοί του Τέξας | Texas Across the River | ντον Αντρέα Μπαλτάζαρ | με τον Ντιν Μάρτιν | |||
| 1967 | Οι τρεις τυχοδιώκτες | Les aventuriers | Μανού | με τον Λίνο Βεντούρα | ||
| Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο | Le Samouraï | Τζεφ Κοστέλο | με τους Φρανσουά Περιέ και Ναταλί Ντελόν | [140] | ||
| Μέχρις εσχάτων | Diaboliquement vôtre | Πιερ Λαγκράνζ | ||||
| 1968 | Ιστορίες μυστηρίου | Histoires extraordinaires | Γουίλιαμ Νέλσον | με την Μπριζίτ Μπαρντό | ||
| Το κορίτσι με τη μοτοσικλέτα | The Girl on a Motorcycle | Ντανιέλ | με τη Μαριάν Φέιθφουλ | |||
| Αντίο φίλε | Adieu l'ami | Ντινό Μπαράν | με τους Τσαρλς Μπρόνσον και Ολγκά Ζορζ-Πικό | [141] | ||
| Ho! Ο εκτελεστής | Ho! | άνδρας στο αεροδρόμιο | με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό | |||
| 1969 | Η πισίνα | La Piscine | Ζαν-Πολ | με τους Μορίς Ρονέ και Ρόμι Σνάιντερ | [142] | |
| Ο εγκληματίας | Jeff | Λοράν | με τη Μιρέιγ Νταρκ | |||
| Η συμμορία των Σικελών | Le Clan di Sicillien | Ροζέ Σαρτέ | με τους Ζαν Γκαμπέν και Λίνο Βεντούρα | [143] | ||
| 1970 | Μπορσαλίνο | Borsalino | Ροκ Σιφρεντί | τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ροβέλ | [144] | |
| Ο κόκκινος κύκλος | Le Cercle Rouge | Κορέ | με τους Μπουρβίλ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ και Ιβ Μοντάν | [145] | ||
| Μάντλι, το έγχρωμο τρίγωνο | Madly | Ζιλιέν | με τη Μιρέιγ Νταρκ | |||
| Crepa padrone, crepa tranquillo | μισθοφόρος | με τους Τζέιμς Μέισον και Μαρσέλ Μποζουφί | ||||
| 1971 | Fantasia chez les ploucs | αφεντικό | με τους Λίνο Βεντούρα και Μιρέιγ Νταρκ | |||
| Ένας άνδρας με σκοτεινό παρελθόν | Doucement les basses | Σιμόν Μεντιέ | με τη Ναταλί Ντελόν | |||
| Η επιστροφή του βετεράνου | La veuve Couderc | Ζαν Λαβίν | με τη Σιμόν Σινιορέ | |||
| Η δολοφονία του Τρότσκι | The assassination of Trotsky | Φρανκ Τζάκσον | με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον | [146] | ||
| Η κίτρινη ταυτότητα | La Veuve Couderc | Ζαν Λαβίνιε | με την Σιμόν Σινιορέ | [147] | ||
| Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο | Soleil Rouge | Γκοτς | με τους Τσαρλς Μπρόνσον, Τοσίρο Μιφούνε και Ουρσούλα Άντρες | [148] | ||
| Ο μπάτσος | Un flic | Εντουάρ Κολμάν | με τους Ρίτσαρντ Κρένα και Κατρίν Ντενέβ | [149] | ||
| 1972 | Αστυνομική ιστορία | Il était une fois un flic... | αυτός που ψάχνει τον Ροντρίγκεζ | με τους Μιρέιγ Νταρκ και Μισέλ Κονσταντέν | ||
| Καυτό καλοκαίρι | La prima notte di quiete | Ντανιέλ Ντομινίτσι | με τους Τζιανκάρλο Τζιανίνι και Λέα Μασάρι | [150] | ||
| 1973 | Ο αδίστακτος | Traitement de choc | δρ Ντεβιλέρ | με την Ανί Ζιραρντό | ||
| Αίμα στο χιόνι | Les Granges brûlées | ανακριτής Λαρσέρ | με τους Σιμόν Σινιορέ και Μιού-Μιού | [151] | ||
| Δύο ξένοι στην ίδια πόλη | Deux hommes dans la ville | Ζινό Στραμπλιζί | με τους Ζαν Γκαμπέν και Μισέλ Μπουκέ | [152] | ||
| Σκορπιός | Scorpio | Ζαν Λοριέ | με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Πολ Σκόφιλντ | [153] | ||
| Τόνι Αρζέντα | Tony Arzenta | Τόνι Αρτζέντα | με τον Ρίτσαρντ Κόντε | [154] | ||
| 1974 | Ο αριβίστας | La race des 'seigneurs' | Ζιλιέν Νταντιέ | με τη Ζαν Μορό | ||
| Μπορσαλίνο και Σία | Borsalino & Co | Ροκ Σιφρεντί | με τον Ρικάρντο Κουτσιόλα | [155] | ||
| Εκτελεστής υπεράνω του νόμου | Les Seins de glace | Μαρκ Ριλσόν | με τους Κλοντ Μπρασέ και Μιρέιγ Νταρκ | [156] | ||
| 1975 | Ο Ζορό χτυπά κάθε αυγή | Zorro | ντον Διέγο / Ζορό | με τους Στάνλεϊ Μπέικερ και Οτάβια Πίκολο | [157] | |
| Μπάτσος και δολοφόνος | Flic Story | Ροζέ Μπορνίς | με τους Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και Ρενάτο Σαλβατόρι | [158] | ||
| Ο Τσιγγάνος | Le Gitan | Ουγκό Σενάρ | με τους Ρενάτο Σαλβατόρι και Ανί Ζιραρντό | [159] | ||
| 1976 | Ο κύριος Κλάιν | Mr Klein | Ρομπέρ Κλάιν | με τη Ζαν Μορό | [160] | |
| Ο κύκλος του μπούμεραγκ | Comme un boomerang | Ζακ Μπατκάν | ||||
| 1977 | Η συμμορία | Le Gang | Ρομπέρ | με τη Νικόλ Καλφάν | [161] | |
| Αρμαγεδών, ο υπ' αριθ. 1 δημόσιος κίνδυνος | Armaguedon | δρ Μισέλ Αμπρόζ | με τον Ρενάτο Σαλβατόρι | |||
| Αδίστακτος χρυσοδάκτυλος | L'homme pressé | Πιερ Νιό | με τις Μιρέιγ Νταρκ και Μόνικα Γκουεριτόρε | |||
| Ωραίος, σκληρός κι αδίστακτος | Mort d'un pourri | Χαβιέ Μαρεσάλ | με τις Ορνέλα Μούτι και Στεφάν Οντράν | [162] | ||
| 1978 | Επικίνδυνα παιχνίδια | Attention, les enfants regardent | άνδρας | με τον Πολ Κροσέ | ||
| 1979 | Πτήσις Κονκόρντ - Απειλή στα 20.000 μέτρα | The Concorde... Airport '79 | κυβερνήτης Πολ Μετράν | με τους Σούζαν Μπλέικλι και Ρόμπερτ Βάγκνερ | ||
| Ο αδάμαστος | Le toubib | Ζαν Μαρί Ντεσπρέ | ||||
| 1980 | Τρεις άντρες στο στόχαστρο | 3 hommes à abattre | Μισέλ Γκερφό | |||
| 1981 | Τεχεράνη 43 | Tegeran-43 | επιθεωρητής Ζορζ Φος | με τους Κουρντ Γιούργκενς και Κλοντ Ζαντ | ||
| Για το τομάρι ενός μπάτσου | Pour la peau d'un flic | Σουκά | με τις Μιρέιγ Νταρκ και Αν Παριγιό
(σκηνοθετικό ντεμπούτο) |
|||
| 1982 | Σοκ | Le choc | Μαρτάν Τεριέ | με την Κατρίν Ντενέβ | ||
| 1983 | Ο μαχητής | Le battant | Ζακ Νταρνέ | με τους Αν Παριγιό και Φρανσουά Περιέ | ||
| 1984 | Ένας έρωτας του Σουάν | Un amour de Swann | βαρόνος ντε Σορλί | με τους Τζέρεμι Άιρονς και Ορνέλα Μούτι | ||
| Η ιστορία μας | Notre histoire | Ρομπέρ Αβράνς | ||||
| 1985 | Ο λόγος του μπάτσου | Parole de flic | Ντανιέλ Πρατ | |||
| 1986 | Κόντρα με το θάνατο | Le passage | Ζαν Ντιάζ | με την Αριέλ Σεμενόφ | ||
| 1988 | Μην ξυπνάτε έναν μπάτσο που κοιμάται | Ne réveillez pas un flic qui dort | Ιζέν Γκριντέλ | |||
| 1990 | Νέο κύμα | Nouvelle vague | Ροζέ Λενόξ / Ρισάρ Λενόξ | |||
| Dancing Machine | Άλαν Γουλφ | |||||
| 1992 | Η επιστροφή του Καζανόβα | Le retour de Casanova | Καζανόβα | |||
| 1993 | Un crime | Σαρλ Ντινάν | ||||
| 1994 | Ο εφιάλτης | L'ours en peluche | Ζαν Ριβιέρ | με την Κλαούντια Παντόλφι | ||
| 1995 | Εκατό και μία νύχτες | Les cent et une nuits de Simon Cinéma | Αλέν Ντελόν | με τους Μισέλ Πικολί και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι | ||
| 1997 | Le jour et la nuit | Αλεξάντρ | με τη Λορίν Μπακόλ | |||
| 1998 | Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες | 1 chance sur 2 | Ζιλιέν Βινιάλ | με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Βανεσά Παραντί | ||
| 2000 | Ηθοποιοί εν δράσει | Les acteurs | Αλέν Ντελόν | με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί | ||
| 2008 | Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες | Astérix aux jeux olympiques | Ιούλιος Καίσαρ | με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Κλοβίς Κορνιγιάκ | ||
| 2012 | S Novym godom, mamy! | Αλέν Ντελόν | με τη Γελιζαβέτα Μπογιάρσκαγια | |||
| 2019 | Toute ressemblance | |||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png)
