Αββαείο του Φεκάν

Το Αββαείο του Φεκάν (γαλλικά: Abbaye de la Trinité de Fécamp‎‎) είναι ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων στην πόλη Φεκάν της Νορμανδίας στη βόρεια Γαλλία. Το μοναστήρι ήταν πρώτο στην παραγωγή ενός φυτικού λικέρ για τους Βενεδικτίνους, που είχε το κονιάκ σαν βάση του.

Αββαείο του Φεκάν
Είδος	αββαείο[1]
Αρχιτεκτονική	γοτθική αρχιτεκτονική
Διεύθυνση	place du Général-Leclerc
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Θρήσκευμα	Καθολικισμός[2]
Θρησκευτική υπαγωγή	Επισκοπή της Χάβρης
Διοικητική υπαγωγή	Φεκάν[1]
Χώρα	Γαλλία[1]
Έναρξη κατασκευής	1175
Προστασία	κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1840)[1] και πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1992)[1]
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ίδρυση

Ιδρύθηκε το 658 ως μοναστήρι για καλόγριες, από τον κόμη Βανίγγο των Μεροβίγγειων.^[3] Ένα άλλο μοναστήρι που ιδρύθηκε το 660, κοντά στην περιοχή του Τιμίου Λειψάνου, καταστράφηκε πλήρως από τους Βίκινγκς το 842. Μόνο αυτά τα δύο μοναστήρια είχαν ιδρυθεί γύρω από το παλάτι των δόγηδων.

Επανίδρυση

Μετά από αρκετές επιδρομές των Βίκινγκ που κατέστρεψαν το μοναστήρι, ο δούκας Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας αποφάσισε να το ξαναχτίσει. Αργότερα το 1001, ο δούκας Ριχάρδος Β΄ της Νορμανδίας κάλεσε τον Γουλιέλμο της Ντιζόν να το μεταρρυθμίσει και να αναζωπυρώσει τη ζωή εκεί, σύμφωνα με τους κανόνες των Βενεδικτίνων.

Αυτοί οι δύο δούκες της Νορμανδίας είχαν αρχικά ταφεί έξω από το μοναστήρι, αλλά αργότερα μεταφέρθηκαν στο νότιο τμήμα του εσωτερικού της γοτθικής εκκλησίας του μοναστηριού (όπου μπορεί κανείς να τους δει ακόμα και σήμερα). Ο Γουλιέλμος της Ντιζόν είναι επίσης θαμμένος σε ένα από τα δύο βόρεια παρεκκλήσια.

Ιστορία

Ο Χάρολντ Β΄ ορκίζεται πίστη στον Γουλιέλμο τον Κατακτητή.^[4]

Ο Γουλιέλμος ανταμείβει τους μοναχούς μετά από την νίκη του.^[5]

Το μοναστήρι του Φεκάν έπαιξε σημαντικό ρόλο στη Νορμανδική Κατάκτηση της Αγγλίας στα μέσα του 11ου αιώνα. Ο Εδουάρδος ο Ομολογητής δώρισε στο μοναστήρι την βασιλική εκκλησία του Στέυνινγκ, μαζί με τα πλούσια εδάφη της και το ακμάζον σε αυτά λιμάνι, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τους Νορμανδούς προστάτες του κατά τη διάρκεια της εξορίας του εκεί. Η επιχορήγηση είχε σαν όρο το να τεθεί σε ισχύ μετά το θάνατο του επισκόπου του Γουίντσεστερ, διότι αυτός ήταν ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος της περιοχής. Ο επίσκοπος πέθανε το 1047 και η εκκλησιαστική δικαιοδοσία της περιοχής πέρασε απευθείας στον Πάπα Κλήμη. Μετά από αυτό, το μοναστήρι του Φεκάν ακολούθησε την τακτική να μην δικαιοδοτεί σε κανέναν νορμανδό επίσκοπο, αλλά μόνο στον Πάπα, και τελικά κέρδισε το πολυπόθητο δώρο, λίγο αργότερα, από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή.

Ένα κοντινό λιμάνι με τα γύρω εδάφη του, είχε επίσης δοθεί στο μοναστήρι από τον βασιλιά Κνούτο, για να τιμήσει την υπόσχεση που έδωσε στον βασιλιά Έθελρεντ, τον πρώτο σύζυγο της γυναίκας του (Έμμα της Νορμανδίας). Οι μοναχοί δεν πρόλαβαν καλά-καλά να εγκατασταθούν εκεί και το 1052 ο κόμης Γκόντγουιν του Έσσεξ τους εκδίωξε και το κατάσχεσε για τον εαυτό του. Ο δε γιος του Χάρολντ Β΄, όταν τον διαδέχθηκε, αποφάσισε επίσης να το κρατήσει αντί να το επιστρέψει στους μοναχούς. Αυτό είχε τη βάση μιας εμπορικής λογικής, αλλά και στρατηγικής, διότι ο Χάρολντ Β΄ δεν ήθελε να υπάρχει εκεί μια νορμανδική βάση μετά από μια πιθανή εισβολή στο λιμάνι. Ο Γουλιέλμος του απάντησε με μια απειλή, που του την έστειλε γραμμένη πάνω σε ένα μαχαίρι, πριν ξεκινήσει από την Αγγλία για να το κατακτήσει και να το επιστρέψει πίσω στους μοναχούς.^[6]

Για τον λόγο αυτό το μοναστήρι του δώρισε ένα πλοίο και, μετά τη νίκη του το 1066 στη μάχη του Χάστινγκς, κράτησε την υπόσχεσή του και επέστρεψε στο μοναστήρι το Στέυνινγκ, το οποίο παρέμεινε στην δικαιοδοσία του μοναστηριού μέχρι τον 15ο αιώνα. Ο καταστατικός χάρτης απάλλαξε τους επιχορηγούμενους από την κάθε υποταγή και τις όποιες υπηρεσίες προς τους βαρόνους, πρίγκιπες και λοιπούς, και τους έδωσε το ελεύθερο στο να διατηρούν τα έθιμά τους, να διοικούν και να δικάζουν όλα τα θέματα που προκύπτουν στα εδάφη τους. Επίσης απείλησε, όποιον θα προσπαθούσε να παραβιάσει τις ελευθερίες αυτές, με ένα πρόστιμο των 100 λιρών σε χρυσό.^[7]

Μεταφέρθηκαν στο μητρικό μοναστήρι στο Φεκάν τα λείψανα του τοπικού αγίου του Στέυνινγκ και παραχωρήθηκε ο ελεονόμος του μοναστηριού στη διάθεση του Γουλιέλμου, ο οποίος (σε αντάλλαγμα για τη δωρεά του πλοίου που του είχε κάνει) τον διόρισε ως πρώτο επίσκοπο του Λίνκολν.

Συγγραφικό έργο

Οι γραφείς του Φεκάν δημιούργησαν πολλά και εικονογραφημένα χειρόγραφα υπό το σήμα του οίκου του μοναστηριού:

Οίκος των Πλανταγενετών

Αρχιτεκτονική

Η γοτθικού ρυθμού εκκλησία της Αγίας Τριάδος του μοναστηριού του Φεκάν, κατασκευάστηκε μεταξύ 1175 και 1220 με μπεζ χρώματος πέτρες που πάρθηκαν από την περιοχή Καέν.

• 
  Εξωτερική άποψη μονής
• 
  Ο πύργος από τον βορά
• 
  Εσωτερική άποψη πύργου
• 
  Το Ιερό της Αγίας Τριάδος
• 
  Ο ναός της Αγίας Τριάδος
• 
  Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Δείτε επίσης

• Δουκάτο της Νορμανδίας
• Καρολίγγεια αναγέννηση

Παραπομπές

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Fécamp Abbey

1. «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
2. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
3. Georges Goyau (1912). «Archdiocese of Rouen». The Catholic Encyclopedia. 8. Robert Appleton Company. http://www.newadvent.org/cathen/13208b.htm.
4. Doyle, James William Edmund (1864). «Edward the Confessor». A Chronicle of England: B.C. 55 – A.D. 1485. Λονδίνο: Longman, Green, Longman, Roberts & Green. σελ. 92. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2013.
5. Doyle, James William Edmund (1864). «William I». A Chronicle of England: B.C. 55 – A.D. 1485. Λονδίνο: Longman, Green, Longman, Roberts & Green. σελ. 101. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2013.
6. «Steyning: The Confessor's Gift and the Conqueror's Oath». Μουσείο του Στέυνινγκ. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2013. Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια)
7. Davis, H. W. C. (1913). Regesta Regum Anglo-Normannorum 1066-1154, Τόμος Α΄. Οξφόρδη. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)