Labeati

Labeati (Labeates) su bili ilirsko pleme koje je prvo živjelo oko granica današnjih država Albanije, Makedonije i Kosova. Sredinom IV stoljeća p. n. e. makedonski general Parmenion izvojevao je pobjedu nad Ilirima nakon koje su Labeati prešli u unutrašnjost teritorija današnje Crne Gore, sjeveroistočno od jezera starovjekovnog naziva Lacus Labeatis (danas Skadarsko jezero). Najbolje utvrđeni grad ovog plemena bio je Scodra (Skadar), na obali pomenutog jezera. Smatra se da je Skadar osnovan oko IV stoljeća p. n. e. a za vrijeme vladavine ilirskog kralja Gencija, Skadar je bio prijestonica Ilirskog kraljevstva.

Karta koja približno pokazuje razmještaj ilirskih plemena u Iliriji

Grad pominje i antički rimski historičar Livije u Trećem ilirskom ratu (168. godine prije nove ere). Isti rimski pisac kao drugi grad Labeata pominje Medion, (Meteon Labeatidis terreae, današnji Medun, kod Podgorice, glavnog grada Crne Gore). Ovo pleme je postojalo i u vremenu poslije rimskog osvajanja, obzirom na to da je navedeno u popisu imena plemena Neronskoga konventa.

Labeati su uspjeli odoljeti i Otomanskom carstvu. Nasljednici ovog plemena i danas žive u albanskim regijama Mirdita i Malesia e Madhe.