Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Granulociti su kategorija bijelih krvnih zrnaca u urođenom imunskom sistemu. koje karakterizira prisustvo specifičnih granula u citoplazmi.[1] Nazivaju se i polimorfojedarni leukociti (PMN, PM ili PMNL) zbog različitog oblika jedra, koji je obično režanjevito u tri segmenta. To ih razlikuje od monojedarnih agranulocita. Izraz polimorfonuklearni leukociti često se posebno odnosi na "neutrofilne granulocite",[2] najzastupljenije od granulocita; ostali tipovi (eozinofilni, bazofilni i mastociti imaju manji broj režnjeva. Granulociti se proizvode putem granulopoeze u koštanoj srži.
Granulociti | |
---|---|
Detalji | |
Sistem | Imunski sistem |
Identifikatori | |
Starogrčki | |
MeSH | D006098 |
FMA | 62854 |
Anatomska terminologija |
Postoje četiri tipa granulocita (puni naziv polimorfonuklearni granulociti):[3]
Osim mastocita, njihova imena su izvedena iz obilježavajućih obojenja; naprimjer, najrasprostranjeniji granulocit je neutrofilni granulocit, koji ima neutralno obojene citoplazmatskih granula.
Neutrofili se obično nalaze u krvotoku i najrasprostranjeniji su tip fagocita, čineći 60% do 65% ukupnih bijelih krvnih zrnaca u cirkulaciji,[4] i sastoje se od dvije podskupine: neutrofilnih ubica i neutrofilnih kagera. Jedan litar ljudske krvi sadrži oko pet milijardi (5x109) neutrofila,[5] koji su promjera oko 12–15 mikrometara.[6] Nakon što neutrofili prime odgovarajuće signale, treba im oko trideset minuta da napuste krv i dođu do mjesta infekcije.[7] Neutrofili se ne vraćaju u krv; pretvaraju se u gnojne ćelije i umiru.[7] Zreli neutrofili su manji od monocita i imaju segmentirani jedra sa nekoliko odjeljaka (dva do pet segmenata); svaki odjeljak je povezan hromatinski nitima. Neutrofili obično ne izlaze iz koštane srži do zrelosti, ali tokom infekcije oslobađaju se prekursori neutrofila zvani mijelociti i promijelociti.[8]
Neutrofili imaju tri strategije za direktan napad na mikroorganizme: fagocitoza (gutanje), oslobađanje topivih antimikrobnih sredstava (uključujući proteinske granule) i stvaranje neutrofilnih vanćelijskih zamki (NET)).[9] Neutrofili su prirodni namjenski fagociti:[10] oni su žestoki brzojedi i brzo gutaju uljeze presvučene antitelima i komplementima, kao i oštećenim ćelijama ili ćelijskim ostacima. Unutarćelijske granule ljudskog neutrofila odavno su prepoznate po svojim svojstvima uništavanja proteina i baktericidnim svojstvima.[11] Neutrofili mogu lučiti proizvode koji stimuliraju monocite i makrofaga; ove sekrecije povećavaju fagocitozu i stvaranje reaktivnih spojeva kisika koji su uključeni u unutarćelijsko ubijanje.[12]
Neutrofili imaju dva tipa granula; primarne (azurofilne) granule (nalaze se u mladim ćelijama) i sekundarne (specifične) granule (koje se nalaze u zrelijim ćelijama). Primarne granule sadrže kationske proteine i defenzin koji se koriste za ubijanje bakterija, proteolitskim enzimima i katepsinom-G za razgradnju (bakterijskih) proteina, lizozimom za razgradnju bakterijskih ćelijskih zidova i mijeloperoksidazama (koriste se za stvaranje otrovnih supstanci koje ubijaju bakterije).[13] Pored toga, sekreti iz primarnih granula neutrofila stimuliraju fagocitozu IgG-om presvučenih antitijela bakterija.[14] Sekundarne granule sadrže spojeve koji su uključeni u stvaranje toksičnih spojeva kisika, lizozima i laktoferina (koji se koriste za uzimanje esencijalnog gvožđa iz bakterija).[13] Neutrofilne vanćelijske zamke (NET-ovi) sastoje se od mreže vlakana koja se sastoje od hromatina i serin-proteaza, a koja vanćelijski hvataju i ubijaju mikrobe. Hvatanje bakterija posebno je važna uloga NET-ova u sepsi, gdje NET-ovi nastaju u krvnim sudovima.[15]
Eozinofili takođe imaju jedra u obliku bubrežnih režnjeva (dva do četiri). Broj granula u eozinofilu može varirati jer imaju tendenciju da degranuliraju dok su u krvotoku.[16] Eozinofili imaju presudnu ulogu u ubijanju parazita (npr. utrobnih nematoda), jer njihove granule sadrže jedinstveni, toksični osnovni protein i kationinski protein (npr. katepsinske [13]);[17] receptore koji se vežu za IgE i koriste se za pomoć u ovj aktivnosti.[18] Te ćelije također imaju ograničenu sposobnost da učestvuju u fagocitozi,[19] oni su namjenske ćelije koje prezentiraju antigen, reguliraju druge funkcije imunskih ćelija (npr. funkcije CD4 + T-ćelija, dendritzskih ćelija, B-ćelija, mastocita, neutrofila i bazofila),[20] uključene su u destrukciju tumorskih ćelija,[16] i promoviraju obnavljanje oštećenog tkiva.[21] A polypeptide called interleukin-5 interacts with eosinophils and causes them to grow and differentiate; this polypeptide is produced by basophils and by T-helper 2 cells (TH2).[17]
Bazofili su jedan od najmanje zastupljenih tipova ćelija u koštanoj srži i krvi (javljaju se u manje od dva posto svih ćelija). Poput neutrofila i eozinofila, imaju režnjeve jedra; međutim, oni imaju samo dva režnja, a hromatinski filamenti koji ih povezuju nisu baš vidljivi. Bazofili imaju receptore koji se mogu vezati za IgE, IgG, komplement i histamin. Citoplazma bazofila sadrži različitu količinu granula; ove granule su obično dovoljno brojne da djelimično sakriju jedro. Sadržaj bazofila obiluje histaminom, heparinom, hondroitin-sulfatom, peroksidazama, faktorom koji aktivira trombocite i drugim supstancama .
Kada se infekcija dogodi, zreli bazofili će se osloboditi iz koštane srži i putovati do mjesta infekcije.[22] Kad se bazofili ozlijede, oslobodit će histamin, što doprinosi upalnom odgovoru koji pomaže u borbi protiv napadajućih organizama. Histamin uzrokuje širenje i povećanu propusnost kapilara blizu bazofila. Ozlijeđeni bazofili i drugi leukociti oslobodit će drugu supstancu zvanu prostaglandin koja doprinosi povećanom protoku krvi na mjestu infekcije. Oba ova mehanizma omogućavaju dostavu elemenata za zgrušavanje krvi u zaraženo područje (ovo započinje proces oporavka i blokira putovanje mikroba u druge dijelove tijela). Povećana propusnost upaljenog tkiva takođe omogućava veću migraciju fagocita na mesto infekcije, tako da mogu pojesti mikrobe.[19]
Mastociti su tip granulocita koji su prisutni u tkivima;[3] posreduju u odbrani domaćina od patogena (npr. parazita) i alergijskih reakcija , posebno anafilaksija.[3] Mastociti su također uključeni u posredovanje upala i autoimunosti, kao i posredovanje i regulaciju odgovora neuroimunskog sistema.[3][23][24]
Granulociti su izvedeni iz matičnih ćelija koje su u koštanoj srži. Diferencijacija ovih matičnih ćelija od pluripotentnih hematopoetskih matičnih ćelija u granulocite naziva se granulopoeza. U ovom procesu diferencijacije postoji više intermedijarnih tipova ćelija, uključujući mijeloblaste i promijelocite.
Primjeri toksičnih materijala koji se proizvode ili oslobađaju degranulacijama granulocita prilikom gutanja mikroorganizama su:
Granulocitopenija je abnormalno niska koncentracija granulocita u krvi. Ovo stanje smanjuje otpornost tijela na mnoge infekcije. Usko povezani pojmovi uključuju agranulocitozu (etimološki, "uopće nema granulocita"; klinički, nivoi granulocita manji od 5% od normalnih) i neutropeniju (nedostatak neutrofilnih granulocita. Granulociti u cirkulaciji žive samo jedan do dva dana (četiri dana u slezeni ili drugom tkivu), pa bi transfuzija granulocita kao terapijska strategija donijela vrlo kratkotrajnu korist. Pored toga, s takvim postupkom povezano je mnogo komplikacija.
Obično postoji hemotaksijski defekt granulocita u osoba koje pate od dijabetes melitus tip 1.
Istraživanje sugerira da je davanje transfuzija granulocita za sprečavanje infekcija smanjilo broj ljudi koji su imali bakterijsku ili gljivičnu infekciju u krvi.[25] Daljnja istraživanja pokazuju da sudionici koji primaju terapijske transfuzije granulocita ne pokazuju razliku u kliničkom preokretu istovremene infekcije.[26]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.