From Wikipedia, the free encyclopedia
Gibraltar je autonomna prekomorska teritorija Ujedinjenog Kraljevstva. Nalazi se na krajnjem jugu Pirinejskog poluostrva i Evrope, na razmeđi Atlantskog okeana i Sredozemnog mora i leži na istoimenom moreuzu (Gibraltarski moreuz) koji odvaja Evropu i Afriku[1]. Ukupna površina Gibraltara iznosi 6,843 km2, a na sjeveru se graniči sa Španijom. Historijski je bio veoma važna vojna baza za Britance, a i danas se ovdje nalazi baza Kraljevske mornarice.
| Gibraltar Gibraltar |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
 Položaj Gibraltara
|
||||||
| Država |  Ujedinjeno Kraljevstvo |
|||||
| Glavni grad | Gibraltar |
|||||
| Službeni jezik | engleski Neslužbeno: španski |
|||||
| Upravni oblik | Prekomorska teritorija | |||||
• Guverner |
Ed Davis | |||||
| Zakonodavstvo | ||||||
| Površina | ||||||
• Ukupno |
6.8 km2 | |||||
| Stanovništvo | ||||||
• Ukupno |
29286 | |||||
| Pozivni broj | +350 | |||||
| Veb-sajt | www.gibraltar.gov.gi | |||||
Po istraživanjima iz 2008. godine, u kojima je mjerena stabilnost 235 država, teritorija i političkih entiteta u svijetu, Gibraltar je zauzeo 5. mjesto najstabilnijih teritorija svijeta, te je najbolje plasirana britanska teritorija. Mjerenja su bila zasnovana na pet osnovnih pokazatelja: politička, socijalna, ekonomska, vanjska i vojna sigurnost[2].
Suverenost Gibraltara je bila najznačajnije pitanje tenzija u odnosima Španije i Engleske. Španija je prepustila Gibraltar Britancima u skladu sa Sporazumom iz Utrechta 1713. godine, mada je i kasnije imala pretenzije na njega i tražila od Engleza da joj ga vrati[3]. Ogromna većina stanovnika Gibraltara se žestoko protivi povratku pod vlast Španije, kao i protiv prijedloga o podjeli suverenosti[4][5]. Britanska vlada je objavila da je spremna da poštuje volju građana Gibraltara[6]
Dana 17. novembra 2002. godine održan je referendum na kojem su se građani Gibraltara izjašnjavali o zadržavanju britanskog suvereniteta nad Gibraltarom. Rezultati referenduma su pokazali da je 99% građana za ostanak trenutnog stanja, dok je samo 1% bilo za podjelu suvereniteta između Španije i Ujedinjenog Kraljevstva.[7]
Riječ Gibraltar je španska izvedenica arapskog imena Džebel al-Tarik (arapski: جبل طارق), odnosno Tarikova planina[8]. Naziv je vezan za geološku formaciju, takozvanu Gibraltarsku stijenu (Rock of Gibraltar). Ona je nazvana po maurskom generalu u vrijeme arapske dinastije Emevija Tariku ibn Zijadu, koji je vodio arapsku invaziju na Pirinejsko poluostrvo 711. godine u ime halife Al-Valida I. Ranije se ona nazivala i Mons Calpe, kao jedan od antičkih Heraklovih stubova. Danas se ponekad Gibraltar kolokvijalno naziva Gib ili The Rock (stijena).
Postoje dokazi naseljenosti Gibraltara još iz davne prahistorije. Nađeni su i tragovi neandertalaca. Tokom pisane historije, prvi stanovnici su bili Feničani oko 950. p. n. e. Kasnije je Gibraltar bio poznat Grcima po nazivom Heraklovi stubovi, po legendi o stvaranju Gibraltarskog moreuza. Kartažani i Rimljani su također ovdje osnivali privremena naselja.
Nakon propasti Rimskog carstva, Gibraltar je kratko bio pod kontrolom Vandala. Kasnije je ovo područje bilo dio Vizigotskog kraljevstva Hispanije dok kraljevstvo nije propalo nakon arapskog osvajanja 711. godine.
30. aprila 711. godine, Emevijski general Tarik ibn Zijad, na čelu većinske berberske vojske, prešao je moreuz kod Ceute. Prvo je pokušao da se iskrca kod Algecirasa ali nije uspio. Kasnije se neopaženo iskrcao na južnu tačku Gibraltara. Međutim, prva četiri vijeka arapske vlasti nad ovim područjem nisu donijela mnogo napretka.
Sultan Abdul Mu'min je izgradio prvo stalno naselje na području Gibraltara 1150tih godina. Naredio je izgradnju utvrde na stijeni, čiji su ostaci i danas vidljivi kao Moorish Castle (Maurski dvorac). Kasnije je Gibraltar postao dio Kraljevine Granade do 1309. godine, kada ga kastiljanska vojska kratkotrajno okupira. Godine 1333., osvajaju ga Marinidi koji su izvršili invaziju na Kordobski halifat, ali ga 1374. godine predaju natrag Granadi. Napokon, pada pod kastiljsku vlast 1462. godine, završavajući tako 750 godina dugu maursku vlast.
Iako je osvajač Gibraltara, vojvoda Medina Sidonia dugo bio jedini vlastodržac u Gibraltaru, grad je prisvojio kastiljski kralj Henrik IV, koji ga je dodao među svoje posjede, dodajući među svoje titule i dodatak Kralj Gibraltara. Godine 1462., kralj dodaje ovoj teritoriji i razrušeni grad Algeciras, time praveći širi pojam teritorije. a to zaleđe je danas poznato kao Campo de Gibraltar[9].
Međutim, tokom političkih previranja za vrijeme vladavine Henrika IV, grad i općina Gibraltar su ponovno vraćeni pod vlast vojvode Medine Sidonije 1468. godine. On ga 1474. godine prodaje jevrejskim naseljenicima iz Cordobe i Seville, koje je predvodio Pedro de Herrera, u zamjenu za držanje svog vojnog garnizona u gradu naredne dvije godine. Grupa od 4350 jevreja se zatim naselila u grad. Međutim, oni se tu zadržavaju samo dvije godine[9], nakon čega ih Medina Sidonia istjerava i predaje Inkviziciji.
Gibraltar se ponovo vraća pod vlast španske Krune 1501. godine, koja je prethodno ujedinjena 1479. godine. Iste godine, 1501., u Toledu, Izabela Kastiljska izdaje kraljevsku povelju kojom se Gibraltaru dodjeljuje grb koji je i danas u upotrebi.
Pomorska bitka za Gibraltar se odigrala 25. aprila 1607 godine u sklopu Osamdesetogodišnjeg rata kada je holandska flota iznenadila i napala špansku flotu usidrenu u Gibraltarskom zalivu. Tokom četverosatne bitke, cijela španska flota je uništena.
Tokom rata za špansko naslijeđe, engleska i holandska vojska, kao saveznici cara Karla VI, koji je bio pretendent za špansku Krunu, su formirali zajedničku flotu te su napadali brojne gradove na južnim obalama Španije[10]. Dana 4. augusta 1704. godine nakon što je u 5 sati ujutro započela bombardovanje koje je trajalo četiri sata, flota pod komandom engleskog admirala Georgea Rookea i holandskog princa Georgea od Hessen-Darmstadta, koja se sastojala od 1800 holandskih i engleskih mornara, zauzela je grad Gibraltar u ime nadvojvode Charlesa. Uslovi predaje Španaca su omogućavali određenu zaštitu građana, međutim saveznički komandanti su ubrzo izgubili kontrolu, te su pijani mornari počeli pustošiti grad, ubijajući stanovnike, silujući žene i uništavajući većinu katoličkih crkvi[11][12][13]. Pustošenje je trajalo tri dana, nakon kojeg je većina stanovništva protjerana, pobjegla ili pobijena.
Udružena španska i francuska vojska nije uspjela ponovno vratiti grad po svoju kontrolu. Sporazumom iz Utrechta 1713. godine, kojim je i završen rat, Gibraltar je ostao pod suverenošću Britanije. U skladu sa članovima X i XI ovog sporazuma Španija je predala Gibraltar i ostrvo Minorca pod britansku vlast. Od tada, Velika Britanija u kontinuitetu ima suverenost nad Gibraltarom, pored brojnih pokušaja Španije da ga vrati pod svoju vlast.
Zbog vojnih prijetnji od strane Španije, britanska vojska je napravila brojne utvrde i zauzela okolno područje koje je poznato i kao britanska neutralna zona. Ovo je područje sjeverno od gradskih zidina, koje je stalno vojno i politički okupirano od strane Britanaca, osim tokom rata. Na ovom području su danas gibraltarski aerodrom, groblje, brojne kuće i zgrade i sportski centar, a Španija i danas ima pretenziju na ovu spornu teritoriju.
Tokom Američke revolucije, Španci, koji su ušli u sukob na strani Amerikanaca, a protiv Britanaca, podigli su blokadu Gibraltara kao dio neuspješne opsade koja je trajala više od tri godine, od 1779. do 1783. godine. Misleći da su Britanci isuviše zauzeti ratom u Sjevernoj Americi, Španci su se nadali da će napokon zauzeti Gibraltar. Na strani Španije nalazila se i Francuska i Holandija, koje su također vidjele svoju šansu za obračun protiv Britanaca. Gibraltar je branilo oko 5.380 vojnika i 5 brodova, pod komandom general majora George-a Eliot-a. Špansku vojsku je predvodio general Mendoza, a okupljala je 21 hiljadu vojnika i 19 brodova[14]. U februaru 1783. godine opsada je doživjela neuspjeh, a zaraćene strane su potpisale mir[15].
Kasnije je Gibraltar postao ključna baza za Kraljevsku mornaricu, što je bilo od posebnog značaja u vrijeme bitke kod Trafalgara. Njegova strateška važnost je porasla nakon otvaranja Sueckog kanala pošto se iz njega mogla kontrolirati pomorska veza između Ujedinjenog Kraljevstva i njegovih kolonija i dominiona istočno od Sueca, poput Indije i Australije.
Tokom Španskog građanskog rata, Gibraltar je bio poprište nekoliko incidenata. U maju 1937. godine, britanski brod HMS Hunter je udario u morsku minu u blizini grada Almeria, prilikom čega je poginulo i ranjeno nekoliko britanskih mornara, a brod je spašen i odvučen do gibraltarske luke. U junu 1937. godine, njemački bojni brod Deutschland je uplovio u Gibraltar sa brojnim mrtvim i ranjenim mornarima nakon što su ga bombardovali republikanski avioni u blizini Ibize. Tokom jednog incidenta kada je nepoznata podmornica, vjerovatno italijanska, potopila malehni transportni brod SS Endymion poginulo je nekoliko mornara[16].
Tokom Drugog svjetskog rata, Britanci su evakuirali žene i djecu iz Gibraltara, a grad pretvorili u utvrdu. Civilnu stazu za utrke su pretvorili u aerodrom. Špansko odbijanje da omogući Wehrmachtu da preko španske teritorije osvoji Gibraltar u okviru operacije kodnog imena Felix, izazvalo je negodovanje i bijes Njemačke. Hitler šalje admirala Wilhelma Canarisa na pregovore sa Francom, međutim Canaris, koji je tajno bio protivnik nacizma i Hitlera, nagovara Franca da zadrži neutralnost i odbije saradnju sa Silama osovine[17]. Kasnije Franco traži gotovo nemoguće uslove za svoju pomoć Nijemcima, te postavlja barikade na svim putevima prema Pirinejima[18].
Tokom 50tih godina 20. vijeka, Španija pod diktaturom generala Franca, ponovo pokreće svoje zahtjeve za vraćanjem španskog suvereniteta nad Gibraltarom, dijelom potaknuta posjetom kraljice Elizabete II Gibraltaru 1954. godine povodom 250. godišnjice Britanskog osvajanja utvrde. Sljedećih 30 godina, Španija ograničava kretanje preko gibraltarske granice, u skladu sa jednim od članova Sporazuma. Prvi referendum o suverenosti Gibraltara održan je 10. septembra 1967. godine u kojem su glasači odlučivali da li žele da se priključe Španiji (koja je tada bila pod Francovom diktaturom) ili da ostanu pod britanskim suverenitetom s određenom autonomijom. Rezultati su pokazali da je ogromna većina za ostanak pod britanskom vlašću (12138 glasova) dok je samo 44 građana bilo za špansku suverenost. Ovaj referendum je doveo do proglašenja Ustava Gibraltara u maju 1969. godine kojim je on dobio određeni vid autonomije, što je španska vlada odlučno odbila prihvatiti. Kao odgovor, u junu iste godine Španija potpuno zatvara granicu i brojne komunikacijske linije[19].
U 1981. godini objavljeno je da će britanski prijestolonasljednički bračni par princ Charles i Diana Spencer započeti svoj medeni mjesec upravo iz Gibraltara. Španska vlada je kao odgovor na tu provokaciju objavila da kralj Juan Carlos I i kraljica iz protesta odbijaju njihov poziv na svečanost[20].
Granica sa Španijom je ponovo djelimično otvorena 1982. godine, te napokon potpuno otvorena 1985. godine prije ulaska Španije u Evropsku uniju. Zajednički razgovori o budućnosti Gibraltara između Španije i Velike Britanije nastavljeni su 1980tih godina u skladu sa briselskim sporazumom. U julu 2002 britanski ministar vanjskih poslova Jack Straw je objavio prijedloge za zajedničku vlast Španije i Britanije nad Gibraltarom. Drugi referendum o suverenosti Gibraltara je organiziran u novembru 2002, a kojim su građani odbili bilo kakvu ideju o zajedničkoj vlasti, sa 17.900 (98,97%) glasova naprema 187 glasova (1,03%) za zajedničku vlast. Britanska vlada je kasnije objavila, u skladu s preambulom Ustava Gibraltara:
| “ | Velika Britanija neće nikad ući u dogovore kojima bi narod Gibraltara morao ustupiti svoj suverentet drugoj državi protiv svoje slobodno i demokratski izražene želje. | ” |
Preambula novog gibraltarskog Ustava[21] | ||
La Cuestión de Gibraltar (španski:"Pitanje Gibraltara"), kako je taj problem nazvan u Španiji, i dalje nastavlja uticati na odnose Velike Britanije i Španije. U septembru 2006, predstavnici UK, Španije i Gibraltara su zaključili pregovore u Córdobi (Španija) okvirnim sporazumom o nizu pitanja koji utiču na Gibraltar i Campo de Gibraltar, a kojim se uklanjaju neka ograničenja koja je nametnula Španija[22]. Tim sporazumom je riješen veliki broj dugogodišnjih problema; poboljšan je saobraćaj na granici, riješeno je korištenje aerodroma[23], Španija je priznala pozivni telefonski broj +350 te je riješen dugotrajni spor priznavanja penzija bivšim španskim radnicima u Gibraltaru koji su izgubili svoja radna mjesta kada je Španija zatvorila granicu 1969. godine[24].
Proces trilateralnih pregovora je u toku, a britanska vlada je objavila svoju politiku da neće ući u pregovore o suverenosti Gibraltara sa Španijom bez suglasnosti vlade i stanovnika Gibraltara[25]. U decembru 2008. godine Gibraltar je dobio spor na nivou EU u vezi regionalne selektivnosti za novi poreski sistem[26]. Tokom maja 2009. godine povećava se broj upada španskih brodova u teritorijalne vode Gibraltara što dovodi do intervencije policije i diplomatskih protesta od strane britanske vlade[27][28]. U julu 2009. godine Miguel Angel Moratinos je postao prvi španski ministar vanjskih poslova koji je posjetio Gibraltar u sklopu sastanaka trilateralnog foruma[29].
Gibraltar je prekomorska teritorija Velike Britanije, čiji je vrhovni šef države kralj Charles III, a koga zastupa guverner Gibraltara. Velika Britanija zadržava odgovornost za odbranu i vanjske odnose. Guverner nije uključen u svakodnevnu upravu u Gibraltaru, a njegova uloga je uglavnom ceremonijalne prirode kao predstavnik šefa države. Guverner službeno nakon izbora imenuje premijera i ministre u vladi.
Vlada Gibraltara je izabrana na mandat od četiri godine. Glavna osoba u Vladi je premijer, a trenutno tu dužnost obavlja Fabian Picardo. Vlada se sastoji od deset izabranih članova.
Jednodomni parlament se trenutno sastoji od sedamnaest izabranih članova. Glasnogovornik parlamenta se imenuje putem rezolucije. Tri političke stranke su trenutno zastupljene u parlamentu: vladajuća Socijaldemokrati Gibraltara (GSD), te dvije opozicione stranke Socijalistička radnička stranka Gibraltara (GSLP) i Liberalna stranka Gibraltara, koje su ušle u izbornu koaliciju i predstavljaju jednu parlamentarnu grupu. Na izborima 2007. godine učestvovale su GDS, savez GSPL i liberala, PDP i dva nezavisna kandidata. Dvije stranke koje su prijavile kandidate na izborima 2003. gpdine nisu učestvovale na izborima 2006.: reformska stranka te laburistička stranka koja se spojila sa GSD-om 2005. godine. Nova stranka, PDP (Napredna demokratska stranka) je osnovana 2006. godine, a na izborima 2007. godine nijedan njen kandidat nije izabran.
Gibraltar je dio Evropske unije, nakon što je Velika Britanija potpisala Ugovor o pristupanju Uniji (1973), sa izuzetkom određenih aspekata poput carinske unije i zajedničke poljoprivredne politike. Nakon desetogodišnjih nastojanja da ostvare pravo glasa na evropskim izborima[30], od 2004. godine stanovnici Gibraltara učestvuju na izborima za Evropski parlament kao dio izborne jedinice Jugozapadna Engleska[31].
Teritorija pokriva površinu od 6,843 km2. Sa Španijom dijeli 1200 m dugu granicu. Na španskoj strani granice se nalazi grad La Línea de la Concepción, općina u provinciji Cádiz. Dio provincije Cádiz pored Gibraltara se naziva Campo de Gibraltar, doslovno Gibraltarsko selo. Morsko razgraničenje Gibraltara sa Španijom iznosi oko 12 km. Postoje dvije obale Gibraltara (pošto je on poluostrvo): istočna strana, na kojoj se nalaze naselja Sandy Bay i Catalan Bay, te zapadna strana gdje živi većina stanovništva.
Sa zanemarivim prirodnim resursima i malobrojnim izvorima pitke vode, koji su ograničeni na sjever poluostrva, sve donedavno Gibraltar je koristio ogromne kamene i betonske vodene rezervoare za skladištenje pitke vode. Svježa voda iz prirodnih izvora je zamijenjena sa dvije fabrike za desalinizaciju morske vode[32].
Gibraltar je jedna od najgušće naseljenih teritorija na svijetu, sa otprilike 4290 stanovnika/km2. Rastući zahtjevi za prostorom sve češće se rješavaju isušivanjem mora; isušena površina zemlje trenutno sačinjava oko desetine ukupne površine teritorije.
Sama stijena je izgrađena pretežno od krečnjaka, a visoka je 426 metara. Sadrži brojne tunele kroz koje vode putevi, međutim većina njih je zatvorena za javni saobraćaj a kontrolira ih vojska.
U Gibralataru raste preko 500 različitih biljnih vrsta. Jedna od njih, Iberis gibraltarica, je endemska za ovo područje, gdje, osim u Gibraltaru, ne raste nigdje u Evropi u divljini. Ona je simbol prirodnog rezervata Gornje stijene. Između brojnog drveća, najčešće je drveće maslina i bora.
Međutim, Gibraltar je mnogo poznatiji po svojih oko 230 gibraltarskih macaquesa (Macaca sylvanus), vrste majmuna koji se smatraju jedinim majmunima koji žive u divljini na području Evrope[33]. Oni ponekad posjećuju i urbano područje. Nedavne genetske studije i historijski dokumenti potvrđuju njihovo prisustvo u ovom području i prije britanskog osvajanja. Postoji jedna legenda vezana za ove primate, koja kaže da ako nestane majmuna sa gibraltarske stijene, nestat će i Britanaca iz Gibraltara. Ta legenda je dovela do toga da je britanski premijer Winston Churchill 1944. godine bio veoma zabrinut zbog značajnog smanjenja populacije majmuna, te je poslao poruku sekretaru kolonije zahtijevajući da hitno nešto uradi u svrhu njihove zaštite[34].
Od ostalih sisara mogu se naći zečevi, lisice i šišmiši. Na obalama Gibraltarskog zaliva često se mogu vidjeti delfini i kitovi. Gibraltar je jedna od glavnih ruta kojom se ptice selice kreću put juga, a samo ovdje se može naći endemska vrsta fazana Alectoris barbara.
Klima Gibraltara je tipična sredozemna klima sa mnogim karakteristikama suptropske. Zime su veoma blage, a ljeta vrela. Vjetrovi pušu uglavnom iz dva pravca: sa istoka; poznat i kao levant, koji puše iz Sahare a donosi vlažni i topli morski vazduh. Pored njega, vjetar sa zapada koji se naziva poniente, donosi svježiji i hladniji morski vazduh. Teren na Gibraltaru se sastoji od 430 metara visoke stijene[35], dok se oko nje nalazi uski priobalni pojas. Kiša pada uglavnom zimi, dok su ljeta relativno sušna.
Prosječna godišnja temperatura iznosi 18 °C: i to 21 °C tokom dana i 15 °C noću. Najhladniji mjesec je januar, kada se temperature kreću između 10 i 17 °C danju i 5 do 12 °C noću. Najtopliji je august kada se dnevne temperature kreću od 25 do 31 °C, dok noćna temperatura ponekad ne pada ispod 20 °C. Prosječan broj dana u godini sa temperaturom iznad 21 °C je 181, dok prosječno ima 5 do 6 dana sa temperaturama iznad 32 °C (2 u julu i 3 dana u augustu). Prosječna jutarnja vlažnost vazduha je 82% dok je prosjek navečer 64%[36]. Broj sunčanih sati godišnje iznosi 2778 sati, između 150 sati u novembru i 341 sat u julu[37].
Gibraltar nema administrativne jedinice. Međutim, podjeljen je na sedam glavnih stambenih područja, koja su dalje podijeljena na numerisana područja u statističke svrhe[38].
Glavna stambena područja (Major Residential Areas) su prikazana u tabeli, sa podacima o stanovništvu po popisu iz 2001. godine[39]:
| Stambeno područje | Stanovnika | % od ukupnog | |
| 1. | East Side | 429 | 1,56% |
| 2. | North District | 4.116 | 14,97% |
| 3. | Reclamation Areas | 9.599 | 34,91% |
| 4. | Sandpits Area | 2.207 | 8,03% |
| 5. | South District | 4.257 | 15,48% |
| 6. | Town Area | 3.588 | 13,05% |
| 7. | Upper Town | 2.805 | 10,20% |
| ostatak | 494 | 1,79% | |
| Gibraltar | 27.495 | 100% |
Privredom Gibraltara najviše je dominirala vojna industrija, naročito vojno brodogradilište. Međutim, ovaj sektor se u posljednjih desetak godina 20. vijeka značajno smanjio, te danas učestvuje u ukupnoj privredi sa samo 7%. Međutim, osamdestih godina 20. vijeka udio vojne industrije u ukupnoj ekonomiji je bio preko 60%. Danas u privredi Gibraltara dominiraju uslužne djelatnosti, najvećim dijelom turizam i finansijski sektor.
U posljednje vrijeme mnoge kladionice i priređivači igara na sreću su se preselili na Gibraltar iz razloga što tamo imaju povoljne poslovne uslove i povoljne stope poreza na dobit. Međutim, ove koristi od povoljnih poreza za nerezidente bi se trebale ukinuti od 2010. godine[40]. Turizam je također značajan dio privrede. Gibraltar je popularna destinacija za krstarenje luksuznih brodova i privlači dnevne posjetioce iz Španije. Stijena je omiljena turistička atrakcija, naročito među britanskim turistima i stanovnicima južne Španije. Pored toga, omiljeno je mjesto za kupovinu, a sva dobra i usluge su oslobođene od poreza na dodatu vrijednost. Mnogi britanski trgovački lanci imaju svoje podružnice u Gibraltaru, uključujući Marks & Spencer, British Home Stores, Topshop, Miss Selfridge, Dorothy Perkins, Evans, Adams Childrenswear, Mothercare, Early Learning Centre, Monsoon Stores Ltd, Next, Peacocks i Morrisons. Pored britanskih postoje i podružnice međunarodnih trgovačkih lanaca kao što su Tommy Hilfiger i Sunglass Hut International, kao i španske modne kompanije Mango.
Prema podacima CIA, glavna izvozna tržišta za gibraltarske proizvode i usluge u toku 2006. godine su bili Velika Britanija 30,8%, Španija, 22,7%, Njemačka 13,7%, Turkmenistan 10,4%, Švicarska 8,3% i Italija 6,7%, dok se roba najviše uvozila iz Španije 23,4%, Rusije 12,3%, Italije 12%, UK 9%, Francuske 8,9%, Holandije 6,8% i SAD 4,7%[41]. Prema podacima gibraltarske vlade, u toku 2004/2005 godine privreda je porasla za 7%, a 2012. rast je iznosio 7,8%[42] tako da je BDP dostigao 599.180.000 funti. Po statističkim podacima iz 2006. godine, inflacija je bila na nivou od 2,6%. Nezaposlenost je oko 2,5%[42].
Postoje dugoročni planovi prema kojima bi se izgradili novi hoteli i marina na istočnoj strani Stijene. Procjenjuje se da bi projekat koštao oko 2 milijarde eura, a završetak gradnje je planiran za 2014. godinu. Projekat nazvan Sovereign Bay (Zaliv suverenosti) bi uključivao brojne hotele i kockarnice smještenih na preko 300 hiljada m2 prostora[43].
Prema odredbama Zakon o valuti iz 1934. godine, vlada Gibraltara izdaje novčanice i kovanice gibraltarske funte koje su zakonsko sredstvo plaćanja u Gibraltaru, zajedno sa britanskom funtom[44][45]. Gibraltarske funte su vezane za britansku funtu putem currency boarda (valutnog odbora)[45][46][47]. Na većini prodajnih mjesta moguće je plaćanje i eurima, osim u poštama i telefonskim govornicama[48].
.png)
Broj stanovnika Gibraltara 2008. godine je bio 29.286 (približno)[49].
Jedna od osnovnih karakteristika stanovništva Gibraltara je raznolikost njegovih etničkih grupa. Demografija Gibraltara oslikava fuziju mnogobrojnih rasa i kultura velikog broja Evropljana i neevropskih imigranata koji su dolazili na Stijenu preko tristo godina. Oni su potomci useljenika koji su došli u potrazi za poslom nakon što je većina Španaca napustila Gibraltar 1704. godine.
Glavne etničke grupe, sudeći po porijeklu imena sa biračkog spiska, oko 27% su Britanci, 24% Španci, 19% Italijani, 11% Portugalci, 8% Maltežani i 3% Jevreji. Postoji velika raznolikost drugih grupa poput Marokanaca, Indijaca, Francuza, Austrijanaca, Kineza, Japanaca, Poljaka i Danaca[50].
Prema podacima sa popisa stanovništva iz 2001. godine, nacionalna struktura je bila:
| Nacionalnost | Broj | Procenat |
|---|---|---|
| Gibraltarci | 22.882 | 83,2 |
| Ostali Britanci | 2.627 | 9,6 |
| Marokanci | 961 | 3,5 |
| Španci | 326 | 1,2 |
| Ostali iz EU | 275 | 1,0 |
| Ostali | 424 | 1,5 |
Po gustoći stanovništva, Gibraltar drži peto mjesto u svijetu. Čak 4.558,8 stanovnika živi prosječno po jednom km2[51]. Očekivana dugovječnost stanovnika je dosta visoka, slično kao i u drugim zemljama u Sredozemlju i drugim britanskim prekomorskim teritorijama: 80,19 godina[52]. Plodnost žena iznosi oko 1,65 poroda. Ovaj pokazatelj je nešto veći nego kod drugih evropskih zemalja, ali bilježi značajni pad u toku posljednjih 10 godina, za više od 20%[53]
Drugi pokazatelji su slični onima u susjednim zemljama:
Glavna religija na Gibraltaru je kršćanstvo. Većina stanovništva od oko 78% su pripadnici rimokatoličanstva. Katedrala Svete Marije Krunisane (Saint Mary the Crowned) je napravljena u 16. vijeku i najstarija je katolička crkva na ovom području. Od ostalih kršćana, 7% su pripadnici Crkve Engleske, koji posjećuju katedralu Svetog trojstva (Cathedral of the Holy Trinity), te pripadnici drugih crkava poput metodističke crkve[54], Crkve Škotske, brojnih pentakostalnih Crkvi i drugih. Postoji i zajednica Jehovinih svjedoka te Crkva Isusa Krista svetaca posljednjih dana.
Druga religija po brojnosti je Islam sa 4% od ukupnog stanovništva[49]. Ovdje žive i hindusi, pripadnici Baha'i religije i jevreji[55].
Pošto je Gibraltar britanska prekomorska teritorija, jedini zvanični jezik je engleski jezik, koji se koristi u administraciji i školama. Većina stanovnika također priča i španski jezik, zbog blizine Španije. Međutim, zbog velike raznolikosti etničkih grupa koje žive na Stijeni, često se može čuti i arapski jezik koji koristi marokanska zajednica, te hindu i sindi, hebrejski, malteški i drugi. Stanovnici Gibraltara često međusobno razgovaraju na llanito narječju[56], što je ustvari andaluzijski španski jezik koji je unikatan i svojstven samo Gibraltaru. Sastoji se iz ekletičke mješavine andaluzijskog španskog i britanskog engleskog, kao i brojnih izraza iz malteškog, portugalsko, italijanskog i hebrejskog. Gibraltarci sami sebe često nazivaju Llanitos.
Kultura Gibraltara reflektira različitost porijekla stanovništva. Pored snažnog uticaja Andaluzije i Britanije, etničko porijeklo većine Gibraltaraca nije britansko i andaluzijsko. Britanski uticaj je i dalje ostao veoma snažan, engleski jezik je jezik vlade, privrede, obrazovanja i medija. Mnogi učenici odlaze pohađati univerzitete u UK. Pacijenti kojima je neophodno medicinsko liječenje koje se ne može dobiti u Gibraltaru, šalju se ili u Englesku, ili odnedavno i u Španiju.
Postoji veoma malo pisanih dijela koja su napisali rođeni Gibraltarci. Međutim, ta djela su veoma cijenjena i zanimljiva. Jedna od prvih je novela iz 1929. godine Barbarita koji je napisao Héctor Licudi na španskom jeziku. To je uglavnom autobiografsko pustolovno djelo mladog Gibraltarca. Tokom 40tih i 50tih godina 20. vijeka Leopoldo Sanguinetti, Albert Joseph Patron i Alberto Pizzarello. su objavili nekoliko značajnih poetskih djela. Šesdesete godine 20. vijeka su obilježila pozorišna djela Elio Cruza, naročito La Lola se va pá Londre i Connie con cama camera en el comedor koja su neprestano svojatali Španci. Pored navedenih, moderni književnici iz ovog područja su Mario Arroyo (Profiles), Mary Chiappe (Cabbages and Kings) i M. G. Sanchez (Rock Black 0-10: A Gibraltar fiction).
Obrazovni sistem u Gibraltaru se u osnovi slaže sa obrazovnim sistem u Engleskoj. Škole u Gibraltaru slijede sistem ključnih faza što podrazumijeva i proučavanje grupe nacionalnih predmeta, kao i u Engleskoj, Velsu i Sjevernoj Irskoj. Ukupno u Gibraltaru ima 15 državnih škola, jedna škola britanskog Ministarstva odbrane, jedna privatna škola i jedan koledž (College of Further Education[57]). Pošto u Gibraltaru nema visokoškolskih ustanova, svi gibraltarski studenti moraju studirati u drugim zemljama, kao i oni koji žele završiti određene akademske kurseve[58]. Vlada upravlja sistemom stipendija i grantova te time potpomaže studiranje svojih studenata u Ujedinjenom Kraljevstvu. Po podacima iz 2008. godine, ukupno 224 studenta iz Gibraltara su studirala na univerzitetima širom UK[49].
Svi stanovnici su uključeni u besplatni zdravstveni sistem u Gibraltaru putem javnih klinika i bolnica te centara primarne zdravstvene zaštite. Svi ostali britanski građani imaju pravo na besplatan zdravstveni tretman u Gibraltaru uz predočenje valjanog britanskog pasoša u periodu od 30 dana. Ostali državljani zemalja EU se jednako tretiraju uz posjedovanje valjane Evropske kartice za zdravstveno osiguranje. Pored toga, stomatološki pregledi i propisani lijekovi su besplatni za studente iz Gibraltara i penzionere[59].
U Gibraltaru, glavni oblik transporta je automobil. Također, dosta omiljeni su i motocikli, a organizovane su i odlične autobusne usluge. Međutim, za razliku od ostalih britanskih teritorija, vozi se desnom stranom, pošto ima kopnenu granicu sa Španijom. Postoji mreža žičara koje voze od obale do vrha Stijene, sa jednom međustanicom. U toku 2009. godine na njima su zamijenjene sve žice i kablovi.
Od 1969. godine, španski diktator Francisco Franco je zatvorio kopnenu granicu sa Gibraltarom i zabranio svaku morsku i avionsku vezu sa teritorijom. Tek 1982. godine, granica je ponovo otvorena. Kao rezultat dogovora iz Cordobe, 18. septembra 2006. godine između Gibraltara, Velike Britanije i Španije, španska vlada se obavezala da će smanjiti granične kontrole koje su otežavale kretanje stanovništva desetljećima, dok se UK složila da će isplatiti uvećane penzije za radnike koji su izgubili posao kada je Franco zatvorio granicu[24]. Ograničenja u telefonskom saobraćaju su uklonjena tokom 2007. godine, a ograničenja na aerodromu 16. decembra 2006. godine[23][60].
Sa Gibraltara lete redovne aviolinije prema Londonu i Manchesteru, dok su planirane linije prema Madridu i Maroku ukinute jer su se pokazale neisplative zbog slabe potražnje.
Filatelija na Gibraltaru počinje 1857. godine, kada su se za poštanski promet primjenjivale marke Velike Britanije sa utisnutim žigom G na markama. Prva poštanska marka Gibraltara izašla je 1. januara 1886. godine. Serija od sedam maraka prikazuje glavu britanske kraljice Viktorije. Radi se zapravo o seriji za otok Bermuda sa promijenjenim bojama i utisnutim žigom GIBRALTAR u gornjem dijelu marke. Nominalne vrijednosti su bile ½ penija (p), 1p, 2p, 2½p, 4p, 6p i 1 šiling (Sh). Žig je crne boje, a na marki od 2½p i plavocrne boje. Tiraž izdanja je od 168.000 za marku od ½ p, do 4.320 primjeraka za marku od 1 Sh. Marke su izdavane od 1886-89. godine u vrijednostima britanske funte, a od 1889-98 u španskim pezetama i centimosima. Nakon 1898. godine ponovo se uvodi britanska funta, u kojoj se marke i danas štampaju.
Godišnje izlazi dvadesetak poštanskih marki, a motivi su, osim članova britanske kraljevske porodice, ptice, leptirovi, brodovi, avioni i sl. Na svakoj marki Gibraltara je oznaka nominalne vrijednosti, ime, kao i silueta britanske kraljice. Gibraltarska pošta je samostalna, te ne pripada britanskoj pošti, mada su s vremena na vrijeme, grafička rješenja slična izdanjima britanske pošte.
Gibraltar je od 1. januara 1876. godine član Svjetskog poštanskog saveza.[61]
Najzastupljeniji sportovi na Gibraltaru su kriket, biciklizam, košarka, ragbi i nogomet.
Nogometna reprezentacija Gibraltara je postao punopravna članica UEFA-e 2013., ali još nije primljen u članstvo FIFA-e. Od decembra 2006. do kraja januara 2007. godine Gibraltar je bio privremeni član UEFA. Na Gibraltaru se od 1895. godine igra nogometno prvenstvo, a u sezoni 2009/10. u prvenstvu igra sedam timova.
Košarkaška reprezentacija Gibraltara je članica FIBA-e i takmiči se u trećoj diviziji Evropskog prvenstva u košarci. Na Evropskom prvenstvu 2008. godine - divizija C, održanom u Škotskoj, reprezentacija Gibraltara osvojila je šesto mjesto.
Reprezentacija Gibraltara u kriketu učestvuje na turnirima za Evropsko prvenstvo u kriketu od 1996. godine sa promjenljivim rezultatima. Najbolji rezultat je šesto mjesto na prvenstvu 1996. godine održanom u Kopenhagenu.
Sportisti Gibraltara učestvuju od 1956. godine na sportskim Igrama Commonwealtha, koje se održavaju svake četiri godine u nekoj od zemalja članica Commonwealtha. Do sada nisu osvojili ni jednu medalju u sportskim disciplinama.
Poznate i znamenite osobe rođene na Gibraltaru, između ostalih, su:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
