Adolf von Baeyer
From Wikipedia, the free encyclopedia
Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer (Berlin, 31. oktobar 1835. - Starnberg, 20. august 1917.), njemački hemičar.[1]
Adolf von Baeyer | |
|---|---|
.jpg) Adolf von Baeyer, njemački hemičar | |
| Rođenje | 31. oktobar 1835. Berlin, Njemačka |
| Smrt | 20. august 1917 (81 godina) Starnberg, Njemačka |
Dobitnik je Nobelove nagrade za hemiju 1905. godine.[2] Rođen je u Berlinu 31. oktobra 1835., gdje je studirao matematiku i fiziku. Prelazi u Heidelberg i studira hemiju kod Roberta Bunsena. Uglavnom je radio u laboratoriji Friedricha Kekuléa. Doktorirao je 1858. Bio je profesor u Strasbourgu 1871, a 1875. postaje profesor hemije na Univerzitetu u Münchenu.
Njegovi glavni uspjesi su sinteza i opis indiga, otkriće ftaleinskih boja i istraživanje poliacetilena, oksonijumskih soli i nitroznih mješavina. Prvi je predložio 1869. ispravnu formulu indola. Doprinos teorijskoj hemiji uključuje teoriju istezanja trostrukih veza i teoriju istezanja za karbonske prstenove. Tokom 1872. eksperimentirao je fenolima i formaldehidom. Nobelovu nagradu za hemiju je dobio zbog "priznanja za njegov doprinos napretku organske hemije i hemijske industrije kroz rad na organskim bojama i hidroaromatskim jedinjenjima".
Reference
Vanjski linkovi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.