Mliječna kiselina
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Mliječna kiselina - IUPAC ime 2-hidroksi propanska kiselina - je hemijski spoj čija je strukturna formula CH3-CH(OH)-COOH). Nastaje u nekoliko biohemijskih procesa. Prvi put ju je izolirao švedski hemičar Carl Wilhelm Scheele 1780. Po strukturi je karboksilna kiselina, koja, osim karboksilne grupe (-COOH), također sadrži i hidroksilnu grupu (-OH), na susjednom atomu ugljika karboksilne grupe. Zbog toga se mliječna kiselina svrstava i u grupu alfa hidroksilnih kiselina (AHA).[1] U rastvorima, mliječna kiselina može izgubiti proton karboksilne grupe, pri čemu ostaje laktatni ion CH3CH(OH)COO−.
| Mliječna kiselina | |
|---|---|
 = | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Mliječna kiselina |
| Druga imena | L-mliječna kiselina IUPAC-ime: 2-hidroksipropanska kiselina a |
| Molekularna formula | C3H6O3 |
| CAS registarski broj | 10326-41-7&rn=1 79-33-4 10326-41-7 |
| SMILES | CC(O)C(=O)O |
| InChI | 1S/C3H6O3/c1-2(4)3(5)6/h2,4H,1H3,(H,5,6)/t2-/m0/s1 |
| Osobine1 | |
| Molarna masa | 90,07948 |
| Tačka topljenja | L: 53 °C D: 53 °C D/L: 16,8 °C |
| Tačka ključanja | 122 |
| Rizičnost | |
| NFPA 704 |  0
0
0
|
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Rastvara se u vodi ili alkoholima pa se svrstava i u higroskopne supstance. Molekula mliječne kiseline je hiralna i može imati dva optička izomera (L i D oblik), pri čemu je biološki značajan oblik L.
U organizmu životinja, L laktat se dobija od piruvata, uz katalizu enzima dehidrogenaze laktata, a u procesu fermetacije tokom normalnog metabolizma ili treninga. Taj proces se osobito ispoljava tokom fizičkih napora ili vježbanja, tj. u nedostatku kisika, kada dolazi do povećanja koncentracije laktata.
U industriji mliječna kiselina se može dobiti fermentacijom šećera, u prisustvu raznih sojeva bakterije Lactobacillus lactis.
Plus (+) oblik mliječne kiseline nastaje pri kontrakciji mišića i većim fizičkim naporima, a minus (-) se dobija vrenjem u prisustvu određenih bakterija.
Iako se općenito pretpostvlja da je glukoza glavni izvor energije u živom tkivu, postoje indicije da je to laktat, a ne glukoza, koji se prvenstveno metabolizira u neuronima mozgu više sisarskih vrsta. Među njima su i miševi, pacovi, i ljudi.[2][3] Prema hipotezi laktatnog transportera („šatla“, ćelije glije su odgovorne za pretvaranje glukoze u laktat, a za snabdijevanje neurona laktatom.[4][5] Zbog ove lokalne metaboličke aktivnost glijinih ćelija, venćelijska tečnost bliso okolnih neurona snažno se razlikuje u sastavu od krvi ili verebro-spinalne tečnosti, po mnogo većoj koncentraciji laktata, kao što je pronađeno u studijama mikrodijalize.[2]
Neki dokazi ukazuju da je laktat važan u ranoj fazi razvoja metabolizma mozga u prenatalnoj i početkom potnatalnoj životnoj dobi, kada laktat u ovim fazama ima veće koncentracije u tjelesnim tečnostima, a koje koristi mozak, prvenstveno preko glukoze.[2] Također se pretpostavlja da laktat može biti veoma aktivan preko GABA mreže u razvoju mozga, čineći ih više inhibitornim nego što se ranije pretpostavljalo[6] acting either through better support of metabolites,[2] ili alternativno na osnovu razine unutarćelijske pH vrijednosti,[7][8] or both.[9] Istraživanja možhanih preparata miševa, pokazuju da beta-hidroksibutirat, laktat i piruvat djeluju kao oksidacijske energetske podloge, uzrokujući porast u NAD(P)H fazi oksidacije, jer glukoza nije bila dovoljna kao energent tokom intenzivne sinapsne aktivnosti i, konačno , da laktat može biti efikasan energetski supstrat , koji je sposoban za održavanje i poboljšanje aerobnog energetskog metabolizma mozga in vitro.[10] Studija daje nove podatke o dvofaznoj NAD (P) H fluorescenciji tranzijenata, što je važan fiziološki odgovor neuronske aktivacije koji je reproducirana u mnogim studijama i za koju se vjeruje da potiče uglavnom od aktivnosti izazvane promjene koncentraciju u ćelijskom NADH bazenu.[11]
Test krvi za laktat se izvode kako bi se utvrdio status kiselinske homeostaze u organizmu. Uzimanje uzoraka krvi za ovu svrhu, često je iz arterija (čak i ako je teže nego venepunkcija), jer laktata se razlikuje značajno između arterijske i venske krvi, a razina arterijskog je bolji predstavnik za tu svrhu.
| Izvor uzorka | Donja granica | Gornja granica | Jedinica |
| Vena | 4,5[12] | 19,8[12] | mg/dL |
| 0,5[13] | 2,2[13] | mmol/L | |
| Arterija | 4,5[12] | 14,4[12] | mg/dL |
| 0,5[13] | 1,6[13] | mmol/L |
Tokom porođaja, razina laktat u fetusu može biti kvantificiraa testiranjam fetusnog vlasišta u krvi.
Dvije molekule mliječne kiseline mogu biti dehidrirane u lakton i laktid. U prisustvu katalizatora, laktid, ataktno ili sindiotaktno polimerizira polilaktide (PLA), koji su biorazgradivi poliesteri. PLA je primjer plastike koja se potiče iz petrohemije.
Mliječna kiselina je također koristi u farmaceutskoj tehnologiji za proizvodnju laktata koji su rastvorljivi u vodi iz inače nerastvorljivih aktivnih sastojaka. Ima i daljnje korištenje u topikalnoj pripremi i kozmetici za podešavanje kiselosti i za dezinfekciju i keratolitske potrebe.
Mliječna kiselina se nalazi prvenstveno u proizvodnji varijanti kiselog mlijeka, kao što su kumis, laban, jogurt, kefir, neki sirevi, i kambuča. Kazein je u fermentiranom mlijeku koagulira pomoću mliječne kiseline. Mliječna kiselina je također odgovorna za kiseli ukus hljeba surduk.
U nekim bazama podataka o hrani (u SAD i drugim) mliječna kiseline je uključena pod pojmom "ugljeni hidrati" (ili "ugljenih hidrata od razlika"), jer to uključuje sve osim vode, proteina, masti, pepela i etanola. To znači da se vrijednost od 4 kalorije po gramu, mliječne kiseline može koristiti u izračunavanju energetske vrijednosti hrane.[14]
U proizvodnji piva nekih stilova (kiselo pivo) namjerno se dodaje mliječna kiselina. Najčešće je prirodno proizvedena djelovanjem raznih sojeva bakterija. Ove bakterije fermentiraju šećere u kiseline, za razliku od kvasca, koji fermentira šećer u etanol. Jedan takva varijanta je belgijski Lambic e. Nakon hlađenja sladovine, kvasci i bakterije se „obaraju“ (talože) u otvorenim fermentorima. Većina pivara proizvodi više zajedničkih stilova piva koji će osigurati takve bakterije koje mogu pokrenuti fermentaciju. Ostali kiseli tipovi piva uključuju: Berliner Weisse, Flandria red i američki divlji ale[15][16]
U proizvodnji vina , prirodno ili pod kontrolom, često se koristi bakterijski proces za pretvaranje prirodno prisutne jabučne kiseline do mliječne kiseline, da se smanji oštrina i iz zbog drugih razloga u vezi sa okusom. Ova mliječna fermentacija se postiže djelovanjem bakterija mliječnokiselinskog vrenja roda Lactobactis.
Kao prehrambeni additiv dozvoljena je za upotrebu u EU,[17] SAD[18]. Australiji i Novom Zelandu;[19] U spiskovima po INS je navedena pod brojem 270 ili kao E broj E270. Mliječna kiselina se koristi kao konzervans hrane, ljekoviti i aromatski agens.[20] Sastojak je u procesuiranju hrane i sredstava za dekontaminaciju tokom prerade mesa.[21]
Mliječna kiselina se komercijalno proizvodi fermentacijom ugljikohidrata, kao što glukoza, saharoza ilu laktoza ili hemijskom sintezom.[20] Izvori ugljikohidatata su kukuruz šećerna repa i šećerna trska.[22]
Glani izvori mliječne kiseline su mliječnim proizvodi kao što je jogurt, kefir i neke vrste sireva i hljebova. Također se može naći u nekim vrstama vina.[23][24][25]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
