Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў (фр.: École nationale supérieure des Beaux-Arts) — мастацкая школа, таксама вядомая пад назвай Les Beaux-Arts de Paris, заснаваная ў Парыжы прама насупраць Луўра ў 1671 годзе па ініцыятыве Кальбера. Падчас Рэвалюцыі была пашырана за кошт Каралеўскай акадэміі жывапісу і скульптуры, заснаванай у 1648 годзе па хадайніцтве Лебрэна. Лічылася цытадэллю французскага класіцызму.
| Славутасць | |
| Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў | |
|---|---|
| фр.: École nationale supérieure des beaux-arts | |
 | |
| 48°51′25″ пн. ш. 2°20′00″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
| Дата заснавання | 20 красавіка 1797 і 1648[1] |
| Сайт |
beauxartsparis.fr/… (англ.) beauxartsparis.fr (фр.) |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Выпускнікі
Да заснавання ў 1868 годзе канкуруючай прыватнай акадэміі Жуліяна школа прыгожых мастацтваў была асноўным цэнтрам мастацкай адукацыі ў Францыі. Сярод яе выпускнікоў — Морыц Даніэль Опенгайм, Буланжэ, Бушэ, Фраганар, Давід, Энгр, Жэрыко, Дэлакруа, Дэга, Манэ, Рэнуар, Сёра, Х'юбер Панскарм, Поль Жазеф Шэнавар, Эміль Мюнье, Арыстыд Круазі, Уільям Стот, Хасэ Хуліа дэ Соза Пінту і многія іншыя выдатныя мастакі.
Да студэнцкіх пратэстаў 1968 года школа прыгожых мастацтваў рыхтавала таксама і архітэктараў. Сярод выпускнікоў — Шарль Гарнье, які стварыў у сярэдзіне XIX стагоддзя эклектычны гібрыд розных гістарычных стыляў, які атрымаў па імі школы назву «боз-ар»; Марсель Лодс, адным з першых выкарыстаў у масавым жыллёвым будаўніцтве металічны і жалезабетонны каркас, запоўнены зборнымі бетоннымі плітамі, адзіную модульную сістэму, патокавую арганізацыю прац; Жуль Пелешэ, які пабудаваў будынак Музея Боўза.
Будынак школы
Сучасны будынак школы пабудаваны ў 1830-я гады на левым беразе Сены ў квартале Сен-Жэрмен-дэ-Прэ пад кіраўніцтвам Фелікса Дзюбана. У двор школы вядзе брама, ўпрыгожаная бюстамі Пусэна і Пюжэ.
Ансамбль спалучае ў сабе гістарычныя стылі ранейшых эпох. У будынкі былі ўбудаваны фрагменты порціка луарскага замка Дыяны дэ Пуацье (1548), фасада першай рэнесанснай пабудовы Францыі, замка Гіён, і іншых знесеных пабудоў.
Амфітэатр, які з’яўляецца галоўнай актавай залай навучальнай установы, упрыгожвае «Паўкружжа» — манументальная фрэска (15х4,5 м) працы мастака Поля Дэлароша, якая адлюстроўвае 75 найвялікшых мастакоў ад старажытнасці да XVII стагоддзя, у тым ліку скульптара Фідыя, архітэктара Іктына і мастака Апелеса, якія сядзяць на тронах. Гэты твор, які сімвалізуе трыумф і адзінства выяўленчых мастацтваў, адрозніваецца прыгажосцю і разнастайнасцю груповак, бляскам фарбаў і віртуознасцю выканання; яна цудоўна гармануе з архітэктурай памяшкання і яго прызначэннем.
Пачынаючы з восені 2013 года дзякуючы фінансавай дапамозе амерыканскага мадэльера Ральфа Ларэна ў будынку праводзяцца працы па рэстаўрацыі і мадэрнізацыі, у тым ліку поўная рэстаўрацыя «Паўкружжа»[2][3].
Зноскі
- ROR Data — v1.19 — 2023. — doi:10.5281/ZENODO.7644942
- Suzy Menkes. Ralph Lauren’s New Parisian Dream. // The New York Times, 14 октября 2013. (англ.)
- Fabrice Paineau. Ralph Lauren, mécène de l’Ecole des beaux-arts de Paris. // L’express, 11 октября 2013. (фр.)
Спасылкі
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
