Скорасць хімічнай рэакцыі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ско́расць рэа́кцыі ў хіміі — колькасная характарыстыка інтэнсіўнасці хімічнай рэакцыі; асноўнае паняцце хімічнай кінетыкі.
Вызначаецца змяненнем колькасці часціц (малекул, іонаў) кожнага рэчыва, што прымае ўдзел у хімічнай рэакцыі, за адзінку часу ў адзінцы аб'ёму (канцэнтрацыі рэчыва для гамагенных рэакцый) ці на адзінку плошчы паверхні падзелу фаз (для гетэрагенных і тапахімічных рэакцый).
У выпадку гамагенных рэакцый скорасць шукаецца паводле фурмулы , дзе C1 ды C2 гэта малярная канцэнтрацыя пэўнага рэчыва (рэагента ці прадукта рэакцыі) у момант часу t1 ды t2 адпаведна. NB — вызначэнне v з дапамогай зыходнага рэчыва (яго канцэнтрацыя ўбывае падчас рэакцыі) патрабуе дамножыць выніковы лік на −1. (Скорасць хімічнай рэакцыі — заўжды станоўчая велічыня).
На скорасць рэакцыі ўплываюць:
- канцэнтрацыя (толькі гамагенныя рэакцыі)
- прырода рэагентаў
- каталізатар (паскаральнік) або інгібітар (адмоўны каталізатар)
- тэмпература (правіла Вант-Гофа)
- ціск
- плошча паверхі, якой судатыкаюцца рэчывы (толькі гетэрагенныя рэакцыі)
Некаторыя рэакцыі цягнуцца з дапамогай энергіі святла (фотасінтэз), электрамагнітнай энергіі.