Рэмігій

Рэмігій
Рэмігій
	лац.: Remigius
	Хрышчэнне Хлодвіга I святым Рэмігіем у Рэймскім саборы на Раство 498 года. Скульптура Поля Дзюбуа (1896 год)
біскуп Рэймса
	459 — 533
Папярэднік	Бенаж
Пераемнік	Раман
Адукацыя	тэалагічная
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп, пісьменнік
Нараджэнне	437; Серні-ан-Лануа[d], дэпартамент Эна, Францыя;
Смерць	13 студзеня 533; Рэймс, arrondissement of Reims[d], дэпартамент Марна, рэгіён Шампань — Ардэны, Францыя;
Пахаванне	Рэймскі сабор; Базіліка Святога Рэмігія;
Бацька	Эміль Лаонскі
Маці	Святая Селіна
Дзеці	Helaria[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рэмігій (таксама Рэмігій Рэймскі ці святы Рэмі; фр.: Remi, лац.: Remigius; каля 437—13 студзеня 533) — біскуп Рэймскі з 459 года, апостал франкаў.

Хуткія факты Рэмігій, біскуп Рэймса ...

Закрыць

Лічыцца, што менавіта ён перавярнуў у хрысціянскую веру салічных франкаў, хрысціўшы 25 снежня 498 года першага караля з дынастыі Меравінгаў Хлодвіга I з 3000 ягоных воінаў і набліжаных. Гэта адзін з ключавых момантаў у гісторыі еўрапейскага хрысціянства. Менавіта тады Рэймскі сабор стаў тым месцам, дзе ў будучым каранаваліся ўсё каралі і імператары Францыі.

Біяграфія

Святы Рэмігій нарадзіўся ў 437 годзе ў Лаонскай дыяцэзіі. Лічыцца, што ён паходзіць з заможнай гала-рымскай сям'і, яго бацькам быў граф Эміль Лаонскі, а маці — Святая Селіна, дачка біскупа Суасонскага. Сваю тэалагічную адукацыю Рэмігій атрымаў у Рэймсе, і неўзабаве стаў вядомы дзякуючы сваёй вучонасці і святасці. У 22 гады яго выбралі біскупам Рэймса.

З імем святога Рэмігія звязана легенда пра суасонскую чашу. Тое, што Хлодвіг I пагадзіўся яму гэту чашу вярнуць, можа сведчыць, што паміж біскупам і франкскім каралём былі даволі добрыя адносіны. Менавіта Рэмігій і жонка Хлодвіга Св. Клацільда змаглі пераканаць караля прыняць сапраўдную веру, а не шырока распаўсюджанае ў той час арыянства. Яшчэ да таго, як Хлодвіг быў ахрышчаны, ён багата адорваў як самога біскупа, так і жыхароў-хрысціян Рэймса. А пасля перамогі над алеманамі ў бітве пры Талбіяку ў 496 годзе ён папрасіў біскупа рэймскага ахрысціць яго і 3000 яго воінаў (калі верыць словам Грыгорыя Турскага), што і адбылося 25 снежня 498 года (гэта дата даволі ўмоўная; дакладней было б сказаць, што гэтая падзея адбылася ў прамежку паміж 496 і 500 гг.). Традыцыя памазання каралёў на валадаранне ў Рэймсе з'явілася ўжо пасля смерці біскупа Рэмігія, яе ўвёў біскуп рэймскі Гінкмар у IX стагоддзі.

Хлодвіг надзяліў Рэмігія землям, дзе той пабудаваў і асвянціў вялікую колькасць цэркваў. Ён узвёў у ранг біскупстваў Турнэ, Камбрэ, Тэруан, Арас і Лан. Брат святога Рэмігія Principius быў біскупам Суасона і ліставаўся з Сідоніем Апалінарыем.

Аўтары «Gallia Christiana» распавядаюць, што святому Рэмігію рабілі дары і многія іншыя франкі, а біскуп перадаваў іх у Рэймскі сабор.

Хоць Рэмігій ніколі не прымаў удзелу ва Усяленскіх саборах, у 517 годзе ён правёў сінод у Рэймсе, на якім пасле гарачай дыскусіі ён пераканаў біскупа, які звярнуўся у ерась — перайшоў у арыянства. Уплыў Рэмігія на просты народ і на святароў быў велізарны ў сувязі з тым, што ён прабачыў абразы, якія яму нанёс Клаўдзій, святар, якога Рэмігій раней паклаў у сан. Гэтым Рэмігій заслужыў асуджэнне іншых біскупаў, таму што яны лічылі, што Клаўдзій заслугоўвае адлучэння.

Павучаннямі біскупа Рэмігія захапляўся ў той час Сідоній Апалінарый, пра што ён пісаў у сваіх лістах да біскупа. На жаль, лісты Рэмігія да нас не дашлі. Існуюць чатыры лісты Сідонія Апалінарыя: у адным распавядаецца пра святара Клаўдзіі, два з іх напісаны Хлодвігу і адзін — біскупу Тонгра.

«Запавет» святога Рэмігія з'яўляецца апокрыфам. Кароткае, аднак легендарнае жыціе святога Рэмігія прыпісваецца Венанцыю Фартунату. Іншае жыціе, калі верыць Якаву з Варагіна (архібіскуп Генуі і аўтар «Залатых легенд», зборніка жыціяў святых), было напісана біскупам Ігнаціем Рэймскім. Віншавальны ліст да папы Гармізда з нагоды яго абрання ў 523 годзе таксама з'яўляецца апокрыфам. Пісьмо, у якім Гармізд нібы прызначыў Рэмігія намеснікам у каралеўстве Хлодвіга, было прызнана фальшывым. Лічыцца, што гаворка ідзе пра спробу біскупа Гінкмара Рэймскага абгрунтаваць свае прэтэнзіі на ўзвышэнне Рэймса да першараднага ўзроўню.

Святы Рэмігій быў пахаваны ў Рэймскім саборы, адкуль біскуп Гінкмар Рэймскі загадаў перанесці яго мошчы ў Эпернэ ў час набегаў вікінгаў. Адтуль у 1099 годзе мошчы былі перанесены ў абацтва Святога Рэмігія.

Дзень Святога Рэмігія адзначаецца 1 кастрычніка.

Цэрквы

Базіліка Сен-Рэмі ў Рэймсе ў Шампань-Ардэнах
Царква Сен-Рэмі ў Манцье-ан-Дэр у Шампань-Ардэнах
Царква Сен-Рэмі ў Фарбак у Латарынгіі
Царква Сен-Рэмі ў Schorbach (?) у Латарынгіі

Базіліка Сен-Рэмі ў Рэймсе, XI ст.
Царква Сен-Рэмі ў Schorbach, XII ст.
Царква Сен-Рэмі ў Фарбак, XIX ст.

Зноскі

[1]
Remigius von Reims // Brockhaus Enzyklopädie
<a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
[2]
Schäfer J. Remigius von Reims // Ökumenisches Heiligenlexikon — 1998.
<a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q296584'></a>

Спасылкі

[_6c36ddaf7baf8b0f-1] [1]
Remigius von Reims // Brockhaus Enzyklopädie
<a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>

[_e6bc9fa66a343001-2] [2]
Schäfer J. Remigius von Reims // Ökumenisches Heiligenlexikon — 1998.
<a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q296584'></a>

[1]

[2]