Хлодвіг I

Хлодвіг I (лац.: Chlodovechus, Luduinus, Clodovicus, Ludovicus; каля 466 — 27 лістапада 511, Парыж) — кароль салічных франкаў, пазней усяго Франкскага каралеўства. Уладарыў у 481/482 — 511 гадах. Адзін са значнейшых дзеячаў свайго часу, найпаспяховейшы з германскіх уладароў V стагоддзя.

Хлодвіг I
лац.: Chlodovechus, Luduinus, Clodovicus, Ludovicus, старажытнагерм. Chlodowech, Chlodwig
Хлодвіг I на бронзавым медалі работы Жана Дасье, каля 1720 года.
кароль франкаў каля 481/482 — 511
Папярэднік	Хільдэрык I
Пераемнік	Тэадорых I, Хладамір, Хільдэберт I, Хлотар I
Нараджэнне	каля 466[1][2][…] невядома
Смерць	27 лістапада 511[3] Парыж, Франкская дзяржава[4][5]
Месца пахавання	Абацтва Святой Жэнеўевы[6]
Род	Меравінгі[3]
Бацька	Хільдерык I[d][3]
Маці	Базіна Цюрынгская[d][3]
Жонка	Клацільда Бургундская[d][3] і прынцэса франкаў[d]
Дзеці	Тэадорых I[7], Інгамер[d][8], Хладамір[9], Хільдэберт I[d][10], Хлотар I[11][12] і Клацільда Малодшая[d][13]
Веравызнанне	германскае язычніцтва[d] і хрысціянства
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жыццяпіс

З дынастыі Меравінгаў. Сын караля Хільдэрыка I і Базіны Цюрынгскай. Пасля смерці бацькі ў 481 абоі 482 годзе, ва ўзросце 15 гадоў атрымаў у спадчыну каралеўства заходніх франкаў. У 486 годзе ён павёў свае войскі на Суасон, апошнюю з гала-рымскіх крэпасцей, і перамог рымскага намесніка ў Галіі Сіягрыя. Хлодвіг пашырыў уладанні салічных франкаў да Луары, што стала зыходным этапам стварэння Франкскай дзяржавы. Затым заваяваў большасць зямель алеманаў (496), выгнаў з Паўднёвай Галіі вестготаў (507), падпарадкаваў франкаў па сярэднім цячэнні Рэйна.

Хлодвіг ўмацоўваў каралеўскую ўладу. У 496 годзе прыняў хрысціянства ў артадаксальнай форме, тым часам як іншыя германскія плямёны трымаліся арыянства, што спрыяла ўмацаванню яго ўлады, забяспечыла падтрымку духавенства і добрае стаўленне гала-рымскага насельніцтва. Сваёй рэзідэнцыяй зрабіў Парыж. Пры Xлодвігу запісана Салічная праўда, такім чынам ён кадыфікаваў законы франкаў і забяспечыў прававое адзінства для свайго каралеўства.

Жонка — Клацільда Бургундская (каля 475 — каля 545). Яго чатыры сыны — Тэадорых I, Хладамір, Хільдэберт I, Хлотар I — паводле франкскай традыцыяй падзялілі каралеўства пасля яго смерці.