Германцы

Старажытныя германцы (лац.: germani) — шырокі гурт плямёнаў, якія належалі да індаеўрапейскай сям'і моў і займалi да I ст. да н.э. тэрыторыю паміж ніжнім Рэйнам і Віслай, Дунаем і Балтыйскім і Паўночным марамі і паўднёвую Скандынавію.

Сям'я старажытных германцаў у 300-я гады н. э., гістарычная рэканструкцыя, 1913

Гісторыя

Самі германцы не мелі ўласнай агульнай для ўсіх плямёнаў назвы. Найстаражытная з вядомых культур германцаў — культура Ястарф (ніжняя Эльба і Ютландыя, VII ст. да н.э.). Адгэтуль германцы прасоваліся ў Скандынавію праз Паўночную Германію, а затым, з IV ст. да н.э., на працягу стагоддзяў паступова распаўсюджваліся ў паўднёвым кірунку. Пры гэтым яны ўваходзілі ў судотык з кельтамі і выцяснялі іх; адначасова шматлікія германскія плямёны выпрабоўвалі кельцкі ўплыў.

Гл. таксама

• Кімбры

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Германцы