Махамед Бахр аль-Улум

Аятала Махамед Бахр аль-Улум (араб. محمد بحر العلوم‎‎; 17 снежня 1927, Эн-Наджаф, Каралеўства Ірак — 7 красавіка 2015, Эн-Наджаф, Ірак) — іракскі рэлігійны і дзяржаўны дзеяч, двойчы старшыня Часовага кіраўнічага савета Ірака (ЧКСІ)^[1][2][3].

Махамед Бахр аль-Улум
араб. محمد بحر العلوم‎‎
Старшыня ЧКСІ 1 сакавіка 2004 — 31 сакавіка 2004
Папярэднік	Махсен Абдэль Хамід
Пераемнік	Масуд Барзані
з 13 ліпеня 2003
Старшыня ЧКСІ
Папярэднік	Садам Хусейн як прэм’ер-міністр Ірака
Пераемнік	Ібрагім аль-Джафары
Нараджэнне	17 снежня 1927 Эн-Наджаф, Каралеўства Ірак
Смерць	7 красавіка 2015 Эн-Наджаф, Ірак
Дзеці	Mohammed Hossein Mohammed Bahr AlUloom[d] і Ibrahim Mohammad Bahr Alolom[d]
Веравызнанне	шыіты
Партыя	Нацыянальны іракскі альянс

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і рэлігійнага, сацыяльнага і палітычнага гісторыка. Атрымаў тэалагічную адукацыю ва Універсітэце Эн-Наджафа, у 1979 г. атрымаў ступень доктара філасофіі шарыяту ў Карскім універсітэце.

З’яўляўся рэлігійным апанентам свецкай баасісцкай улады на чале з Садамам Хусейнам. Меў сувязі з ісламскай групоўкай Джамаат аль-Улама, быў вучнем вялікага аяталы Мухсін аль-Хакіма і актыўна ўзаемадзейнічаў з радыкальна-шыіцкай партыяй Дава. Быў першым святаром Ірака, які падпісаў дакумент «Дэмакратыя і правы чалавека ў Іраку» (1988), у якім утрымліваліся даныя адносна парушэння правоў чалавека рэжымам Садама Хусейна.

У 1989 голзе разам з сынам аль-Хакіма Мухамедам ён быў вымушаны бегчы з Ірака. Жыў у Лондане. У 1992 г. быў абраны членам іракскага нацыянальнага кангрэса^[4], са складу якога выйшаў у 1995 г. Разам з Барзані і Талабані ўваходзіў у склад дэлегацыі іракскай апазіцыі, якая наведала Вашынгтон, каб прадставіць пазіцыю Кангрэса адносна сітуацыі ў Іраку.

Пасля звяржэння Садама Хусейна быў уключаны ў склад праамерыканскага Часовага кіраўнічага савета, нягледзячы на тое, што скептычна выказваўся адносна ўмяшання ЗША ў справы краіны.

У ліпені 2003 г. быў абраны старшынёй савета, падаў у адстаўку пасля забойства Мухамеда аль-Хакіма ў знак пратэсту супраць няздольнасці ўсталяваць закон і парадак^[5]. Аднак неўзабаве ён вярнуўся ў склад савета, займаў пасаду яго старшыні ў сакавіку 2004 года.

Яго сын, Мухамед Бакр аль-Улум, займаў пасаду міністра нафты Ірака (2003—2004 і 2005).

Зноскі

1. "Who's Who in Post-Saddam Iraq". BBC News.
2. "Chinese President meets with Bahr Al-Aloom". Bahrain News Agency. 26 March 2004. Архівавана з арыгінала 24 чэрвеня 2007. Праверана 1 February 2011.
3. Bio (нявызн.). rudaw.net.
4. Andrew Finkel and Hazhir Teimourian. Turkey claims victory after forces pursue Kurds deep into Iraq, The Times, 2 November 1992.
5. Revolutionary and dissident movements of the world (4th ed.). London: Harper. 2004. p. 208. ISBN 978-0-9543811-2-7. Праверана 1 February 2011.