Конрад Лорэнц

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Лорэнц.

Конрад Захарыяс Лорэнц (ням.: Konrad Zacharias Lorenz; 7 лістапада 1903, Вена — 27 лютага 1989, Вена) — аўстрыйскі вучоны, адзін з заснавальнікаў эталогіі — навукі аб паводзінах жывёл, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1973, сумесна з Карлам фон Фрышам і Нікаласам Тынбергенам).

Конрад Лорэнц
ням.: Konrad Lorenz
Дата нараджэння	7 лістапада 1903(1903-11-07)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя[1][3]
Дата смерці	27 лютага 1989(1989-02-27)[1][2][…] (85 гадоў)
Месца смерці	Вена, Аўстрыя[1]
Месца пахавання	Санкт-Андрэ-Вёрдэрн[d]
Грамадзянства	Аўстрыя
Бацька	Adolf Lorenz[d]
Жонка	Margarethe Gebhardt[d]
Род дзейнасці	этолаг, заолаг, біёлаг, выкладчык універсітэта, пісьменнік, урач, філосаф, псіхолаг, натураліст
Навуковая сфера	эталогія і філасофія
Месца працы	Венскі ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Кёнігсбергскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар медыцыны[d] (1928) і доктар філасофіі (1933)
Альма-матар	Калумбійскі ўніверсітэт (1923) Венскі ўніверсітэт (1928) Венскі ўніверсітэт (1933)
Партыя	Нацыянал-сацыялістычная нямецкая рабочая партыя (1944)
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна Аўстрыйская акадэмія навук Шведская каралеўская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША[4] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Баварская акадэмія навук
Прэміі	прэмія Чына дэль Дука[d] (1969)
Узнагароды	прэмія Калінгі[d] (1969) Навуковая прэмія горада Вены[d] (1959) ганаровы грамадзянін Вены[d] (1983) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (23 красавіка 1964)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Скончыў медыцынскі факультэт Венскага ўніверсітэта, але медыцынскай практыкай не займаўся, прысвяціў сябе даследаванню паводзін жывёл. У 1920-я гады прайшоў стажыроўку ў Англіі пад кіраўніцтвам вядомага біёлага і філосафа Джуліяна Хакслі. Затым пачаў самастойныя даследаванні ў Аўстрыі.

Быў членам НСДАП. У 1940 годзе стаў прафесарам Кёнігсбергскага ўніверсітэта. У гады Другой сусветнай вайны прызваны ў вермахт і камандзіраваны на Усходні фронт. У 1944 годзе пры адступленні германскай арміі трапіў у савецкі палон і чатыры гады правёў у лагеры для ваеннапалонных у Арменіі. У палоне пачаў працу над кнігай «Адваротны бок люстэрка» і адрокся ад сваіх нацысцкіх перакананняў. У 1948 годзе вярнуўся ў Германію і прывёз дадому свой рукапіс. У 1950 годзе ў Баварыі заснаваў Інстытут фізіялогіі. У 1963 годзе апублікаваў кнігу, прысвечаную агрэсіі.

Зноскі

1. http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/medicine/laureates/1973/lorenz-facts.html Праверана 21 кастрычніка 2013.
2. Hess E. H. Konrad Lorenz // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
3. Лоренц Конрад // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. NNDB — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1373513'></a>

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Конрад Лорэнц