![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/14/Kara%25C4%2591or%25C4%2591e_Petrovi%25C4%2587%252C_by_Vladimir_Borovikovsky%252C_1816.jpg/640px-Kara%25C4%2591or%25C4%2591e_Petrovi%25C4%2587%252C_by_Vladimir_Borovikovsky%252C_1816.jpg&w=640&q=50)
Карагеоргій
From Wikipedia, the free encyclopedia
Карагеоргій, Георгій Чорны (сапр. Георгій Петравіч; 14 лістапада 1768, с. Вішавац, Сербія — 25 ліпеня 1817) — дзеяч сербскага нацыянальна-вызваленчага руху, заснавальнік дынастыі Карагеоргіевічаў.
Карагеоргій | |
---|---|
сербск.: Ђорђе Петровић Карађорђе | |
![]() | |
![]() | |
Нараджэнне |
3 (14) лістапада 1768 |
Смерць |
14 (26) ліпеня 1817[1] (48 гадоў) |
Месца пахавання | |
Род | Карагеоргіевічы |
Бацька | Q20437379? |
Маці | Q20434965? |
Жонка | Jelena Petrović[d][2] |
Дзеці | Alexander Karađorđević, Prince of Serbia[d] і Aleksa Karađorđević[d] |
Веравызнанне | Сербская праваслаўная царква |
Член у | |
Аўтограф |
![]() |
Манаграма |
![]() |
Узнагароды | |
![]() |
Удзельнік антытурэцкага паўстання 1787 года, пасля паражэння якога ўцёк у аўстрыйскія ўладанні; за адмову пайсці з ім забіў бацьку (паводле іншых звестак, айчыма, адсюль мянушка «чорны»). У аўстра-турэцкую вайну 1788—90 гадоў узначальваў сербскі добраахвотніцкі атрад, які ваяваў на баку Аўстрыі. На чале атрада гайдукоў далучыўся да Першага сербскага паўстання 1804—13, выбраны яго кіраўніком. У 1808 годзе прызнаны ўрадавым саветам, а ў 1811 годзе і ўсімі паўстанцамі «вярхоўным сербскім правадыром» (фактычна князем). Імкнуўся да цэнтралізацыі дзяржаўнай улады, у знешняй палітыцы арыентаваўся на Расію. Пасля разгрому паўстання ў 1813 годзе ўцёк у Аўстрыю, у 1814 годзе — у Бесарабію. У 1817 годзе тайна годзе вярнуўся ў Сербію, дзе забіты паводле загаду Мілаша Абрэнавіча.