Каныш Імантаевіч Сатпаеў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Каныш Імантаевіч Сатпаеў, каз.: Қаныш Имантайұлы Сәтбаев (31 сакавіка [12 красавіка] 1899, аул Акелінскай воласці[1], Паўладарскі павет, Расійская імперыя — 31 студзеня 1964, Масква) — савецкі акадэмік геолаг, арганізатар навукі і грамадскі дзеяч[2]. Адзін з заснавальнікаў савецкай металагенічнай навукі, заснавальнік казахстанскай школы металагеніі[3].
Хуткія факты Каныш Імантаевіч Сатпаеў, Дата нараджэння ...
Каныш Імантаевіч Сатпаеў | |
---|---|
каз.: Қаныш Имантайұлы Сәтбаев | |
![]() | |
Дата нараджэння | 31 сакавіка (12 красавіка) 1899 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 31 студзеня 1964(1964-01-31) (64 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Khanisa Satpayeva[d] |
Род дзейнасці | геолаг, палітык |
Навуковая сфера | геалогія, металагенія |
Месца працы | Акадэмія навук Казахскай ССР |
Навуковая ступень | доктар геолага-мінералагічных навук |
Навуковае званне | прафесар акадэмік АН СССР |
Альма-матар | Томскі тэхналагічны інстытут |
Навуковы кіраўнік | М. А. Усаў |
Вядомыя вучні | Q25530957? |
Вядомы як | Першы прэзідэнт Акадэміі навук Казахскай ССР |
Партыя | |
Член у |
|
Прэміі | |
Узнагароды | |
![]() |
Закрыць
Доктар геолага-мінералагічных навук (1942), прафесар (1950), акадэмік АН Казахскай ССР (1946), сапраўдны член АН СССР (1946), першы прэзідэнт Акадэміі навук Казахскай ССР[4]. Атрымаў слыннасць як геолаг, які адкрыў Улутау-Джэзказганскае радовішча медзі, якое было на тое час найбуйнейшым па прагназаваных запасах[5].