Калініна (Мінскі раён)
(Ігнацічы), вёска ў Мінскім раёне From Wikipedia, the free encyclopedia
(Ігнацічы), вёска ў Мінскім раёне From Wikipedia, the free encyclopedia
Калі́ніна[1] (гістарычная назва — Ігна́цічы; трансліт.: Kalinina, руск.: Калинино) — вёска ў Мінскім раёне Мінскай вобласці, на левым беразе ракі Пціч. Уваходзіць у склад Міханавіцкага сельсавета. Месціцца за 11 км на поўдзень ад Мінска, на шашы М1. Прыкладна за 0,6 км на паўднёвы ўсход ад вёскі на пойме ракі Пціч месціцца вадасховішча Чурылавіцкае.
Вёска
Калініна
| ||||||||||||||||||||||||
У 1557, 1582, 1600 гадах сяло Ігнацічы, цэнтр маёнтка Менскага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага, уласнасць Мнеўскіх, А. Станкевіча (Станковіча) і іншых. У 1667 годзе маёнтак, 5 дымоў, млын, шляхецкая ўласнасць. У XVII стагоддзі Ігнацічы належалі роду Халецкіх.
Пасля Другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года ў складзе Расійскай імперыі. У пачатку XVIII стагоддзя праз вена Ганны Халецкай Ігнацічы перайшлі да Радзівілаў, якія ўключылі іх у анопалскія ўладанні. У 1800 годзе 2 двары, 16 жыхароў, фальварак, панскі двор, вадзяны млын на 2 паставы, карчма, у Мінскім павеце Мінскай губерні. Да 1850 года Радзівілы прадалі гэтую маёмасць Раймунду Каленчынскаму. Сафія Каленчынская (1834—1891) выйшла замуж за Уладзіміра Ельскага, маёнтак як пасаг перайшоў у сумесную ўласнасць Ельскіх. Уладзімір Ельскі (1820—1875), вядомы сваёй навуковай дзейнасцю і грамадскай дабрачыннасцю, жыў у Ігнацічах у 1857—1863 гадах. За гэты час ён наладзіў сельскую гаспадарку, жывёлагадоўлю, у апошнія гады ён заклаў буйную прыдворную кветкавую гаспадарку, у асноўным вырошчваў ружы і некалькі соцень відаў дрэў[2]. Ён таксама скасаваў прапінацыю. За актыўную падтрымку Паўстання 1863—1864 гадоў Уладзімір Ельскі быў сасланы ў Арэнбургскую губерню. Маёмасць, як пасаг жонкі, канфіскоўвалася. Апошнім уладальнікам Ігнацічаў быў Вільгельм Ельскі (1867—1919), сын Уладзіміра і Сафіі.
З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў і ў сярэдзіне кастрычніка 1920 года пад акупацыяй Польшчы.
З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1922 годзе створаны саўгас імя Калініна. З 20 жніўня 1924 года вёска ў Гатаўскім, з 1927 года ў Дзяргайскім сельсавеце Самахвалавіцкага раёна Менскай акругі (да 26 ліпеня 1930). З 18 студзеня 1931 года ўключана ў межы Менска. З 26 траўня 1935 года ў Менскім раёне. З 20 лютага 1938 года ў Менскай вобласці.
У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года акупаваная войскамі нацысцкай Германіі. За час акупацыі былі спаленыя 78 двароў, забітыя 165 жыхароў, 10 жыхароў вывезеныя на прымусовыя работы ў Германію. Пасля вайны вёска адноўленая.
5 сакавіка 1959 года Калініна перададзена са скасаванага Гатаўскага сельсавета ў склад Самахвалавіцкага сельсавета[3].
У вёсцы захаваліся фрагменты былой сядзібы Ельскіх (канец ХІХ — пачатак ХХ стагоддзя): сядзібны дом, флігель, брама, кармацэх, свіран, сіласная вежа, фрагменты парку — Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 613Г000360
Вільгельм Ельскі быў калекцыянерам мастацтва, асабліва польскага, у ягоным доме сярод іншага былі карціны Матэйкі, Вычулкоўскага, Герымскага, Зімлера, Вайсенгофа, Жмуркі і многіх іншых. Бальшыня калекцыі была знішчана ў часе Кастрычніцкай рэвалюцыі ў 1917 годзе. Рэшткі, якія былі выратаваныя, былі страчаныя пасля смерці Ельскага ў смуце польска-савецкай вайны.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.