From Wikipedia, the free encyclopedia
У гістарычным мовазнаўстве даччыная мова, таксама мова-нашчадак, — мова, якая паходзіць ад іншай мовы-папярэдніцы, «матчыная» ў дачыненні да яе.[1] Калі на аснове адной і той жа матчынай прамовы развілося больш за адну мову, то гэтыя мовы называюцца «сястрынскімі», членамі адной моўнай сям’і. Гэтая канцэпцыя ўкладаецца ў дрэвападобную мадэль эвалюцыі моў, у якой сувязі паміж мовамі параўнальныя з радаводным і філагенетычным дрэвамі.[2]
Метафара ўзаемаадносін продка і нашчадка можа прывесці да няправільнага ўяўлення аб развіцці моў, паколькі даччыныя мовы з’яўляюцца прамымі працягамі матчынай, утвараючыся, галоўным чынам, у выніку паступовага пераўтварэння, а не адасобленага «нараджэння». Матчыныя мовы не заўсёды выміраюць, а могуць працягваць паралельнае існаванне і развіццё побач з даччынымі, таму прыклад нідэрландская мова ў Еўропе і яе паўднёваафрыканскі нашчадак афрыкаанс.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.