Даліна
From Wikipedia, the free encyclopedia
Далі́на — форма рэльефу, звычайна выцягнутай формы і выразна ніжэйшага ўзроўню, чым прылеглыя абшары, часцей за ўсё даліны ўзнікаюць у выніку эрозіі зямной кары рэкамі ці ледавікамі.
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Даліна, значэнні.
Пачатковай формай далін з’яўляюцца яры, што ўтвараюцца перыядычнымі вадатокамі.
У структуры даліны вылучаюць схілы і дно. У маладых далін дно бывае неразвітае і схілы падыходзяць да самай ракі.
Даліны дзеляцца:
- V-падобныя — выгляд нагадвае літару V, сустракаюцца ў горных частках рэк, вынік эрозіі ўніз.
- U-падобныя — выгляд нагадвае літару U, сустракаюцца ў раўнінных частках цячэння рэк, узнікае ў выніку дзеяння эрозіі ў бакі, ці ўздзеяння ледавіка на раўніны.
Горная даліна — паніжэнне паміж двума горнымі хрыбтамі.
Даліна, якая падзяляе хрыбет ад аднаго схілу да другога, называецца папярочнай[1].