Грабны вінт
суднавы рухач / From Wikipedia, the free encyclopedia
Грабны вінт — найбольш пашыраны суднавы рухач.
Мае насаджаную на грабны вал калодку з лопасцямі, якія размешчаны на аднолькавых вуглавых адлегласцях адна ад адной і арыентаваны пад пэўным вуглом да падоўжнай восі грабнога вала. Грабныя вінты бываюць суцэльныя (лопасці адлітыя або адштампаваныя разам з калодкай), са здымнымі або паваротнымі (вінты са зменным ходам) лопасцямі. Вырабляюць з латуні, бронзы, чыгуну, сталі, пластмас.
У мэтах памяншэння ствараемага шуму малаабаротныя вінты і вінты з вялікай колкасцю лопасцей, а таксама спецыяльныя накіроўваючыя насадкі[1].
Ідэю грабнога вінта абгрунтаваў І. Рэсел (1827), які пабудаваў і першы параход з грабным вінтом (1829). Укараненне грабнога вінта прывяло да якасных змен у мараплаўстве і суднабудаванні. У аснове сучасных метадаў разліку грабных вінтоў ляжыць віхравая тэорыя М. Я. Жукоўскага, але разлік больш складаны, чым разлік паветраных вінтоў з-за іншых памераў і формы лопасцей, узнікнення кавітацыі, формы абводаў корпуса судна і месца размяшчэння вінтоў адносна яго[2].