Вальдэмар Вялікі
маркграф Брандэнбурга (1308—1319) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Вальдэмар Вялікі (ням.: Waldemar, Markgraf von Brandenburg, Woldemar; каля 1280 — 14 жніўня 1319, Мешкавіцы) — у 1309—1319 гадах маркграф Брандэнбурга з роду Асканіяў, суправіцель з 1302 года, з 1309 года як апякун свайго кузена Генрыха II.
Вальдэмар Брандэнбургскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ням.: Waldemar von Brandenburg | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Сумесна з | Конрад I Брандэнбургскі, Атон IV Са Стралой, Ёган IV |
||||||
Папярэднік | Ёган IV | ||||||
Пераемнік | Генрых II Дзіцё | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ёган V | ||||||
Пераемнік | Генрых II Дзіцё | ||||||
Нараджэнне | 1281[1], каля 1280 ці 1281[2] | ||||||
Смерць |
14 жніўня 1319 |
||||||
Род | Асканіі Брандэнбургскія[d] | ||||||
Бацька | Conrad, Margrave of Brandenburg-Stendal[d][3] | ||||||
Маці | Constance of Greater Poland[d][3] | ||||||
Жонка | Agnes of Brandenburg-Salzwedel[d][4] | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Вальдэмар нарадзіўся ў сям'і маркграфа Конрада I Брандэнбургскага і яго жонкі Канстанцыі Польскай, дачкі герцага вялікапольскага Пржамыслава I. Паводле Солдзінскага міру 1309 года (руск.) (бел. Вальдэмар адмовіўся ад сваіх прэтэнзій на Паморскае герцагства з Данцыгам за 10 тысяч марак срэбра на карысць Тэўтонскага ордэна.
У 1312 годзе Вальдэмар вёў вайну з маркграфам Мейсена Фрыдрыхам I, захапіў яго ў палон і прымусіў заключыць 14 красавіка 1312 года Тангермюндскі мір. У 1316 годзе Вальдэмар захапіў Дрэздэн. У 1319 годзе Вальдэмар набыў для Брандэнбурга Сулехаў і Свябодзін.
У 1315 годзе падчас так званай Паўночнагерманскай маркграфскай вайны Вальдэмар захапіў Штаргард, але саступіў Генрыху II Мекленбургскаму ў бітве пры Гранзэе і быў вымушаны аддаць Штаргард паводле Тэмплінскага міру Генрыху II 25 лістапада 1317 года.
У 1309 годзе Вальдэмар ажаніўся з Агнэсай Брандэнбургскай (1297—1334), дачкой маркграфа Германа I. Гэты шлюб апынуўся бяздзетным. У 1319 годзе маркграф Вальдэмар памёр, а ўслед за ім памёр і яго кузен Генрых II. На гэтым згасла дынастыя маркграфаў брандэнбургскіх з роду Асканіяў.
У 1348 годзе ў Магдэбургскім архібіскупстве абвясціўся пажылы чалавек, які сцвярджаў, што ён з'яўляецца маркграфам Вальдэмарам, які вярнуўся з паломніцкай паездкі ў Святую зямлю. У 1319 годзе замест яго нібы пахавалі іншага чалавека. Афёра Ілжэвальдэмара раскрылася толькі ў 1350 годзе, а да гэтага часу махляр кіраваў Брандэнбургскай маркай, якую яму перадаў у леннае валоданне імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі Карл IV.