Урэчча (Любанскі раён)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Урэчча.

Урэ́чча^[3] (трансліт.: Urečča, руск.: Уречье) — гарадскі пасёлак у Любанскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Урэцкага сельсавета. За 24 км на паўночны захад ад г. Любань, 177 км ад Мінска; чыгуначная станцыя на лініі Баранавічы—Асіповічы. Насельніцтва 2 938 чал. (2017)^[4].

Гарадскі пасёлак Урэчча Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Любанскі Сельсавет Урэцкі Каардынаты 52°56′43″ пн. ш. 27°53′54″ у. д.HGЯO Гарадскі пасёлак з 1938 Вышыня цэнтра 146 м[1] Насельніцтва ▼2 339 чал. (1 студзеня 2024)[2] Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1794 Паштовы індэкс 223832 Аўтамабільны код 5 СААТА 6234836905 Урэчча на карце Беларусі ±

Урэчча на Вікісховішчы

Гісторыя

Эскізы люстэрак вытворчасці Урэцкай мануфактуры Радзівілаў у першай палове XVIII ст.

Вядома з 1635 г., калі ў маёнтку Слуцкага княства ВКЛ адкрыта люстраная мануфактура, на базе якон дзейнічала Урэцкая шкляная мануфактура. Належала Алелькавічам, з 1600 г. Радзівілам. У XVIII—XIX стст. Вітгенштэйнам. У XVIII ст. ва Урэччы царква св. Мікалая, касцёл і сінагога.

3 1793 г. у складзе Расійскай імперыі, мястэчка ў Горкаўскай воласці Бабруйскага павета. 3 1830 г. у маёнтку працаваў бровар з паравым катлом і вадзяным рухавіком, у 1841 г. — 2 мануфактуры па вытворчасці люстэркаў, шклянога посуду і ліставога шкла, на месцы якіх у канцы XIX ст. адкрыты керамічныя майстэрні. У 1886 г. — 60 двароў. У 1915 пабудавана чыгуначная станцыя на лініі Асіповічы—Слуцк. У пачатку XX ст. ва Урэччы дзейнічала народнае вучылішча, царкоўна-прыходская школа, паштовае аддзяленне, аптэка, пажарная дружына.

У 1919—1920 гг. акупіравана польскімі войскамі, якія спалілі 50 хат і шмат гаспадарчых пабудоў. У 1920—30-я г. ў мястэчку хата-чытальня з бібліятэкай, школа працоўнай моладзі, сярэдняя беларуская і 7-гадовая руская школы. 3 1924 г. мястэчка Слуцкага раёна, з 27 верасня 1938 г. гарадскі пасёлак. 3 28 чэрвеня 1941 да 30 чэрвеня 1944 гг. акупіравана нямецкімі войскамі, дзейнічала падпольная група. У жніўні 1943 г. нямецкія акупацыйныя ўлады расстралялі 25 сем’яў удзельнікаў падпольнай групы. 3 25 снежня 1962 г. у Любанскім раёне.

Насельніцтва

Дынаміка насельніцтва з 1886 па 2017
1886	1897пер.[5]	1939	1995[5]	2001пер.	2006	2016[6]	2017[4]
595	509	5 600	4 400	3 745	3 400	2 959	2 938
Гістаграма дынамікі насельніцтва

Інфраструктура

Працуюць 2 сярэднія школы і 3 дашкольныя ўстановы, 3 бібліятэкі, Дом культуры, бальніца, аптэка, 2 аддзяленні сувязі.

Эканоміка

Прадпрыемствы харчовай прамысловасці (спірт- і хлебазаводы) і сельскагаспадарчых прылад працы; прадпрыемства «Другасмет».

Славутасці

• Свята-Кірыла-Мяфодзіяўская царква (2000)
• Брацкая магіла партызан
• Магілы ахвяр фашызму (1014 ж.)
• Свята-Мікалаеўская царква (1951).
• Помнік землякам, што загінулі ў Вялікую Айчыную вайну.

Вядомыя асобы

• Наталля Сяргееўна Дзяргач (нар. 1964) — беларускі ўрач-педыятр, дэпутатка.
• Анатоль Уладзіміравіч Мяцельскі (нар. 1950) — беларускі матэматык
• Анатоль Мікалаевіч Радзівоненка (нар. 1949) — беларускі архітэктар.
• Уладзімір Канстанцінавіч Коршук (нар. 1935) — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (1980), прафесар (1982).

Гл. таксама

• Пасёлкі гарадскога тыпу Мінскай вобласці
• Пасёлкі гарадскога тыпу Беларусі