Урэчча (Любанскі раён)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Урэчча.

Урэ́чча^[3] (трансліт.: Urečča, руск.: Уречье) — гарадскі пасёлак у Любанскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Урэцкага сельсавета. За 24 км на паўночны захад ад г. Любань, 177 км ад Мінска; чыгуначная станцыя на лініі Баранавічы—Асіповічы. Насельніцтва 2 938 чал. (2017)^[4].

Гарадскі пасёлак Урэчча Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Любанскі Сельсавет Урэцкі Каардынаты 52°56′43″ пн. ш. 27°53′54″ у. д.HGЯO Гарадскі пасёлак з 1938 Вышыня цэнтра 146 м[1] Насельніцтва ▼2 339 чал. (1 студзеня 2024)[2] Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1794 Паштовы індэкс 223832 Аўтамабільны код 5 СААТА 6234836905 Урэчча на карце Беларусі ±

Урэчча на Вікісховішчы

Гісторыя

Эскізы люстэрак вытворчасці Урэцкай мануфактуры Радзівілаў у першай палове XVIII ст.

Вядома з 1635 г., калі ў маёнтку Слуцкага княства ВКЛ адкрыта люстраная мануфактура, на базе якон дзейнічала Урэцкая шкляная мануфактура. Належала Алелькавічам, з 1600 г. Радзівілам. У XVIII—XIX стст. Вітгенштэйнам. У XVIII ст. ва Урэччы царква св. Мікалая, касцёл і сінагога.

3 1793 г. у складзе Расійскай імперыі, мястэчка ў Горкаўскай воласці Бабруйскага павета. 3 1830 г. у маёнтку працаваў бровар з паравым катлом і вадзяным рухавіком, у 1841 г. — 2 мануфактуры па вытворчасці люстэркаў, шклянога посуду і ліставога шкла, на месцы якіх у канцы XIX ст. адкрыты керамічныя майстэрні. У 1886 г. — 60 двароў. У 1915 пабудавана чыгуначная станцыя на лініі Асіповічы—Слуцк. У пачатку XX ст. ва Урэччы дзейнічала народнае вучылішча, царкоўна-прыходская школа, паштовае аддзяленне, аптэка, пажарная дружына.

У 1919—1920 гг. акупіравана польскімі войскамі, якія спалілі 50 хат і шмат гаспадарчых пабудоў. У 1920—30-я г. ў мястэчку хата-чытальня з бібліятэкай, школа працоўнай моладзі, сярэдняя беларуская і 7-гадовая руская школы. 3 1924 г. мястэчка Слуцкага раёна, з 27 верасня 1938 г. гарадскі пасёлак. 3 28 чэрвеня 1941 да 30 чэрвеня 1944 гг. акупіравана нямецкімі войскамі, дзейнічала падпольная група. У жніўні 1943 г. нямецкія акупацыйныя ўлады расстралялі 25 сем’яў удзельнікаў падпольнай групы. 3 25 снежня 1962 г. у Любанскім раёне.

Насельніцтва

Дынаміка насельніцтва з 1886 па 2017
1886	1897пер.[5]	1939	1995[5]	2001пер.	2006	2016[6]	2017[4]
595	509	5 600	4 400	3 745	3 400	2 959	2 938
Гістаграма дынамікі насельніцтва

Інфраструктура

Працуюць 2 сярэднія школы і 3 дашкольныя ўстановы, 3 бібліятэкі, Дом культуры, бальніца, аптэка, 2 аддзяленні сувязі.

Эканоміка

Прадпрыемствы харчовай прамысловасці (спірт- і хлебазаводы) і сельскагаспадарчых прылад працы; прадпрыемства «Другасмет».

Славутасці

• Свята-Кірыла-Мяфодзіяўская царква (2000)
• Брацкая магіла партызан
• Магілы ахвяр фашызму (1014 ж.)
• Свята-Мікалаеўская царква (1951).
• Помнік землякам, што загінулі ў Вялікую Айчыную вайну.

Вядомыя асобы

• Наталля Сяргееўна Дзяргач (нар. 1964) — беларускі ўрач-педыятр, дэпутатка.
• Анатоль Уладзіміравіч Мяцельскі (нар. 1950) — беларускі матэматык
• Анатоль Мікалаевіч Радзівоненка (нар. 1949) — беларускі архітэктар.
• Уладзімір Канстанцінавіч Коршук (нар. 1935) — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (1980), прафесар (1982).

Гл. таксама

• Пасёлкі гарадскога тыпу Мінскай вобласці
• Пасёлкі гарадскога тыпу Беларусі

Зноскі

1. GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q830106'></a>
2. Численность населения на 1 января 2024 г. и среднегодовая численность населения за 2023 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа — Белстат, 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125194897'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6520738'></a>
3. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
4. Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
5. Беларусь 1995.
6. Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.

Літаратура

• Урэчча // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — С. 259. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).
• Сіняк, Н. Урэчча / Наталля Сіняк // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / БелЭн; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — С. 590—591. — ISBN 985-11-0214-8.
• Урэчча // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 722. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Урэчча
• Геаграфічныя звесткі па тэме Урэчча на OpenStreetMap