Дадзены комплекс быў прыняты на ўзбраенне ў 1975 годзе. Галоўны канструктар сістэмы — Аляксандр Мікітавіч Ганічаў. Галоўны канструктар баявой машыны — Юрый Мікалаевіч Калачнікаў[1]. Баявая і транспартная машына грунтуюцца на дапрацаваных шасі грузавога аўтамабіля ЗІЛ-135ЛМ. Колькасць снарадаў у залпе адной баявой машыны: 16 штук. Час залпу з адной баявой машыны — 20 секунд. Маса баявой машыны — 20 тон, рэактыўнага снарада — 280 кг. Разлік баявой машыны — 4 чалавекі. Ва Узброеных Сілах СССР РСЗА «Ураган» складаліся на ўзбраенні «рэактыўных артылерыйскіх палкоў» акругаў, артылерыйскіх дывізій і агульнавайсковых армій[2].
Ва Узброеных Сілах Расіі РСЗА «Ураган» стаяць на ўзбраенні артылерыйскіх брыгад агульнавайсковых армій і артылерыйскіх палкоў дывізій. У кожным па 1 рэактыўнаму артылерыйскага дывізіёна (8 адзінак)[3].
Сістэма прызначана для паразы розных вулічных мэтаў:
адкрытай і накрытай жывой сілы;
небраняванай, легкабраняваных і браніраванай тэхнікі мотапяхотных і танкавых рот;
артылерыйскіх падраздзяленняў;
тактычных ракет;
зенітных комплексаў;
верталётаў на стаянках;
камандных пунктаў;
вузел сувязі;
аб’ектаў ваенна-прамысловай інфраструктуры.
9К57 «Ураган»: базавы варыянт на шасі ЗІЛ-135ЛМ.
9К512 «Ураган-1М»: баявая і транспартна-зараджальная машына сістэмы «Ураган-1М» выканана на базе шасі МЗКЦ-7930 «Астролаг». Баявая машына здольная весці стральбу рэактыўнымі снарадамі як ад 220-мм сістэм 9К57 «Ураган», так і ад 300-мм сістэм 9К58 «Смерч»[4].
Бастыён-03: распрацоўка ўкраінскай кампаніі АўтаКрАЗ, прадстаўленая ў 2010. Баявая частка 9К57 «Ураган» усталяваная на шасі КрАЗ-6322РА[5].
Ураган-М — беларуская мадэрнізацыя на шасі МАЗ-6317-05. Уключае ў сябе СПУ 9П140МБ і ТЗМ 9Т452 МБ.
Дадзеныя на таблічцы для макета баявой машыны 9П140 РСЗА «Ураган» у экспазіцыі народнага музея гісторыі завода АТ «Мотавіліхінскія заводы» (г. Перм, дата наведвання музея 6.07.2009)
Энциклопедия XXI век. Оружие и технологии России. Часть 5. Боеприпасы наземной артиллерии. Группа 13. Боеприпасы, боевые части ракет и взрывчатые вещества. Класс 1340. Неуправляемые ракеты, их боевое оснащение и составные части. — М.: «Оружие и технологии», 2006. — Т. Том 12. — С. 153—156. — 848 с. — ISBN 5-93799-023-4.
Фёдоров Л. А. Глава 8. Закат химической войны. Типы химических боеприпасов, которые имелись у Советской Армии к 1987 г. // Химическое вооружение — война с собственным народом (трагический российский опыт) в трёх томах. — М.: Лесная страна, 2009. — Т. 1. Долгий путь к химической войне. — С. 307—310. — 848 с. — ISBN 978-5-91505-013-5.
Барановский М .Н. Глава 3. Назначение и характеристика конструкций реактивных снарядов // Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган». Основы устройства и подготовки к боевому применению. — М.: Издание михайловской артиллерийской академии, 1996. — С. 40—88. — 118 с.
Алексей Рамм.На границе турки ходят хмуро(нявызн.)(недаступная спасылка). «Военно-промышленный курьер»(10 лютага 2016).Архівавана з першакрыніцы 11 чэрвеня 2016.Праверана 31мая 2016.
Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской. Часть 1: Сухопутные войска. — Томск: Издательство Томского университета, 2013. — 640 p. — ISBN 978-5-89503-530-6.