Польскае Каралеўства (1385—1569)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Каралеўства Польскае.

Польскае Каралеўства (1385—1569), Каралеўства Ягелонаў, Каралеўства Ягайлавічаў — перыяд у гісторыі Польшчы ў часы ўладарання дынастыі Ягайлавічаў, які ахоплівае позняе Сярэднявечча і ранні Новы Час. Утварылася ў 1386 года пасля ўзыходжання на сталец Уладзіслава II Ягайлы, Вялікага князя Літоўскага.

каралеўства, асабістая унія
Каралеўства Ягелонаў
польск.: Królestwo Polskie
Герб Сцяг
Гімн: Gaude Mater Polonia[d]
Польшча і Вялікае Княства Літоўскае. 1387 год
<   > 1385 — 1569
Сталіца	Кракаў
Мова(ы)	польская (гутарковая) лацінская (пісьмовая)
Афіцыйная мова	польская
Рэлігія	Каталіцтва
Форма кіравання	манархія
Дынастыя	Ягелоны
Гісторыя
• 14 жніўня 1385	Крэўская унія
• 1 ліпеня 1569	Люблінская унія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ад моманту Крэўскай уніі Вялікае Княства Літоўскае, Рускае і Жамойцкае і Польскае каралеўства мелі аднаго манарха, застаючыся пры гэтым дзвюма асобнымі дзяржавамі. Пасродкам гэтага супрацоўніцтва да сферы ўплываў Польшчы былі далучаныя вялізарныя літоўскія абшары, якія ўключалі ў сябе і землі Кіеўскай Русі. Польска-літоўская унія сталася гістарычна абумоўленай для насельнікаў Польшчы і Літвы, якія суіснавалі і супрацоўнічалі ў адным з найбуйнешых еврапейскіх палітычных фарміраванняў на наступныя чатыры стагоддзі.

У 1569 года дынастычны саюз паводле Люблінскай уніі быў пераўтвораны ў аб'яднаную дзяржаву — Рэч Паспалітую абодвух народаў. Неўзабаве спыніла існаванне і дынастыя Ягайлавічаў. У Вялікім Княстве яе ўладаранне доўжылася блізу 400 год (дынастыя Гедзіміна), у Польшчы — каля 200 год.