Падольская губерня

Падольская губерня — адміністрацыйная адзінка Расійскай імперыі. Цэнтр — Камянец-Падольскі, з 1914 года — Вінніца.

Падольская губерня
Подольская губерния
Герб
Краіна	Расійская імперыя
Уваходзіць у	Расійская імперыя (1796—1917) УССР (1921—1925) Украінская Народная Рэспубліка (1917—1921)
Адміністрацыйны цэнтр	Горад Камянец-Падольскі
Дата ўтварэння	12 (23) снежня 1796
Дата скасавання	1 жніўня 1925
Насельніцтва (1897)	3 018 299
Плошча	42 017 км²
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Межавала на захадзе з Аўстра-Венгрыяй (Галіцыя) па рацэ Збруч; на поўначы — з Валынскай губерняй, на ўсходзе — з Кіеўскай губерняй, на паўднёвым усходзе і на поўдні — з Херсонскай, на паўднёвым захадзе — з Бесарабскай губерняй, ад якой аддзялялася ракой Днестр. Плошча губерні складала каля 42 тыс. км².

Пры увядзенні земскіх устаноў у 1864 годзе губерня была пакінута няземскай. У 1903 годзе было прынята «Палажэнне аб кіраванні земскай гаспадаркай у губернях Віцебскай, Валынскай, Кіеўскай, Менскай, Магілёўскай, Падольскай», па якім у губерні уводзіўся мадыфікаваны парадак земскага кіравання, з прызначэннем ўсіх членаў земскіх упраў і земскіх галосных ад урада. Дадзены парадак быў прызнаны няўдалым, пасля чаго з 1910 года распрацоўваўся законапраект аб увядзенні ў гэтых губернях выбарных земскіх устаноў, але таксама з выключэннямі з агульнага парадку, накіраванымі на адхіленне ад удзелу ў земствах польскіх землеўладальнікаў. Прыняцце гэтага закона ў 1911 годзе суправаджалася вострым палітычным крызісам. Выбарнае земства ў гэтых шасці губернях дзейнічала з 1912 года.

Шчыльнасць насельніцтва, па дадзеных перапісу 1897 года, складала на 82,1 жыхара на кв. вярсту. Па шчыльнасці насельніцтва Падольская губерня займала другое пасля Маскоўскай губерні месца ў Еўрапейскай Расіі (не лічачы губерняў Царства Польскага). Больш за ўсё быў населены Камянецкі павет — 105 жыхароў на 1 кв. вярсту, менш за ўсё Балцкі — 52,5 на 1 кв. вярсту.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Падольская губерня