Мікола Гамолка

Мікола Гамолка (Мікалай Іванавіч Гамолка; 11 сакавіка 1922, в. Брынёў, Петрыкаўскі раён, Гомельская вобласць — 3 мая 1992, Мінск) — беларускі празаік , перакладчык і драматург ^[1].

Мікола Гамолка
Мікалай Іванавіч Гамолка
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	11 сакавіка 1922(1922-03-11)
Месца нараджэння	Брынёў, Мазырскі павет, Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусі
Дата смерці	3 мая 1992(1992-05-03) (70 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Пахаванне	Астрошыцы
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ (1952)
Месца працы	Беларусь Літаратура і мастацтва Чырвоная змена Бярозка Саюз беларускіх пісьменнікаў Камітэт па Дзяржаўных прэміях Рэспублікі Беларусь[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, пісьменнік, паэт, драматург
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гамолка.

Біяграфія

Нарадзіўся 11 сакавіка 1922 года ў в. Брынёў у сялянскай сям’і^[2].

Вучыўся на філалагічным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1939—1940, завочна ў 1948—1952). У 1940—1946 гг. служыў у Савецкай Арміі. У 1947 г. паступіў на працу рэдактарам у Дзяржаўнае выдавецтва БССР, у 1948—1949 гг. — літсупрацоўнік рэдакцыі газеты «Літаратура і мастацтва», з 1949 г. загадваў аддзелам літаратуры і мастацтва рэдакцыі газеты «Чырвоная змена», у 1951—1962 гг. — адказны сакратар часопіса «Бярозка». З 1967 г. — адказны сакратар Камісіі па Дзяржаўных прэміях БССР пры Савеце Міністраў рэспублікі. У 1970—1980 гг.^[1] і ў 1982—1986 гг. — літкансультант СП БССР, у 1980—1982 гг. — дырэктар Бюро прапаганды мастацкай літаратуры СП БССР^[1].

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1946 года^[2].

Памёр 3 мая 1992 года ў Мінску. Пахаваны ў вёсцы Астрошыцы Мінскага раёна^[2].

Творчасць

Першыя вершы надрукаваў у 1937 годзе^[1] (бабруйская газета «Камуніст»). Аўтар зборнікаў вершаў «Зварот шчасця» (1946) і «Б’юць куранты» (1950). Паасобныя вершы пакладзены на музыку. Працаваў пераважна ў жанры прозы. Выйшлі аповесці для дзяцей «Лета ў Калінаўцы» (1950, дапоўненае выданне ў 1956), «Добры дзень, школа!» (1953), «За вялікую трасу» (часопіс «Полымя», 1954), а таксама раман «Шосты акіян» (1959), аповесці «Лясная крэпасць» (1980), «Сокалы-сакаляняты» (1987), «Партызанскія сёстры» (1989), зборнік апавяданняў «Шлях адкрыты» (1960). На рускай мове выдаў аповесць-хроніку «Девушка шла по войне» (1972). У 1982—1983 гадах выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах.

Напісаў п’есу «Бітва ў космасе» (пастаўлена ў 1963 годзе)^[1].

Пераклаў на беларускую мову п’есу-казку Я. Шварца «Чырвоная шапачка» (пастаўлена ў 1967 годзе), асобныя творы Людміла Стаянава^[3].

Бібліяграфія

• За великую трассу. — Мн., 1956;
• Девушка шла по войне. — Мн., 1972

Памяць

У сярэдняй школе № 1 г. Жыткавічы адкрыты мемарыяльны музей пісьменніка.

Зноскі

1. Гамолко Микола // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 136. — 737 с.
2. Гамолка Мікола – Белліт  (бел.) (21 жніўня 2023). Праверана 3 жніўня 2024.
3. Стая́наў Людміл // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 184. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 15. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.