Людвік Тышкевіч

Людвік Тышкевіч (1748 — 26 чэрвеня 1808) — дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Генерал-ад’ютант (з 1772), пісар вялікі літоўскі (1775—1780), гетман польны літоўскі (з 1780), падскарбі вялікі літоўскі (з 1791) і маршалак вялікі літоўскі (з 1793). Кавалер ордэнаў Белага Арла (1776)^[1] Святога Станіслава (1778), а таксама расійскіх Андрэя Першазванага (1787) і Аляксандра Неўскага (1787)^[2].

Людвік Тышкевіч
польск.: Ludwik Skumin Tyszkiewicz
Людвік Тышкевіч. Партрэт Іозэфа Грасі, 1794
Герб «Ляліва»
Вялікі маршалак літоўскі 1793 — 1795
Папярэднік	Ігнацы Патоцкі
Пераемнік	пасада скасавана
Віленскі губернскі маршалак 1795 — 1801
Папярэднік	няма (пасада створана)
Пераемнік	Міхал Геранім Бжастоўскі
Нараджэнне	1748(1748)
Смерць	26 чэрвеня 1808(1808-06-26)
Род	Тышкевічы
Бацька	Юзаф Тышкевіч
Маці	Ганна з Пацеяў[d]
Жонка	Канстанцыя з Панятоўскіх[d]
Дзеці	Ганна з Тышкевічаў[d]
Член у	Таргавіцкая канфедэрацыя
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Званне	генерал-ад’ютант
Узнагароды	Ордэн Белага арла Ордэн Святога Станіслава Ордэн Святога Андрэя Першазванага Ордэн Святога Аляксандра Неўскага
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Тышкевіч.

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Тышкевічаў герба «Ляліва», сын Юзафа і Ганны з Пацеяў.

У 1778 абіраўся маршалкам сойма. У вайну Расіі з Рэччу Паспалітай, на сходзе 23 ліпеня 1792 падтрымаў прапанову караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага пра яго далучэнне да Таргавіцкай канфедэрацыі, што пазней зрабіў сам. У 1795 узначаліў дэпутацыю Вялікага Княства Літоўскага да расійскай імператрыцы Кацярыны II.

Атрымаў у спадчыну ад стрыечнай бабулі Саламеі Радзівіл маёнтак у Гародне, пры ім тут была ўзведзена рэзідэнцыя і сфармаваўся сядзібна-паркавы ансамбль. У 1792 збудаваў палац у Варшаве.

У 1775 парадніўся з паноўным родам Панятоўскіх, узяўшы шлюб з дачкой Казіміра Канстанцыяй Панятоўскай. Быў апошнім мужчынскім прадстаўніком галіны Скумінаў-Тышкевічаў.

Зноскі

1. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705—2008. — Warszawa, 2008. S. 218.
2. Бантыш-Каменский Н. Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула. — М., 2005, С. 159.