Канстанцін-Васіль Канстанцінавіч Астрожскі

Канстанцін (Васіль) Канстанцінавіч Астрожскі (1526—1608) — дзяржаўны і ваенны дзеяч ВКЛ.

Канстанцін (Васіль) Канстанцінавіч Астрожскі
Герб Астрожскіх
Ваявода кіеўскі 1559 — 1608
Папярэднік	Рыгор Аляксандравіч Хадкевіч
Пераемнік	Станіслаў Жалкеўскі
староста уладзімірскі 1550 — 1580
1588 — 1608
Нараджэнне	не раней за 1526 і не пазней за 1527 Тураў, Троцкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Смерць	13 лютага 1608(1608-02-13)[1][2] ці 23 лютага 1608(1608-02-23)[3][4] Астрог, Валынскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая[4]
Месца пахавання	Кіева-Пячэрская лаўра Астрожскі замак
Род	Астрожскія[2]
Бацька	Канстанцін Іванавіч Астрожскі[5]
Маці	Аляксандра Сямёнаўна Слуцкая[5]
Жонка	Соф’я з Тарноўскіх[d][2]
Дзеці	Януш Астрожскі[6][2], Альжбета з Астрожскіх[2], Кацярына з Астрожскіх[7], Канстанцін Астрожскі[d][8][2] і Аляксандр Астрожскі[2]
Веравызнанне	праваслаўе
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Радавод

Першым вядомым прадстаўніком роду Астрожскіх быў Даніла Астрожскі, які жыў на Валыні ў сяр. 14 ст.. Яго сын Фёдар Данілавіч (2-я пал. 15 ст.), удзельнік Грунвальдскай бітвы і Гусіцкіх войнаў, у канцы жыцця стаў інакам Кіева-Пячэрскай лаўры пад імем Феадосій. За набожнае і падвіжніцкае жыццё яшчэ ў 16 ст. быў прылічаны да святых.

Канстанцін Іванавіч Астрожскі (1460—1530), вялікі гетман літоўскі, памёр у 1530 у Тураве, а пахаваны ў Успенскім саборы Кіева-Пячэрскай лаўры, дзе ёсць надмагілле з яго выяваю.

Біяграфія

Канстанцін-Васіль Астрожскі (фрагмент карціны кан. 16 ст.)

Нарадзіўся Канстанцін-Васіль Астрожскі ў Тураве, там правёў дзяцінства і юнацтва. Пасля смерці бацькі выхоўваўся маці — Аляксандрай Сямёнаўнай з роду князёў Алелькавічаў. У доме бацькоў князь Канстанцін атрымаў добрую адукацыю і выхаванне ў духу праваслаўя. Дасягнуўшы паўналецця, Канстанцін-Васіль ажаніўся з Сафіяй з Тарноўскіх, галіцкіх магнатаў і графаў. У 27 гадоў ён займаў пасаду старосты ўладзімірскага, у 32 гады стаў кіеўскім ваяводам.

З узростам князь стаў свядомым і глыбока перакананым прыхільнікам праваслаўя, быў сярод тых нямногіх магнатаў. Хоць афіцыйна вышэйшым ктытарам у Кіеўскай мітраполіі лічыўся кароль, на справе Астрожскі быў найбольш значнай асобай сярод міран у справе ўладкавання праваслаўнай царквы. Канстанцінопальскі патрыярх Іерамія II, высока ацэньваючы пабожныя памкненні князя ў адносінах да Царквы, у сваіх граматах называў яго захавальнікам і паборнікам ладу ў Царкве на ўсіх паўднёва-заходніх землях Вялікага княства Літоўскага. У сваіх уладаннях Астрожскі заснаваў больш чым 600 цэркваў і 20 манастыроў, пры многіх з іх дзейнічалі шпіталі і школы.

Князь К. К. Астрожскі быў найбольш аўтарытэтным сярод абаронцаў Праваслаўнай царквы ва ўмовах падрыхтоўкі і заключэння Берасцейскай уніі. Пра сваю нязгоду з афіцыйнай палітыкай Рэчы Паспалітай ён неаднойчы заяўляў на сейме Польска-Літоўскай дзяржавы, звяртаўся з пасланнямі да караля, жыхароў Рэчы Паспалітай, да праваслаўных епіскапаў. Ён быў арганізатарам і актыўным удзельнікам праваслаўнага сабора 1596 г., які праходзіў у Брэсце адначасова з уніяцкім пад кіраўніцтвам Нікіфара Кантакузіна — пасланніка Канстанцінопальскага патрыярха. Пасля падпісання уніі князь працягваў барацьбу ў абарону правоў праваслаўных.

Памяць

Памятны крыж побач з Петрапаўлаўскім саборам

У Мінску, побач з Петрапаўлаўскім саборам, стаіць памятны крыж надпісам: «Да 400-годдзя памяці дабравернага князя Канстанціна Васілія Астрожскага (1526—1608), славутага дзяржаўнага і царкоўнага дзеяча. 13/26 лютага 2008 года»

Гл. таксама

• Астрожская акадэмія
• Астрожская біблія

Зноскі

1. Pas L. v. Prince Wasyl Konstanty Ostrogski // Genealogics — 2003.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326'></a>
2. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 356.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
3. Urzędnicy województw kijowskiego i czernihowskiego XV-XVIII wieku: spisy — Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 2002. — С. 67. — 344 с. — ISBN 83-85213-37-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123739312'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6453758'></a>
4. Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku: spisy / пад рэд. М. Вольскі — Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 2007. — С. 138. — 188 с. — ISBN 978-83-85213-51-2

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122963178'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q55392283'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6453758'></a>
5. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 351.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
6. Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku: spisy / пад рэд. М. Вольскі — Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 2007. — С. 122. — 188 с. — ISBN 978-83-85213-51-2

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122963178'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q55392283'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6453758'></a>
7. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 356, 357.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
8. Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku: spisy / пад рэд. М. Вольскі — Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 2007. — С. 121. — 188 с. — ISBN 978-83-85213-51-2

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122963178'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q55392283'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6453758'></a>

Літаратура

• Ульяновський Василь. Князь Василь-Костянтин Острозький: історичний портрет у галереї предків та нащадків. — Київ: ВД «Простір», 2012. — 1370 с.: 40 іл.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Канстанцін-Васіль Канстанцінавіч Астрожскі