Зыгмунт Лазінскі

Зы́гмунт (Зі́гмунд) Лазі́нскі (польск.: Zygmunt Łoziński; 5 чэрвеня 1870, наваколле Навагрудка — 26 сакавіка 1932, Пінск) — каталіцкі святар, біскуп мінскі (1918—1925) і пінскі (1925—1932).

Зыгмунт Лазінскі
польск.: Zygmunt Konstanty Antoni Łoziński
Любіч[1]
Біскуп пінскі 28 кастрычніка 1925 — 26 сакавіка 1932
Царква	Каталіцкая Царква
Папярэднік	дыяцэзія заснавана
Пераемнік	Казімір Букраба
Біскуп мінскі 2 лістапада 1917 — 28 кастрычніка 1925
Царква	Каталіцкая Царква
Пераемнік	Баляслаў Слосканс
Адукацыя	Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія
Дзейнасць	дыяцэзіяльны біскуп, духоўнік, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Месца працы	Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія
Нараджэнне	5 чэрвеня 1870(1870-06-05)[2] Барацін, Навагрудскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Смерць	26 сакавіка 1932(1932-03-26)[2] (61 год) Пінск, Пінскі павет, Палескае ваяводства, Польская Рэспубліка
Пахаванне	Сабор Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі
Дынастыя	Łoziński family of the Lubicz coat of arms[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Лазінскі.

Біяграфічныя звесткі

Скончыў семінарыю ў Санкт-Пецярбургу і Пецярбургскую духоўную рыма-каталіцкую акадэмію, дзе потым выкладаў. Святарскія пасвячэнні атрымаў 23 чэрвеня 1895 года. З-за канфлікту з царкоўнымі ўладамі двойчы (1898—1900 і 1905) быў адхілены ад пасады. У 1905 стаў пробашчам кафедральнага сабора ў Мінску. У 1905-09 зноў прафесар духоўнай акадэміі ў Пецярбургу, з 1908 — адначасова ў семінарыі. У 1909—1911 гадах суправаджаў магілёўскага біскупа Яна Цепляка ў наведванні парафій Расійскай імперыі.

2 лістапада 1917 пастаўлены біскупам на адноўленую Мінскую архідыяцэзію, рукаўскладзены ў біскупы 28 ліпеня 1918 ў Варшаве. З 14 жніўня 1918 заняў кафедру. Спрыяў усталяванню беларускай мовы ў касцёле. 6 снежня 1918 разам з Ф. Абрантовічам правёў першае беларускае багаслужэнне ў Мінску. Быў арганізатарам беларускай каталіцкай семінарыі ў Мінску (пазней пераведзена ў Навагрудак, затым — у Пінск, дзе паступова паланізавалася).

У 1920 годзе арыштаваны камуністычнымі ўладамі, 11 месяцаў правёў у маскоўскай «Бутырцы», пасля вымушаны з’ехаць у Заходнюю Беларусь.

28 кастрычніка 1925 прызначаны першым біскупам навастворанай Пінскай дыяцэзіі. Памёр у 1932 годзе ў Вялікую Суботу. Пахаваны ў крыпце кафедральнага касцёла ў Пінску.

Аўтар шэрагу брашур і артыкулаў на польскай мове.

У 2017 годзе, з нагоды 60 годдзя працэсу беатыфікацыі Зігмунда Лазінскага, гуманітарна-асветніцкае грамадскае аб’яднанне «Садружнасць Палесся» звярнулася з адкрытым лістом да каталіцкага Мітрапаліта Мінска-Магілёўскага арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча з просьбай паспрыяць у больш хуткім завяршэнні працэсу беатыфікацыі. У адказе на зварот Тадэвуш Кандрусевіч заклікаў вернікаў маліцца аб цудзе праз заступніцтва Слугі Божага Зігмунда Лазінскага.

Зноскі

1. Sejm-Wielki.pl — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q93482363'></a>
2. Zygmunt Łoziński // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>

Літаратура

• 'Ганчарук І.. Лазінскі // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 432 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.

Спасылкі

• Прысвечаная біскупу Лазінскаму старонка на catholic.by Архівавана 6 студзеня 2006.
• Інфармацыя на сайце «Catholic Hierarchy»