Анатоль Кірылавіч Цітоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Цітоў.

Анатоль Кірылавіч Цітоў (27 лістапада 1947, Дрэздэн, Германія^[4] — 5 студзеня 2021, Мінск) — беларускі гісторык, геральдык, сфрагіст.

Анатоль Кірылавіч Цітоў
Дата нараджэння	27 лістапада 1947(1947-11-27)
Месца нараджэння	Дрэздэн, Савецкая зона акупацыі Германіі, Германія пад акупацыяй саюзнікаў[d], Германія
Дата смерці	5 студзеня 2021(2021-01-05)[1] (73 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь[2]
Месца пахавання	Чыжоўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	геральдыст, гісторык
Навуковая сфера	геральдыка[3], сфрагістыка[3] і гісторыя[3]
Месца працы	Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў БДУ БелНДІДАС Міжнародны гуманітарна-эканамічны інстытут Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ (1975)
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў Усерасійскае геральдычнае таварыства[d]

Біяграфія

Скончыў у 1975 годзе гістарычны факультэт БДУ. У 1975—1983 гадах навуковы супрацоўнік, старэйшы палеограф Цэнтральнага гістарычнага архіва БССР у Мінску. У 1983—1994 гадах выкладчык Мінскага інстытута культуры. У 1994—1998 гадах старшы навуковы супрацоўнік Беларускага навукова-даследчага інстытута справаводства і архіўнай справы. У 1989—2002 гадах выкладчык Гуманітарна-эканамічнага ўніверсітэта, выкладчык БДУ^[5].

Член геральдычных таварыстваў Украіны, Польшчы, ганаровы член Усерасійскага геральдычнага таварыства. Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў^[5].

На пачатку 1990-х уваходзіў у камісію Вярхоўнага Савета Беларусі, якая распрацавала эталоны выкарыстання бела-чырвона-белага сцяга.

Памёр 5 студзеня 2021 года, пахаваны ў Мінску на Чыжоўскіх могілках.

Працы

Аўтар шматлікіх кніг, навуковых прац па геральдыцы, генеалогіі, гісторыі рамёстваў, гістарычнай геаграфіі.

• Гербы беларускііх гарадоў. Мінск, 1983;
• Гарадская геральдыка Беларусі. Мінск, 1989;
• Наш сімвал — Пагоня. Мінск, 1993;
• Пячаткі старажытнай Беларусі. Мінск, 1993;
• Вольныя беларускія месты. Мінск, 1996;
• Метадычныя парады па апісанню помнікаў сфрагістыкі для архіваў і музеяў. Мінск, 1997;
• Геральдыка беларускіх местаў (XVI — пачатак XX ст.). Мінск, 1998;
• Сфрагістыка і геральдыка Беларусі. Мінск, 1999;
• Менск — места майстроў: Рамесныя цэхі XVI—XVIII стст. Мінск, 2002;
• Геральдыка Беларусі. Мінск, 2010.
• Краіна майстроў (рамесныя цэхі Беларусі: 16 — канец 18 ст.) Мінск, 2013;
• Гербоўнік беларускіх гарадоў (16 — пачатак 20 ст.) Мінск, 2015;
• Шляхамі Францыска Скарыны. Мінск, 2016;
• Зэгармістры Беларусі. Мінск, 2017;

Зноскі

1. https://www.svaboda.org/a/31037551.html
2. Беларуская Вікіпедыя — 2007.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122311452'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q877583'></a>
3. Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>
4. ЭнцВКЛ 2005.
5. Марозаў 2022.

Літаратура

• ЦІТОЎ Анатоль Кірылавіч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.
• Цітоў Анатоль Кірылавіч // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 728. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

Спасылкі

• Анатоль Цітоў: «У мяне ў генах закладзена імкненне да ведання мінулага» // «Радыё Свабода», 15 мая 2007.