XVIII дынастыя
From Wikipedia, the free encyclopedia
Васямнаццатая дынастыя (1550—1292 да н.э.) — адна з найбольш вядомых дынастый Старажытнага Егіпта. Часам XVIII дынастыя называецца дынастыяй Тутмосідаў, таму што ў яе ўваходзяць усе чатыры фараона па імі Тутмос.
У яе ўваходзіў шэраг найбольш магутных фараонаў (уключаючы Тутмоса III), якія пашырылі межы Егіпта ад пятага парога Ніла на поўдні і да Еўфрата на поўначы. Да гэтай дынастыі адносіцца кіраванне Хатшэпсут і, магчыма, яшчэ дзвюх жанчын-фараонаў. Значнай фігурай з'яўляецца Эхнатон (таксама вядомы як Аменхатэп IV), «фараон-ератык», які ўпершыню на дзяржаўным узроўні ўвёў манатэізм, і яго жонка Неферціці.
Апошнім сваяком Тутмосідаў на троне быў Тутанхамон, пахавальня якога, адкрытая ў 1922 годзе Говардам Картэрам, стала адным з найвялікшых археалагічных адкрыццяў, паколькі з'яўлялася адной з нешматлікіх неразрабаваных царскіх грабніц. Эе і Харэмхеб, якія кіравалі пасля Тутанхамона, таксама ўключаюцца ў XVIII дынастыю.
Таксама гэтай дынастыі належаць такія пабудовы як Храм Амона ў Луксоры, памінальны храм Тутмоса III, і ступеньчаты храм Царыцы Хатшэпсут у Дэйр-эль-Бахры.
Дынастыя звычайна аб'ядноўваецца з XIX і XX, утвараючы «Новае царства».
Паводле ДНК-даследаванняў, прадстаўнікі XVIII дынастыі належалі да гаплагрупы R1b1a2[1].