Эўдам (палкаводзец)

Эўдам (стар.-грэч.: Εὔδημος; памёр у 316 г. да н.э.) — адзін з палкаводцаў Аляксандра Македонскага. У 326 г. да н.э. ён быў прызначаны царом у якасці камандуючага войскамі Аляксандра ў Індыі. Пасля смерці Аляксандра, Эўдам эфектыўна кантраляваў паўночныя індыйскія тэрыторыі Аляксандра, пакуль ён не стаў удзельнічаць у войнах дыядохаў, падчас якіх ён быў схоплены і забіты Антыгонам.

Эўдам
Нараджэнне	IV стагоддзе да н.э.
Смерць	316 да н.э.

Эўдам кіраваў, спачатку з Таксілам, паўночнымі ўзбярэжжамі Інда, аж да злучэння рэк Інд і Чынаб.

Біяграфія

У 326 г. да н.э. Эўдам быў прызначаны Аляксандрам Македонскім у камандаванне войскаў, якія заставаліся ў Індыі, пасля забойства прызначанага Аляксандрам сатрапа Філіпа (сына Махата) яго ўласнымі наймітамі ў 326 г. да н.э. Аляксандр накіраваў лісты ў Індыю Эўдаму, а таксама Таксілу, загадваючы ім узяць на сябе адказнасць за раён, які раней быў пад Філіпам, пакуль Аляксандр не мог паслаць сатрапа кіраваць раёнам.^[1]

Пасля смерці Аляксандра ў 323 годзе да н.э. Эўдам зрабіўся гаспадаром тэрыторыі індыйскага цара Пора і, па словах Дыядора Сіцылійскага, здрадліва забіў манарха падманам і нанясеннем ўдару ў спіну. У выніку, Эўдам стаў вельмі магутным і ў 317 г. да н.э. ён быў у стане падтрымаць Эўмена з Кардыі ў вайне супраць Антыгона, забяспечваючы сілу 500 коннікаў, 300 лёкаяў і 120 сланоў.^[2]

Эўдам і яго войска бачылі сапраўдную ваенную службу ў першай бітве пад Габіенэ, хоць яго войска значна пацярпела ад нападу Антыгона:

«На левым крыле Эўмена, размясцілася войска Эўдама, якое прывяло сланоў з Індыі» Дыядор, XIX-27

«Антыгон, цяпер, калі такім чынам быў выкліканы прарыў у лініі праціўніка, атакаваў атрад кавалерыі, наносячы ўдар з флангу войскам, якія былі размешчаны з Эўдамам на левым флангу. Паколькі атака была нечаканай, ён хутка збіў з панталыку тых, хто сутыкнуўся з ім, знішчыўшы многіх з іх». Дыядор Сіцылійскі XIX-30

Цэцей, генерал індыйскіх войскаў Эўдама, загінуў у бітве.

Тым не менш, падобна, што Эўдам зайздросціў Эўмену і ўдзельнічаў у змове Антыгена і Тэўтама супраць яго. У выніку Эўмен быў аддадзены Антыгону сваімі афіцэрамі. Эўмен страціў кантроль над абозным лагерам свайго войска, у які ўваходзілі ўсе нарабаваныя македонскімі ветэранамі (так званымі Аргіраспідамі або Сярэбранымі шчытамі). Гэты скарб быў назапашаны за 30 гадоў паспяховай вайны. Антыгона адмовіў на просьбу аб вяртанні абозу, адпраўленую Тэўтамам, адным з іх камандзіраў, патрабуючы аддаць яму Эўмена. Сярэбраныя Шчыты пагадзіліся з гэтым.

Пасля здачы Эўмена, Эўдам быў забіты па загадзе Антыгона, якому Эўдам заўсёды выяўляў прыкметную варожасць:^[3]

«Цяпер, калі Антыгон нечакана авалодаў Эўменам і ўсёй арміяй, якая супрацьстаяла яму, ён схапіў Антыгена, камандуючага Сярэбранымі Шчытамі, пасадзіў яго ў яму і спаліў жыўцом. Ён забіў Эўдама, які прывёў сланоў з Індыі.» Дыядор Сіцылійскі, XIX-44

Зноскі

1. Арыян, Анабасіс Аляксандра, VI. 27,2
2. Дыядор Сіцылійскі , Bibliotheca, XIX. 14
3. Дыядор, XIХ. 15, 27, 44; Плутарх , Параўнальныя жыццяпісы «Eumenes», 16

Спасылкі

• Сміт, Уільям (галоўны рэдактар); Слоўнік грэчаскай і рымскай біяграфіі і міфалогіі , «Eudemus (1)» Архівавана 17 снежня 2005. , Бостан (1867)